Twee wedstrijden ver blijkt ook Peter Voets, de tijdelijke hoofdcoach van Sint-Truiden, zonder aanzien des persoons te selecteren. Hij deed ook iets nieuws. Dat pakte goed uit.
Trainer Peter Voets : “De gelijkmaker was een lucky goal, maar wij brachten het beste voetbal. Daar zijn we uiteindelijk voor beloond, misschien ook wel voor wat we de voorgaande weken hadden laten zien. We hebben dit verdiend.”
Uitblinker Peter Van Houdt : “Het was een lucky goal, maar we leverden ook een goede prestatie. We hebben de punten dus niet gestolen.”
Twee Truiense uitspraken na de zege van Sint-Truiden zaterdag op het veld van Standard. Twee uitspraken rijk aan informatie, niet alleen over deze ene wedstrijd, maar impliciet over het hele Truiense seizoen tot nu toe.
Eén : STVV had zaterdag op de beslissende momenten het geluk aan zijn kant, getuige daarvan het toevalsdoelpunt van Van Houdt kort nadat de ploeg diep in de tweede helft op achterstand was gekomen. Dat maakte het nog niet vaak mee dit seizoen. Twee : zonder zijn voorganger bij naam te noemen erkende Voets dat ook vóór hij overnam van Thomas Caers STVV vaak aardig voetbal bracht, maar dan zonder dat het daar de verdiende punten voor kreeg. Drie : STVV speelde op verplaatsing en toch was de prestatie goed, iets wat tot dusver alleen tegen FC Brussels was gelukt, met het enige uitpunt als resultaat.
Sint-Truiden pakt zes op zes sinds de trainerswissel. Heeft het effect gespeeld ? Vermoedelijk niet.
Tegen Lierse (4-0 winst) breidde STVV gewoon een vervolg aan zijn reeks van goede thuiswedstrijden. Alleen tegen de topclubs (Anderlecht, Club Brugge en RC Genk) leidde dat niet tot puntgewin. Tegen Lierse, een ten dode opgeschreven tegenstander, zou het meer dan waarschijnlijk met om het even wie als trainer hebben gewonnen. Voets hield overigens vast aan het systeem (4-3-3) van Caers. Ook bij het invullen van de namen veranderde er weinig : Landry Mulemo keerde terug als linksachter voor de geblesseerde Marc Hendrikx, Kris Buvens kwam in de ploeg voor de geschorste Jeroen Simaeys, en Ilija Stolica bleef (net als tegen Zulte Waregem) in het elftal ten koste van Henri Munyaneza.
Gaten dichtlopen
Wie dacht dat Voets zich slap zou opstellen naar wie mogelijk mee de positie van Caers hadden ondergraven, of toch minstens ontevreden waren geweest over hun speelkansen, kreeg zaterdag in Luik het bewijs van het tegendeel. Buvens verdween opnieuw naar de bank, net als Stolica, en kreeg daar het gezelschap van Simaeys. Die laatste nam bijgevolg niet automatisch zijn plaats in het elftal weer in : de door de verwijdering van Buvens vrijgekomen plek was voor de weer volledig herstelde Rocky Peeters. Als enige van het drietal mocht Simaeys wel nog invallen.
De keuze voor Peeters, hoewel hij vijf wedstrijden niet had gespeeld, had een goede reden. Hij speelde links van Peter Delorge voor de verdediging. Met linksachter Mulemo, aanvallend sterker dan verdedigend, en voor hem Asande Si- shuba, ook al niet sterk in de recuperatie, had het middenveld iemand nodig die de gaten daar zou dichten. Dan is Peeters geschikter dan Simaeys, die een loper is die toch vooral de aansluiting naar voren verzorgt. Het zit niet in zijn natuur om lateraal voor dekking te zorgen.
