Was jij vroeger zo’n type dat gedichten schreef om meisjes te versieren ? “Gedichten niet, brieven wel. Gewoon wat zaken neerpennen, al dan niet gemeend.” Ook niet-gemeende brieven ?

“Absoluut. Simpelweg proberen zo goed mogelijk over te komen. ‘Slijmen’ is een groot woord, het was eerder in de gunst proberen te raken. We hadden een groepje van drie, vier man, en iedereen hielp iedereen bij dat soort dingen. Dat was vrij succesvol. Maar ja, je bent jong. Na twee of drie dagen liep zo’n relatie alweer op de klippen, maar de verovering was gelukt.”

Wat vind je zelf je voornaamste slechte kantje ?

“Dat ik heel competitief ingesteld ben en helemaal niet tegen mijn verlies kan. Aan de ene kant is dat positief, aan de andere kant … Als er echt eens iets heel rustigs gepland staat om te ontspannen, dan lukt dat misschien twee minuten. Daarna begin ik het weer heel competitief op te nemen.”

Wanneer heb je het meest last van je hormonen ?

“Na een wedstrijd al zeker en vast niet. Meestal is het zondag rustdag na een zaterdagavondmatch ( lacht). Goh, een hele goeie vraag … Ik kan die hormonen al bij al nog vrij goed onder controle houden. Laat ons zeggen dat het gemiddelde per week vrij goed zit, dat het in die mate goed gespreid is dat ze niet op hol kunnen slaan ( lacht).”

En hoe zit dat nu met die complete geheelonthouding net voor een match ?

“Neen ! Juist niet ! Ik heb liever dat mijn hormonen op een normaal niveau staan, dan kun je beter geconcentreerd blijven.”

Stel : je zit te wachten bij de tandarts. Op het tafeltje ligt de Flair helemaal bovenaan. Op de cover wordt een pikant artikel aangekondigd. Neem je het boekje dan toch even ter hand om vlug dat verhaaltje te lezen ?

“Ik zal eerlijk bekennen : de Flair is mijn favoriete toiletlectuur. Echt waar. Ik neem redelijk mijn tijd om mijn behoefte te doen en ik zit daar dan altijd in te lezen. Het is echt een vrouwenboekje en zo leer je toch het andere geslacht beter kennen. Je krijgt een beetje zicht op wat de gemiddelde vrouw wil en niet wil, waarmee je haar kan verrassen. Ik wil op dat gebied vrij uniek uit de hoek komen. Vandaar.”

Stel dat er een stunt ineengestoken wordt ; er moet bij de volgende thuismatch van STVV een vrouwelijke streaker op het veld komen. Ze vragen jou wie ze daarvoor moeten aanspreken. Wat antwoord je ?

“Héhé, die truc ken ik. ( herneemt) Ik zou zeggen : mijn vriendin. Maar aan de andere kant zou ik dat dan weer niet toelaten. Iemand anders dus … ( na lang nadenken) Jessica Alba, die Amerikaanse actrice.”

Als je gevraagd zou worden om mee te werken aan een actie voor een goed doel, voor welk type organisatie zou jij je dan het liefst inzetten ?

“Voor een die zich bezighoudt met wetenschappelijk onderzoek om ziektes als kanker en aids te bestrijden, dingen waarbij nog vooruitgang geboekt kan worden. Er zijn ziektes die volledig te genezen zijn en natuurlijk moet aan de behandelingen daarvan verder gewerkt worden, maar ik vind dat je je het best kunt inspannen voor ziektes die nu nog dodelijk zijn, zodat er ook voor die dingen eventueel een oplossing gevonden kan worden.”

Welke posters hingen aan je muur toen je puber was ?

“Meer van voetbalsterren dan van wat anders. Vooral Italiaanse types, meestal verdedigers. Maar ook Del Piero, voor wie ik echt wel een zwak had. En Jaap Stam. En posters van STVV.”

Geen muziekgroepen, schone vrouwen ?

“Niet echt. Eén misschien, van Anna Nicole Smith. Ooit van vrienden gekregen.”

Zeggen ze allemaal. Draag je soms witte sokken ?

“Ja, als ik sportief gekleed ben, onder een trainingsbroek of een short. Nooit onder jeans of andere gewone kleren. Het is een beetje cliché. Je moet met de trend mee en met witte sokken kom je heel raar over.”

Welk koosnaampje gebruiken je vriendin en jij voor elkaar.

“Goh … Nu moet ik opletten ( lacht).”

Spreek maar vrijuit.

“Ik ben eigenlijk haar beertje ( lacht). En ik … Ik zeg tegen haar schattie of poepie of lieveke. Dat laatste gebruik ik, denk ik, het meest.” S

Kristof De Ryck