Vijf jaar geleden is het bijna dat Anderlecht met Nicolás Frutos de basis legde voor zijn Argentijnse transferpijler. Met Pablo Chavarría en Pier Barrios zijn deze zomer de nummers zes en zeven in Brussel neergestreken. En nog is het einde niet in zicht, zegt Gérard Witters.

Manager South America’ staat er op zijn kaartje. Gérard Witters mag dan niet meer in dienst zijn van RSC Anderlecht, zijn kaartjes dragen nog steeds het paars-witte embleem van de club. Van het vertrek van financieel directeur René Trullemans in 2007 tot september 2009 was de van Ukkel afkomstige Brusselaar de rechterhand van Herman Van Holsbeeck. Na achttien maanden kwam er een einde aan dat dienstverband – Anderlecht was ondertussen bijna een nv geworden – maar niet aan de samenwerking. Witters ging een exclusiviteitscontract aan met de club om de Argentijnse spelersmarkt verder te ontginnen.

Zijn bekendheid met Argentinië dateert van zijn jarenlange loopbaan in de biersector. Witters werkte van 1984 tot 1991 voor Belle-Vue als bediende van Charles Demey, de zwager van Constant Vanden Stock. Het was zijn eerste kennismaking met de familie. Zoals wel meer werknemers in de brouwerij werd ook hij in grote en kleine Anderlechtdossiers ingeschakeld. Witters was betrokken bij de ingrijpende verbouwing van het stadion waar hij zelf als zevenjarig jongetje al in de oude kop stond.

Toen de Vanden Stocks Belle-Vue aan Interbrew verkochten, verliet Witters het bedrijf en ging werken voor een verpakkingsfirma, nog steeds in de biersector. “Dat bedrijf exporteerde veel en in 1997 kregen we een order van Quilmes, de grootste brouwerij in Argentinië. Wegens mijn diploma vertaler Spaans-Engels – mijn schoonvader was een Spanjaard – mocht ik naar Buenos Aires reizen. Dat is begonnen in mei 1997. Met het voetbal had dat nog niets te maken.”

In 2003 hield Witters het opnieuw voor bekeken en hij startte zijn eigen business op in het groothertogdom Luxemburg. Het contact met de familie Vanden Stock had hij steeds warm gehouden. “In Argentinië had ik de gewoonte om voetbalwedstrijden te gaan bekijken, soms wel zes in een weekend. Puur voor mijn plezier. Op een dag heb ik me de vraag gesteld: hoe komt het toch dat er geen Argentijnen spelen in België? Spelers als Andrés d’Allessandro of Javier Saviola waren te duur, maar ik had er andere gezien die wel interessant konden zijn voor Anderlecht.”

Makelaar van Maradona

Witters nam contact op met Philippe Collin. “Ze waren ermee bezig, zei hij. Werner Deraeve was net een eerste keer naar Argentinië gereisd. Ze zagen er mogelijkheden, maar waren wat bang van de specifieke situatie van de Argentijnse markt. Clubs zitten er financieel zo krap bij kas dat ze al een percentage van hun spelers verkopen aan bedrijven of investeerders wanneer ze nog jong zijn. Als je een speler wilt kopen, weet je dus nooit wie er allemaal rond de tafel zal zitten. Bovendien sprak er niemand op Anderlecht Spaans.”

In de zomer van 2005 bracht Witters vijf weken door in Argentinië. Deraeve was er ook. “Na die reis heb ik Anderlecht een project voorgesteld. Vervolgens heb ik mijn eerste contract getekend en zijn we begonnen met Frutos. Dat was november 2005. In Argentinië vind je weinig spitsen met zijn profiel. Argentijnen houden liever van types als Tévez. Nico was geknipt voor Europa.”

Na een aarzelend begin veroverde Frutos snel alle harten in Brussel. “Na een paar maanden haalde hij hier zijn rijbewijs en sprak hij een van onze nationale talen. Zijn integratie verliep perfect. Voor Anderlecht was het de best denkbare kennismaking met die typisch Argentijnse mentaliteit. Er komen jaarlijks meer Brazi-lianen naar Europa, maar er zijn er ook veel die snel weer terugkeren. Dat zie je met Argentijnen niet zo gauw gebeuren. Argentijnen zijn heel erg op Europa georiënteerd. Ze hebben allemaal grootouders die uit Europa zijn gekomen en zijn op de hoogte van alles wat er gebeurt. Een Braziliaan is anders: die denkt aan samba, het strand en de meisjes.”