Op rechts zette Voets een minder aanvallende pion dan Sishuba op links : Sander Debroux. Aandachtige analyse van Standards sterke punten had de Truienaars geleerd dat de aanvallende acties de laatste tijd vooral van Areias over links kwamen. Dus moest druk op de linksachter worden gezet. Dat lukte door hoog te storen, waardoor tegelijk ook de aansluiting naar diepe spits Peter Van Houdt verzekerd was. Daarom : wie STVV zaterdagavond goed georganiseerd noemde, deed afbreuk aan zijn voetballende intenties.
Terug naar de selectiepolitiek : Voets toonde zich daarin dus, net als Caers, onkreukbaar. Maar anders dan tegen Lierse kwam hij tegen Standard toch met een verrassing : voor het eerst dit seizoen deed STVV het zonder Stolica of Munyaneza in de spits. Daar liep plots Peter Van Houdt, de pocketaanvaller die door Caers steeds op de rechterflank was geposteerd of, zoals tegen Genk, op links. Er stak een idee achter, legde Voets uit : “Met Stolica of Munyaneza bestond het gevaar dat we te snel voor de lange bal zouden kiezen. Tegen Sarr en Onyewu is dat onbegonnen werk. Dus hebben we gekozen voor Van Houdt die we in de voet moesten aanspelen. Dat is gelukt : ik vind dat wij het beste voetbal hebben gebracht.”
Van Houdt toonde zich balvast en slim in het tussen de lijnen lopen. In plaats van het duel op te zoeken haakte hij intelligent af. “Tijdens de week was de trainer me komen vragen of ik het zag zitten dat we zo zouden spelen. Ja, dan ga ik niet neen zeggen natuurlijk”, glimlachte hij na zijn twee doelpunten. “Ik kende hun beide centrale verdedigers, heb nog tegen hen gespeeld, dus ik had er vertrouwen in. Het klopt dat ik dit seizoen bijna altijd op rechts heb gespeeld. Ook in Duitsland heb ik zes jaar op de flank gespeeld. Maar er ontbrak iets aan ons spel, vooral in de uitmatchen. Misschien is dit wel een oplossing. De ploegmaats hebben er vooraf wel over gelachen. In de kleedkamer zeiden ze : ‘Onyewu zal je elke keer oppakken en mooi weer op rechts neerzetten.’ Wel, ik denk niet dat hij mij één keer heeft geraakt.”
Uitblinkende spelmaker
Of dit volgend weekend thuis tegen Cercle Brugge voor herhaling vatbaar is, is lang geen uitgemaakte zaak. Het 4-3-3-concept heeft het immers altijd goed gedaan op Staaien. “Maar”, zegt sportief directeur Guy Mangelschots, “in dat concept zitten we toch een beetje vast. Op links hebben we Sishuba en eventueel Nijs, centraal Van Houdt, Munyaneza en Stolica, maar rechts eigenlijk niemand : daarom speelde Van Houdt er. Ook toen kregen we kansen, dus een slechte oplossing is het niet, maar Van Houdt is toch meer een aanvaller die in het strafschopgebied moet komen. Op de flank komt hij minder tot zijn recht.”
Met Van Houdt diep in een 4-4-3 is er geen plaats voor Stolica. Onder Herman Vermeulen speelde hij wel enkele keren vanaf links, maar vaker zonder dan met succes. Munyaneza, snel en met een goede voorzet, kan het wel : hij viel zaterdag in voor Sishuba en speelde ook bij zijn vorige club, FC Dender, vaak vanaf links.
Voor beide aanvallers-met-lengte is wel plaats naast Van Houdt in een tweespitsensysteem. “Maar”, merkt Mangelschots opnieuw op, “dan heb je goeie aansluiting nodig vanuit het middenveld. Dat zou dan van Simaeys, Peeters of Buvens moeten komen, maar het gevolg daarvan is dat je Chimedza lager moet zetten. Dat is moeilijk, want hij is onze spelmaker.”
Die zaterdag, tot spijt van wie het benijdt, samen met Van Houdt absoluut uitblonk.
JAN HAUSPIE
