Wordt 2007 een kantelmoment in de geschiedenis van het Belgische voetbal ? We blijven voorzichtig. In ons archief hebben we al een derde rek vrij moeten maken om alle hervormingsplannen op te bergen die ooit het licht zagen, maar vervolgens onder het stof bleven liggen.
Vertegenwoordigers van de derde en de vierde klasse, de top van de piramide van het amateurvoetbal, zijn zo goed als klaar met hun fundamentele hervorming, waarbij er vanaf volgend seizoen één (in plaats van nu twee) derde klasse komt en daaronder meerdere reeksen vierde klasse. Alle afdelingen, ook de provincies, moeten binnenkort hun definitieve fiat geven.
Ook in de eerste klasse roert het. Na een dag vergaderen in Genval kwam er verrassend veel optimisme naar buiten rond een vrij spectaculair hervormingsvoorstel om vanaf komend seizoen in de eerste klasse uit te pakken met twee reeksen van tien ploegen. In reeks één spelen de beste tien onderling een competitie, in reeks twee de tien zwakkeren (huidige eersteklassers aangevuld met twee stijgers). Halfweg volgt een nieuwe reeksindeling. De slechtste vijf ploegen uit reeks één worden vervangen door de beste vijf uit reeks twee. Daarna begint de competitie opnieuw met twee keer negen duels. In totaal 36 in plaats van de huidige 34 matchen. De reden waarom er straks kerstvoetbal komt, is u meteen duidelijk.
Voordelen van het plan ? Eén : de top vijf speelt in één seizoen vier keer tegen mekaar wat tegemoet komt aan het sportieve argument van onze topclubs dat de tegenstand in eigen land te zwak is, wat gevolgen heeft voor de Europese duels. Voordeel twee : bijna iedereen, op de slechtste vijf ploegen na, heeft recettes tegen de topploegen. Altijd handig als je op zoek moet naar een tweederdemeerderheid om een hervorming goedgekeurd te krijgen. Slank je, zoals in eerdere voorstellen, de eerste klasse radicaal af tot twaalf of veertien clubs, dan voelen meer voorzitters zich bedreigd en krijg je nooit zo’n meerderheid. Vraag dat maar aan Roger Vanden Stock. Voordeel drie : meer topwedstrijden en in het eerste deel van de competitie al strijd – wie ‘stijgt’, wie ‘zakt’ – kunnen (op papier) meer toeschouwers en kijkers boeien. Dus lopen de stadions nog voller en kan het televisiegeld omhoog. Niet voor niks stelde men in Genval voor om het nieuwe systeem gedurende een paar jaar – de duur van het nieuwe televisiecontract – uit te proberen en daarna te evalueren. De topclubs blijven ‘maar’ 51 procent van het tv-geld opstrijken, maar beuren toch meer als dat algemene bedrag straks omhooggaat. Dit experiment paait dan ook de clubs (Anderlecht, Standard en Charleroi met name) die dreigden elk apart hun televisiecontract te onderhandelen, wat op termijn tot een economische ramp kan leiden, want in tv-land sta je samen sterk. Zie Engeland.
Nadelen ? Twee reeksen van tien betekent straks twintig ploegen in de eerste klasse. Als de tweede klasse de reglementair voorziene twee stijgers krijgt, zijn er na dit seizoen géén dalers uit eerste ! Is dat niet pervers, de spelregels veranderen in de loop van het spel/competitie ? Is het daarom dat Dender, KV Mechelen, STVV en Brussels in dit verhaal meestappen ? Op die manier weten de nu mindere goden zich twee jaar lang verzekerd van een smak televisiegeld en kunnen ze dit seizoen met minder sportieve druk op de ketel hun basis verstevigen. Dender bijvoorbeeld investeerde vier miljoen euro bij de promotie en krijgt met het nieuwe plan zekerheid voor één jaar langer voetbal in eerste. Of de andere tweedeklassers dat fijn vinden, moet nog blijken.
Twijfel bij de grote clubs is er omdat die na achttien wedstrijden bij de eerste vijf moeten eindigen om niet naar de tweede reeks te zakken. Een slechte start kan catastrofale gevolgen hebben. Dus opperde Ivan De Witte, die even zijn Gantoiseklak opzette, het voorstel om alleen de laatste vier of drie te laten wisselen van reeks. Een poging tot aanpassing die geen genade vond bij de meerderheid. Meteen voelde De Witte dat het in zulke zaken moeilijk is om twee functies te combineren, die van club- én ligavoorzitter. Her en der verschenen dan ook de eerste pretlichtjes. S
door PETER T’KINT