Het welslagen van Frutos deed Anderlecht besluiten om met Jorge Cyterszpiler in zee te gaan, de eerste makelaar en een jeugdvriend van Diego Maradona. Witters kende hem via Adrian De Vicente, die voor Cyterszpiler Martín Demichelis begeleidt bij Bayern München. “Samen met Werner en Cyterszpiler hebben we snel een lijst met een dertigtal spelers samengesteld. Daar stonden nog spelers op die financieel niet haalbaar waren voor Anderlecht, maar ook spelers van een tweede niveau. In korte tijd hebben we hard gewerkt. Na Frutos kwamen Leiva, Biglia en Pareja. Leiva en Pareja waren buiten Argentinië niet bekend, Biglia wel omdat hij bij de U20 wereldkampioen was geworden. Behalve Leiva kenden ze elkaar. Biglia had bij Independiente met Frutos gespeeld en bij Argentinos Juniors met Pareja.”

Rechtstreekse lijnen

Na drie jaar besloot Anderlecht om de samenwerking met Cyterszpiler stop te zetten. Witters was ondertussen de rechterhand van Herman Van Holsbeeck ge-worden in het Vanden Stockstadion. Ook achter dat dienstverband werd in 2009 een punt gezet. “Cyterszpiler was een uitstekende keuze geweest van Anderlecht om zijn eerste stappen op de Argentijnse markt te zetten. Na drieënhalf jaar meende ik dat ik, samen met Eduardo Palomar, voldoende goede contacten had om dit werk zelf te doen. Eduardo is onze advocaat in Argentinië, een specialist in Argentijns sportrecht die ik al jaren ken. September vorig jaar ben ik Cyterszpiler opgevolgd. Uiteraard was hij daar niet blij mee, maar hij begreep het. Minder tussenpersonen betekent minder kosten voor Anderlecht.”

Over hoe hij is gestructureerd verkiest Witters geen boekje open te doen. “In mijn contract met Anderlecht staat dat ik alleen voor hen mag werken in Argentinië. Ik moet een lijst met spelers samenstellen. Hoe ik dat doe, is mijn probleem. Ik heb mensen die voor ons werken ginder, Argentijnen die scouten. In de zomerstop – onze winterstop in België – krijg ik een overzicht met alle spelersbewegingen. Daarnaast hebben we de voorbije jaren bevoorrechte contacten opgebouwd met clubs als Belgrano de Cordoba, Unión Santa Fe en Banfield. Dat voordeel heeft Anderlecht nu: dat we rechtstreeks naar de voorzitter of de clubeigenaar kunnen stappen. Die clubs weten ondertussen ook dat Anderlecht altijd correct betaalt, wat in Argentinië nooit gebeurt en elders in Europa ook niet altijd. Ook spelers zijn daardoor makkelijker te overtuigen.”

Ondertussen zit Witters aan ongeveer honderd reizen naar Argentinië sinds zijn eerste bezoek in 1997. Zo’n vijf maanden per jaar verblijft hij in het Latijns-Amerikaanse land. “Voetbal in Argentinië, dat is Buenos Aires”, zegt hij. “In de eerste afdeling heb je twintig clubs: dertien ervan zijn van Buenos Aires. Alles is geconcentreerd in de hoofdstad. Maar ze kennen er ook de prijzen. In Argentinië beseffen ze nog niet helemaal hoe de wereld de voorbije jaren is veranderd.”

Buenos Aires overslaan

Voor Anderlecht vormde het de aanleiding om van de gangbare paden af te wijken. “Niemand reist naar het binnenland”, vertelt Witters. “Scouts die naar Argentinië vliegen, blijven in Buenos Aires. Ze brengen er twee weekends door en zien er de ploegen uit de provincie zo ook wel spelen. Waarom zouden ze nog naar Córdoba doorreizen, denken ze. Maar Córdoba is interessant! Werner Deraeve brengt er heel veel tijd door. Op één zaterdag ziet hij vaak zes jeugdwedstrijden, van acht uur ’s morgens tot ver na de middag. Niemand doet dat, geen enkele andere Europese club neemt daar de tijd voor. Op dit moment heeft Anderlecht geen concurrentie op het Argentijnse platteland.”

Córdoba bood nog een ander voordeel. “De club was failliet en dan bestaat er een speciale wetgeving in Argentinië waardoor je dat faillissement door een bedrijf kunt laten afhandelen om te vermijden dat de supporters in opstand komen. In Córdoba doet Armando Perez dat, een multimiljonair aan het hoofd van een cosmeticabedrijf met 120.000 werknemers. Hij verkocht Bolatti aan Porto, nadien aan Fiorentina, en met de transfers van Chavarría en Barrios zijn de finan-ciële problemen van Córdoba nu van de baan. In vijf jaar tijd heeft hij alles opgelost. Anderlecht heeft daar een beetje bij geholpen.”

