De ontluisterende manier waarop Anderlecht vorige week van het Europese toneel verdween, confronteert het Belgische voetbal nog maar eens met zijn grenzen. De achterstand met het internationale topvoetbal neemt langzamerhand gigantische proporties aan en het is niet een hervorming van de competitie – met meer geladen matchen – die dat zal veranderen. De meeste clubs in dit land blijven op een hardnekkige manier een ad-hocbeleid voeren met veel mooie woorden maar weinig concrete daden. De stroom van buitenlanders viel ook dit seizoen niet te stoppen: tot en met zondagavond werden er al 57 nieuwe spelers uit het buitenland gehaald.
Dit aantal zal nog groeien. In dit voetballandschap, met een overvloed aan vrije spelers, vergroot de macht van de makelaars en juist de hertekende competitie – met drie en mogelijk zelfs vier dalers – zal het aantal transacties nog vergroten. Clubs die een mindere start nemen dreigen dan, met het spookbeeld van een degradatie voor ogen, in paniek te vervallen en zich in januari massaal op de transfermarkt te storten. Het valt te hopen dat ze zichzelf niet blind voorbij hollen. Los daarvan ziet het ernaar uit dat de competitie 2008/09 ook die van de trainerswissels wordt. In hoeverre dat tot angstig voetbal leidt, moet worden afgewacht.
Toch lijkt het Belgische voetbal op dit moment meer te leven dan ooit. De topclubs barsten qua abonnementen uit hun voegen en hebben dringend nood aan een nieuwe accommodatie om meer geldbronnen aan te boren. Ook bij de meeste andere clubs is er een duidelijke klim in het abonnementenbestand. Dat mag dan ingegeven zijn door aantrekkelijke formules die worden uitgewerkt, het laat vrijwel alle clubs toe hun budgetten op te trekken.
Hoe ver je met een positief imago kan komen, bewijst Cercle Brugge. De ploeg van Glen De Boeck bracht vorig seizoen sprankelend voetbal in de geest van fair play die deze vereniging al van oudsher kenmerkt. Van alle eersteklassers scoorde Cercle niet alleen de meeste goals, het kreeg ook de minste gele kaarten en zag niet één keer rood. Het aantal abonnementen zal voor dit seizoen met 50 procent stijgen, de sponsorinkomsten zijn verdubbeld. Cercle Brugge mag wat dat betreft van ver komen, het toont dat je met een doordacht en rationeel beleid van een grijs imago af kan raken.
Veel veranderingen in de hiërarchie van het voetbal moeten er dit seizoen niet worden verwacht. Standard zoekt onder de nieuwe trainer Laszlo Bölöni – die niet toevallig vooral op techniek werkt – naar een nieuwe identiteit, Anderlecht puilt naar Belgische normen nog altijd uit van de kwaliteit maar niet altijd van de mentaliteit en Club Brugge kreeg met Ronald Vargas en Nabil Dirar die creativiteit op de flanken die het monotone werkvoetbal van vorig seizoen moet doorbreken. RC Genk deed gerichte aankopen, AA Gent is onder Michel Preud’homme in een andere wereld gekatapulteerd, Cercle Brugge kan bevestigen, iets wat moeilijk lijkt te worden voor Germinal Beerschot, dat het vertrek van de paradestukken Hernán Losada en Gustavo Colman vooral opving door kwantiteit.
Charleroi, Zulte Waregem en Westerlo zijn kandidaten voor een zorgeloos seizoen in de middenmoot, KV Mechelen (de enige club die geen buitenlander van over de grenzen aantrok) lonkt ook naar die linkerkolom. Alle andere clubs zullen vooral voor de vijftiende plaats willen eindigen. Vooral KV Kortrijk, met het kleinste budget in de eerste klasse, staat voor een aartsmoeilijke opdracht: vorig weekend schreeuwde trainer Hein Vanhaezebrouck nog om vijf nieuwe spelers. Bouw dan in de voorbereidingsfase maar eens automatismen.
Naar jaarlijkse gewoonte pakken we op de vooravond van het nieuwe seizoen uit met deze dubbeldikke competitiegids. Met alle spelerskernen, clubgegevens, prognoses, teamfoto’s en ook de type-elftallen, al zijn die in het huidige tijdsbeeld steeds moeilijker te maken. Club variëren en roteren en kunnen daarbij putten uit imposante kernen. Het is een van de opmerkelijke veranderingen: toen Waregem in 1985 aan de competitie en een avontuur in de UEFA Cup begon, deed het dat met een kern van vijftien man. Het schakelde AC Milan uit en drong door tot in de halve finale. Het waren toen inderdaad andere tijden. S
door Jacques Sys
