Thibaut Courtois is de beste doelman die we ooit hebben gehad in onze Belgische voetbalgeschiedenis. Een gewaagde uitspraak, met enige duiding zelfs perfect met cijfers te verantwoorden. Uiteraard zijn Jean-Marie Pfaff en Michel Preud’homme ons gouden keepersduo van de voorbije decennia. Het palmares dat zij bij elkaar hebben gekeept, daar is Thibaut nog lang niet aan toe. Wel is de start van zijn carrière van die orde dat het duo een magische drievuldigheid kan worden. Courtois slaagde er immers wél in om in zijn debuutjaar al Belgisch landskampioen te worden met zijn KRC Genk. Dat zijn prestaties hierin doorslaggevend waren, kan niemand ontkennen. Voor onze twee coryfeeën was dat indertijd op vergelijkbare leeftijd niet weggelegd bij Beveren of Standard. Courtois slaagde er ook in om meteen Rode Duivel te worden en een kandidaat te zijn voor de Gouden Schoen na amper één jaartje op het hoogste niveau. Ook een transfer naar het buitenland was voor Michel en Jean-Marie pas veel later in hun carrière aan de orde. Net zoals de Europacupfinale die Courtois op zijn negentiende wél al speelt en misschien zelfs wint …
Dat alles wijst er duidelijk op dat hij ooit tot de galerij van onze beste doelmannen kan behoren, ja zelfs dé beste ooit kan worden. Courtois draagt daarvoor de nodige fysieke kwaliteiten in zich. Nu steeds duidelijker wordt dat de huidige generatie topdoelmannen genre Cech, De Gea en andere Neuers het met niet minder dan 1,90m kan stellen, past hij perfect in dit rijtje. Zijn technische kwaliteiten zijn een ideale mix van talent en de al vaker geroemde keepersopleiding bij KRC Genk, waar Guy Martens het werk van anderen perfectioneert en finaliseert. Naast fysieke en technische kwaliteiten zijn de mentale vaardigheden een derde, en misschien wel belangrijkste, pijler in het welslagen van een carrière. En laat mij daar nu nog het meest van al vertrouwen in hebben wat Thibaut betreft.
Een topjaar bij Genk deed hem niet zweven, integendeel. Een gewaagde keuze voor Atlético Madrid bleek voor hem een weloverwogen traject om zijn prille succesvolle loopbaan verder te ontwikkelen. In de buurt van Madrid was het niet de grootte van de villa’s of de temperatuur van een mogelijk binnenzwembad dat hem bezighield, nog veel minder de mogelijke uitbreiding van een luxueus wagenpark. Neen, hij dook als een volleerde doelman in de schoolboeken om Spaans te leren. Zo kon hij zich razendsnel aanpassen aan zijn nieuwe omgeving en zijn ploegmakkers. Toen hij binnen de kortste keren de plaatselijke journalisten in hun moedertaal te woord stond, beseften ook zij dat Atlético niet zomaar een doelman in huis had gehaald.
Focussen op de juiste dingen heet zoiets …
Ik kan mij inbeelden dat zijn volgende focus bij de nationale ploeg ligt. Zijn prestaties rechtvaardigen die ambitie immers ten volle. Al zou ik Georges Leekens maar al te goed begrijpen als hij onze huidige nummer een, Simon Mignolet, niet zomaar aan de kant schuift. Simon heeft zich in al de wedstrijden waar hij ons land vertegenwoordigde nooit op een foutje laten betrappen. Zijn prestaties bij Sunderland komen misschien iets minder in de belangstelling maar zijn zeker ook niet te minimaliseren. Op termijn kunnen ze beiden alleen maar beter worden van deze gezonde concurrentiestrijd. Als Thibaut immers ook op dit vlak zijn illustere voorgangers wil evenaren, zal hij Brazilië en al wat erna komt niet mogen laten schieten. De beste doelman van de wereld zoals in 1986 en 1994 word je immers alleen maar op een wereldkampioenschap. Ik voel een nieuwe focus komen …
DOOR GEERT DE VLIEGER
“Courtois kan onze beste doelman ooit worden.”
