Op dit WK is het een wedstrijd zonder inzet, maar toch heeft het duel van vandaag tegen Ivoorkust een symbolische betekenis : in München treedt voor het laatst de alliantie Servië & Montenegro als één team naar buiten. Fier als een gieter anticipeerde vorige week alvast één Servische journalist op het gebeuren door de hele tijd een T-shirt te dragen met op de rug de letters Montenegro, die nieuwe Balkanstaat van iets meer dan 600.000 inwoners. Zijn truitje blijkt hij te hebben geleend bij de tafeltennisvereniging die al onafhankelijk is. Met die uiting van nationalisme lacht de rest hem uit. “Straks is hij ( de man weegt een kleine 100 kilo en torst een forse buik, ndvr) ook international. Op dit moment hebben ze maar twee keepers en één veldspeler.” Hij lacht hun grappen zuur weg en pakt uit met een naam. ” Dejan Savicevic wordt onze nieuwe voorzitter.” De rest lacht opnieuw. Savicevic, hier op het WK als vicevoorzitter van de Servisch-Montenegrijnse voetbalbond, is een icoon in de regio. Hij vulde bij Milan de leegte op die Marco van Basten liet en pakte met de club drie titels en twee Europabekers. Nadien ging het fors bergaf. Zijn periode als bondscoach van Servië & Montenegro (van 2001 tot 2003) was een ramp : hij kreeg ruzie met Kezman en de ploeg verloor voortdurend. Savicevic werd dan maar bobo en nam het regionale voorzitterschap van de FA van Montenegro op zich. Hij vulde zijn rol vooral politiek in en voerde openlijk campagne voor onafhankelijkheid. Andere bekende Montenegrijnse voetballers zijn Predrag Mijatovic of zijn voornaamgenoot Drobnjak.
Gevolgen voor de sterkte van de huidige Servische nationale ploeg lijkt de boedelscheiding niet te hebben. In Duitsland is doelman Dragoslav Jevric de enige Montenegrijn in de selectie. Over zin of onzin van een nieuwe splitsing spreekt die zich liever niet uit. Jevric : “Of het goed is, durf ik te betwijfelen. Ik had liever gezien dat beide republieken samen bleven, maar het volk heeft zich uitgesproken. Ik hoop alleen dat Montenegro straks, net als Servië, goeie spelers blijft produceren. Er is geen geld voor de jeugd, maar, inherent aan ons volk, is er wel talent, in alle sporten. Hopelijk blijft dat.”
Gevolgen voor beider competities heeft het wel. De Montenegrijnen hadden vorig seizoen drie teams in de hoogste voetbalklasse van Servië & Montenegro. Alleen Zeta (5de) hield voeling met de top, de twee anderen, Budocnost (14de) en Jedinstvo (16de) waren meelopers. Beide landen halen hun competities nu uit elkaar. De Serviërs slanken af van 16 naar 12 en sluiten al na 22 wedstrijden hun kampioenschap af. Datzelfde systeem hanteren straks vanaf september ook de Montenegrijnen, die met hun nationale ploeg een aanvraag tot erkenning zullen doen bij FIFA en UEFA de dag dat de VN hun onafhankelijkheid bekrachtigt. Als de voetbalfederaties Montenegro erkennen, heeft Europa er een nieuw stel Rode Duivels bij, want de Montenegrijnen willen in die kleur spelen. Het blauw blijft voor Servië.
Intussen is wel al geloot voor de EK 2008-voorronde, waarin Servië & Montenegro onder meer tegen België moet voetballen. Servië treedt nu alleen aan. Montenegro zal zich de eerste twee jaar dus moeten beperken tot vriendschappelijke interlands.
