Alleen in het seizoen 1998/99 proefde Nico Boone (12 november 1968) bij KV Kortrijk van eerste klasse. Met RAEC Bergen (2001/02) promoveerde hij ook, maar de overschakeling naar een profstatuut verhinderde een tweede kennismaking. “Jammer, want we hadden net hetzelfde kunnen doen als Zulte Waregem. ( zucht) Daar zijn ze blijkbaar wel nuchter genoeg om de juiste beslissing te nemen. Ik hoop dat zij aantonen dat werken en voetballen samengaat. Bij KV Kortrijk was de combinatie met mijn job – ik werk al twaalf jaar voor Lego – haalbaar. We trainden alleen op dinsdag en donderdag tweemaal : om twee uur en halfzes. Door mijn vertegenwoordigerswerk kon ik mijn afspraken goed regelen. Mijn beroep kreeg altijd de voorkeur. Ik was geen topper, terwijl ik ook graag wilde terugvallen op wat zekerheid. De waterdragers, of de middelmaat, verdienen zeker geen fortuin. Dan hebben we het over zeventig tot tachtig procent van de huidige eersteklassers. Daarom sloeg ik in het verleden aanbiedingen van Westerlo en KV Mechelen af. Een paar maand geleden kon ik, via Thierry Pister naar het Finse Allianssi. Maar ik had geen zin in een dergelijk onzeker avontuur.”
De linkerverdediger, die in totaal vijf eindrondes speelde in tweede klasse en er twee won, koestert die momenten. “Onvergetelijk. Dat was echt toeleven naar een succes. Je voelde zo de adrenaline door je lijf stromen. Het was altijd alles of niks. Winnen was overgaan, verliezen betekende in het vagevuur blijven.”
Vorig seizoen kende Boone een rampjaar bij derdeklasser Evergem, dat wordt getraind door oud-Rode Duivel Vital Borkelmans. “Een zware tegenvaller. Het was een bewuste keuze om dichter bij huis te voetballen. Maar met twaalf punten kan je alleen maar ontgoocheld zijn.” Hij wilde stoppen, maar de voorzitter van de Oost-Vlaamse tweedeprovincialer Sint-Denijs trok Boone over de streep. “Ik wou niet eindigen met een degradatie. Een van mijn zoontjes speelt hier, dat was een factor die meetelde. Ik draai vlot mee, krijg positieve commentaren en probeer de jongeren wat te sturen.”
Binnenkort start Boone met zijn tweede jaar van de trainerscursus. Regi Van Acker en Thierry Pister vormen zijn voorbeelden. “De tactische benadering en de veldtrainingen van Regi zijn uniek. Variatie troef, plus een gedetailleerde doorlichting van de tegenstander. Als de kans zich voordoet, zou ik graag een duo vormen met Thierry. Die werd ondertussen een goede vriend. We zitten gewoon op dezelfde golflengte : bezetenheid, op het juiste moment de knop omdraaien en de noden van een spelersgroep aanvoelen.” (FV)
(FV)
‘De waterdragers, of de middelmaat, verdienen zeker geen fortuin.’
