Stel dat je redder bent en er verdrinken tegelijkertijd een blonde en een rosse vrouw, naar welke zwem je dan eerst?

( lacht) “Zou die met de grootste borsten niet het langst drijven? En zou het gemiddelde blonde meisje geen grotere borsten hebben dan het gemiddelde rosse meisje? Ik denk het wel. Is dat in feite al eens wetenschappelijk onderzocht? Mijn intuïtie zegt dat ik eerst naar de rosse moet. ( lacht) Maar ik vind de ene haarkleur niet aantrekkelijker dan de andere. Bij mij is het simpel: ik val gewoon op mooie vrouwen.”

Welke Russische schone zou je doodgraag eens uit het water halen?

” Natasha Poly, een topmodel. Maar weet je wat triestig is in Rusland? Als je ergens binnenkomt, geef je geen zoen of hand aan de meisjes. Je knikt er eens naar, meer niet. Toen ik aankwam bij mijn eerste etentje met de ploegmaats en partners, zat iedereen er al. Ik begon die vrouwen een voor een te kussen. Iemand zei me: ‘Je moet dat niet doen, zot!'”

Lik je aan je wijsvinger als je in een boek een bladzijde omdraait?

“Nee, ik draag zorg voor boeken. Ik kan bijvoorbeeld absoluut niet tegen ezels-oren. Als ik een pagina aan het lezen ben waar er een aan is, wrijf ik er de hele tijd over. Mijn boeken van de unief zagen er nog heel deftig uit toen ik ze verkocht. In cursussen maakte ik altijd heel netjes notities, met kleurtjes en zo. Nochtans ben ik voor de rest een sloddervos.

“Lezen doe ik niet graag. Boekbesprekingen plukte ik vroeger van het internet. Als ik nu nog eens iets opensla, is het eerder een historisch werk dan literatuur. De Tweede Wereldoorlog interesseert me wel, heel de twintigste eeuw eigenlijk. Onlangs begon ik aan In Europa van Geert Mak. Dat gaat ook deels over Rusland. In één ruk las ik 250 bladzijden. Het gaat vlotter dan Honderd Jaar Eenzaamheid van Gabriel García Márquez. In het zesde leerjaar kregen we een lijstje met tien toppers, dat boek stond erbij. ( lacht) Ik dacht: laat ik eens geleerd doen. Na 150 pagina’s gaf ik het op. Te langdradig.”

Heb je ooit al je toekomst laten voorspellen?

“Nee, het zijn maar rare mensen die daarin geloven.”

Heeft Linda De Win de Russische pers gehaald?

( lacht) “Nee. Ik ontvang de Belgische kanalen op mijn appartement en zie haar dus soms bezig in Villa Politica. Daar doet ze het goed, vind ik. Bij De Slimste Mens was ik geen fan van haar. Er zijn er die sympathieker overkomen dan zij. Ik stoorde me er vooral aan dat ze elke keer naar voren ging om haar tv-fragment te zien terwijl ze bij de fragmenten van anderen antwoorden kon aanvullen zonder dat ze van haar stoeltje was gekomen. Maar die haatcampagne, dat had ze nu ook weer niet verdiend.

“Tv-kijken en gaan eten zijn tegenwoordig mijn hoofdbezigheden naast het voetbal. Heel tof aan Rusland is dat je er veel trendy restaurants hebt, een heel verschil met de Vlaanders. Als toeristen me in Brugge vragen waar ze moeten gaan eten, vind ik met moeite drie hippe plekken. In Sint-Petersburg en Moskou zijn er tientallen. Meestal kun je er ook Europese kost krijgen. Gelukkig, want qua eten ben ik nogal traditioneel. Biefstuk stroganoff – rundsvlees in een roomsaus – is typisch Russisch en een aanrader, maar borsjtsj moeten ze me bijvoorbeeld niet meer voorschotelen. Dat is een rodebietensoep waar ze smetana bij doen, een soort van zure room. Mijn pa is er zot van. Ik at het eens bij iemand thuis. Die maakt de beste, was mij gezegd. Wel, als dat de beste was, dan weet ik genoeg.”

Heb je al eens meegedaan aan een gedichtenwedstrijd?

“Ik háát poëzie! Ik maak me nog liever belachelijk door te zingen dan door het een of ander voor te dragen. Limericks, haiku’s, ik zie er het nut niet van in. Die dingen brengen niks bij.”

In deze rubriek laten we dit seizoen afwisselend een Belgische voetballer uit de Belgische competitie en een Belgische voetballer uit een buitenlandse competitie aan het woord.

KRISTOF DE RYCK

Er zijn er die sympathieker overkomen dan Linda De Win