Volgens Witters investeerde Perez de voorbije seizoenen veel in de jeugd van Belgrano. Anderlecht hoopt er nog meer vruchten van te plukken. “Suárez, Bolatti, Chavarría en Barrios: allemaal komen ze uit hun jeugdrangen. Onze relatie met Perez is dermate goed dat we hopen nog talenten naar Anderlecht te kunnen halen. Vroeger was het zo dat spelers uit het Argentijnse binnenland eerst via een club in Buenos Aires passeerden voor ze naar Europa kwamen. Dat is nu gedaan. Perez wil de clubs uit Buenos Aires niet langer helpen, maar zijn spelers direct naar Europa brengen. We spreken van een club in het binnenland én uit de tweede klasse: dan gaat het over andere prijzen.”

Interesse voor Biglia

Van de vijf Argentijnen die Chavarría en Barrios voorafgingen, mislukte alleen Christian Leiva. Volgens Witters had hij Anderlecht gewaarschuwd. “Wij waren niet overtuigd van zijn slaagkansen. Leiva had een zeer speciaal karakter. Pas op, zegden we, zijn aanpassing kan voor problemen zorgen. Eigenlijk stond Somoza bovenaan onze lijst, maar die moest 5 miljoen euro kosten en dat geld had Anderlecht niet. Dus werd het Leiva, de derde op de lijst. Laat ons het erop houden dat hij hier nadien ook niet is geholpen om te slagen.”

Alleen met Pareja verliep alles volgens plan. Hij werd na twee seizoenen met winst doorverkocht aan Espanyol Barcelona. “Zonder zijn blessure zou Frutos na anderhalf jaar ook zijn verkocht”, weet Witters. “Met hem hebben we pech gehad. Waarom Biglia nog altijd in Anderlecht is, is een moeilijke vraag. Lucas speelde in Argentinië meer als offensieve middenvelder. Om tactische redenen heeft hij hier de voorgaande seizoenen als verdedigende middenvelder gespeeld. Dat is zijn positie niet, maar Lucas is iemand die zich neerlegt bij beslissingen van de trainer. Wij weten dat de clubs die hem hebben gevolgd, hem een goede speler vinden, maar allemaal zeggen ze dat ze hem niet op zijn beste positie hebben zien spelen. Na zijn prima partijen tegen Bilbao en Hamburg afgelopen seizoen weten we dat hij opnieuw wordt gevolgd. De geïnteresseerde clubs hebben weer de Biglia gezien die ze kennen van het WK U20 en wachten nu af welk niveau hij zal halen in de Champions League.”

De integratie van Matías Suárez verliep moeilijker dan verwacht, geeft Witters toe. “Mati komt van het binnenland. Voor hem is Buenos Aires al een heel grote stad, laat staan wat het voor hem betekent om naar Europa te verhuizen. Zijn persoonlijkheid is ook meer gesloten: hij is geen Argentijn zoals wij de Argentijnen kennen. Bovendien was hij door de blessure van Frutos direct titularis tegen BATE. Dat was de bedoeling niet en we weten allemaal hoe dat is afgelopen. In die wedstrijd liep hij ook een meniscusblessure op: acht weken out. Het duurde ook voor zijn verloofde hier was en toen werd hun kindje geboren. Dat is heel wat. We wisten dat het tijd ging kosten met Mati. Alleen heeft het een beetje langer geduurd dan verwacht.”

Ballen recupereren

Met zijn nieuwste Argentijnen verwacht Witters geen aanpassingsmoeilijkheden. “Heb je Chavarría gezien tijdens de persvoorstelling? Die is helemaal anders dan Mati. Ik zag hem voor het eerst anderhalf jaar geleden, maar toen had Anderlecht geen spits nodig. Nu wel. Misschien dat de trainer Lukaku soms zal willen laten rusten waardoor hij redelijk snel zijn kans krijgt. Men heeft er mij al vaak op gewezen dat zijn statistieken niet schitterend zijn, maar daar is een verklaring voor. Belgrano speelt in de tweede klasse en het niveau van de ploeg is navenant. Ik heb Pablo noodgedwongen ballen zien recupereren in zijn eigen zestien meter. Daar is hij niet vies van, maar tegen dat hij aan de overkant is, ontbreekt hem dan soms de frisheid. Hij wordt ook niet altijd goed aangespeeld, Belgrano heeft niet het beste middenveld. Maar Pablo is zeer explosief en snel. En hij schuwt het contact niet.”

Barrios is jonger – twintig geworden op 1 juli – maar onderschat hem niet, zegt Witters. “Een slimme kerel. In de jeugd speelde hij als centrale verdediger, maar hij is niet groot, zeker niet naar Europese normen. Daarna werd hij rechtsachter, tot Martin Pautasso uit Griekenland terugkwam en ze Pier op de linksachter zetten. Hij is polyvalent en dat vonden we belangrijk. Maar onze verdediging staat er. Waarschijnlijk wordt het een beetje moeilijker voor Pier om snel in de ploeg te geraken.”

door jan hauspie

Clubs wachten nu af welk niveau Biglia zal halen in de Champions League.

Op het Argentijnse platteland heeft Anderlecht nog geen concurrentie.