Wegens de ontbolstering van Junior Malanda spendeerde Ólafur Skúlason dit seizoen meer tijd op de bank dan hem lief is, maar de IJslander blijft een eeuwige positivo.
Ólafur Skúlason: “Waarom zou ik slechtgehumeurd rondlopen of de motivatie verliezen? Omdat ik geen vaste basisstek heb? Natuurlijk is het niet leuk, maar de ploeg draait fantastisch en Jonathan Delaplace en Junior doen als verdedigende middenvelder een schitterende job, dus heb ik weinig te eisen, hé. Ik kan hen alleen pushen door zelf keihard te werken op training en elke speelkans voluit te grijpen.
“Aan Junior – geen enkele speler heb ik ooit zo rap zo veel progressie zien maken – heb ik zelfs al heel wat raad gegeven: hoe hij het spel simpel moet houden of andere tactische zaken. Ook al is hij mijn ‘concurrent’, ik kan hem moeilijk de schuld geven dat ik weinig speel, hé. Bovendien heb ik zelf meegemaakt hoe belangrijk het is dat je als jongere speler advies krijgt van meer ervaren ploeggenoten. Egoistisch wil ik dus zeker niet zijn.
“Sowieso voel ik me in Waregem bijzonder goed. Twee weken geleden ben ik voor de derde keer vader geworden – een tweede dochter, Freyja, na Andrea (6) en ook zoon Victor (bijna twee jaar, nvdr). Een heel bewuste keuze, omdat een broertje of zusje van ongeveer dezelfde leeftijd een grote stimulans zou zijn voor Victor, die het Downsyndroom heeft. Het maakte deze zwangerschap iets meer stresserend, maar gelukkig bleek alles oké.
“Bij Victor wezen de tests ook op niets, tot er bij de geboorte toch iets aan de hand was. Een shock, maar daar hebben we ons vlug overgezet. Voor ons is hij gewoon Victor, geen kind met een ‘probleem’. Integendeel: sinds zijn geboorte hebben mijn vrouw en ik enorm veel geleerd over het leven, zijn we betere personen geworden en is ons hart figuurlijk drie keer gegroeid. En al ontwikkelt hij zich trager, toch is het een plezier om met hem te spelen. Het wordt leuk om te zien hoe zijn zusjes zich over hem zullen ontfermen, als hun kleine prins.
“Aangezien we wegens de kinderen veel belang hechten aan rust, hebben we vanaf het begin gekozen voor een huis in Wortegem-Petegem. Een landelijke buurgemeente van Waregem, in een straat met veel jonge kinderen en kameraadjes om buiten te spelen. Voor Zulte Waregem heb ik in Zweden en Denemarken gevoetbald, en ook daar logeerden we in een rustige buurt, dus verliep de aanpassing, na eerder zes jaar in het hectische Londen (als ex-speler van Arsenal en Brentford, nvdr) te hebben gewoond, vrij vlot. En als we toch even van het stadsleven willen proeven, is het slechts een kleine stap naar Waregem, Kortrijk of Gent, hé.
“We spreken ook vaak af met IJslandse voetballers. Arnar Vidarsson heeft kinderen van dezelfde leeftijd, dat klikt dus heel goed, ook tussen onze twee vrouwen. Het meeste contact heb ik met Eidur Gudjohnsen, die ik al ken van tijdens mijn Londense jaren, toen hij voor Chelsea speelde. We bellen vaak en aangezien Eidur voorlopig alleen in België woont, komt hij een keer per maand naar Wortegem voor een etentje. Dat bespaart hem een hoop werk, hé.” (lacht)
BEELDEN CHRISTOPHE KETELS / IMAGEGLOBE
“Ik kan Junior Malanda moeilijk de schuld geven dat ik weinig speel.”
