Emotie, inzet én karakter, het blijven de vaste ingrediënten waarmee Georges Leekens uitpakt. Om gevaarlijk te zijn hangt Lokeren OV vooral af van stilstaande fasen. Vijftien gelijke spelen op 32 duels zijn het gevolg. “Veel mensen vergeten dat we vorig jaar maar zestiende eindigden. Het was de bedoeling om een rustige campagne mee te maken: dat is gelukt, want we moesten niet te veel achter ons kijken. Dus mogen we vrij tevreden zijn”, zo luidt zijn analyse. “Nu moeten we alert blijven. De professionele omkadering – er komt misschien een elftalbegeleider -, de scouting en de voorbereiding staan op punt, de kern zal een grondige herschikking ondergaan.”
Kijk je uit naar de Belgische bekerfinale tussen AA Gent en Anderlecht?
Georges Leekens: “Nee, niet speciaal. Maar ik wenste Trond Sollied wel veel succes. Het hoofdstuk Gent sloot ik na drie jaar met een goed gevoel af. Het heeft weinig zin daar nog op terug te komen.”
Maar vorig jaar werd het niet bereiken van de eindstrijd jou wel aangerekend?
“Dat denk ik niet. Ik eindigde vierde en had nog een contract. Op drie jaar gaf ik die club de juiste basis en een goede organisatie.”
Door welke bril zie je dan de ontbolstering van Bryan Ruiz?
“Ik vind dat fantastisch. Je moet spelers goed begeleiden en hen op tijd brengen. De gelegenheid geven te groeien als mens én voetballer. Dat is dé kunst. Ik vond hem sowieso de vervanger van Boussoufa, maar verklaarde dat nooit hardop. Een moordpoging op goede voetballers, daar doe ik nooit aan mee.”
Hoe kijk je terug op het anonieme seizoen van Lokeren OV?
“Mijn beperkte groep gaf mentaal en fysiek het maximaal haalbare. In de lengteas moeten we een aantal bijstellingen doorvoeren. Ik streef naar zeventien tot negentien evenwaardige spelers. Deze ploeg heeft nood aan smaakmakers. Alleen op loopvermogen en techniek lukt het niet. Vooral inzake kracht zoeken we naar jongens met meerwaarde, zoals Chris Janssens in het verleden. Niet eenvoudig, want de markt is vrij beperkt. We zoeken complementaire voetballers, die de anderen vijf tot tien procent beter maken. In onze laatste pass mogen we niet te overhaast en te nerveus zijn, daar zoeken we een rustbrenger. Het ontbreekt ons aan balvastheid, maturiteit en efficiëntie voor doel.”
Welke lichtpunten zag je persoonlijk?
“Een enthousiaste groep, flitsen van Mario Carevic en de waarde van Copa. Na zijn blessure begonnen we opnieuw punten te pakken. Dit is geen kritiek op Lazic, maar Copa heeft meer uitstraling en internationale ervaring. Ook centraal achterin, met Doll en Chaves, was het redelijk tot goed. João Carlos was bij momenten subliem, hij steekt er met kop en schouders bovenuit.”
Hij speelt voor zijn transfer?
“Je moet daarmee rekening houden. We zullen wat geld binnenkrijgen ( grijnst). Dan kan je wat uitgeven ook, hé.”
Als voorzitter Lambrecht even ambitieus blijft, zo liet je uitschijnen, wil je de samenwerking gerust voortzetten. Wat moeten we daaronder verstaan?
“Dat we samen deze club omhoog willen brengen. Dat mag rustig, maar niet té. We waren geen zieke patiënt, maar hadden problemen en zagen wel serieus af. Ik ben geen mirakelman. Iets opbouwen heeft tijd nodig. Ik merk bij de voorzitter meer ambitie dan ooit. Bij de eerste vijf eindigen is echter een utopie.”
Welk perspectief zie je nog voor jezelf?
“De passie voor mijn job blijft intact. Ik ben nog altijd zeer gedreven. Lokeren moet de Belgische competitie weer wat kleur geven. Je hebt maar één optie: vooruitkijken, streng maar rechtvaardig.”
FRéDéRIC VANHEULE
