Je zoon van drie jaar heet Omar Mussa Junior. Is dat gebruikelijk in Burundi ?
“Nee, ik heb hem die naam gegeven om zijn entree in België te vergemakkelijken. Ik ben een politiek vluchteling. Per toeval ben ik in België beland – Brussel was simpelweg de bestemming van het vliegtuig waarin ik raakte. Toen ik vertrok, wist ik niet dat Evodiane zwanger was. Het was een zeer moeilijke en pijnlijke periode. Zij was in een land dat in volle burgeroorlog verkeerde, ik slaagde er niet in haar naar hier te krijgen. En ik had weinig nieuws van haar. Ons dorp ligt dicht bij de grens met Kongo. Er is geen telefoon, geen elektriciteit. Haar zwangerschap heb ik niet meegemaakt, de bevalling al evenmin. Mijn vader is erin geslaagd om haar nieuws over mij te bezorgen. Nadien heeft haar oom ons geholpen, zodat ze na de geboorte van onze zoon naar hier kon overkomen.”
Hoe is de situatie nu in Burundi ?
“Er woedt een etnische oorlog tussen Hutu’s en Tutsi’s. Die laatsten controleren het leger, dus zijn wij Hutu’s machteloos. Die oorlog kan nog lang duren. Ik heb mijn moeder verloren, mijn broer. Mijn vrouw heeft haar vader verloren, haar zuster, haar broer. Zonder al die andere familieleden te vergeten. Zoveel doden. We tellen ze niet meer, het doet te veel pijn.”
Alvorens naar België te emigreren verbleef je in la Réunion. Hoe was het daar ?
“De zon scheen er veel, maar voetbalprof kon ik er niet worden en dat is toch wat ik wou. Hoe dan ook, ik raakte geblesseerd en keerde terug naar Burundi. En daar brak dan die oorlog uit. Het bevalt me in België. Aan de koude ben ik inmiddels gewend. Ik moet volhouden en hard werken, ik ben verantwoordelijk voor mijn gezin en ik moet ook de familie helpen die in Burundi achtergebleven is.”
Hoe heb je Evodiane leren kennen ?
“Op de lagere school. We woonden in dezelfde wijk. Ongeveer zes jaar geleden zijn we verliefd op elkaar geworden.”
Jullie hebben nu twee kinderen : Omar en Moda van één jaar. Komen er nog kinderen bij ?
“Ik zou er zeven of acht willen, om weer een grote familie te hebben. Ik hou van mijn kinderen, misschien wel te veel. Omar gaat hier nu naar school en spreekt al Vlaams. Moda kan je altijd in mijn armen vinden. Als ik laat van het voetbal terugkeer en mijn kinderen slapen al, heb ik het gevoel dat ik iets gemist heb. De kinderen geven me vertrouwen en moed. Ze helpen me ook mijn problemen te vergeten. Hoeveel kinderen er komen hangt ook van mijn salaris af. Hier in België hebben ze het wel moeilijker : ze kunnen niet op straat spelen, we kunnen ze niet even bij de familie laten, het leven is hier duur. We zien wel.”
Vertel eens iets over je vrouw.
“Ik hou van alles aan haar. Zowel van haar lichaam als van haar geest. Hoewel, ze geeft te veel geld aan kleren uit. Ik hou ook van mooie kleren maar zij is nog erger. En het lijkt ook wel alsof ze juwelen verzamelt. Ze gaat liever alleen shoppen. En altijd van die merken.” ( Evodiane : “Maar dat is niet waar ! Ik hou wel van Zara, Morgane, WE. Dat is allemaal zeer betaalbaar en het is van goede kwaliteit. En ik denk ook aan de kinderen. Bovendien, we moeten onze families helpen.”)
Wat zijn je hobby’s ?
“Films, met een voorkeur voor actieprenten. Evodiane houdt ook van historische films. We moeten hier op zoek naar films met Franse ondertitels, want we begrijpen geen Nederlands en geen Engels. En voorts hou ik van muziek en van dansen.”
