Met de aanstelling van Aad de Mos en Geert Lermyte stak Willy Van den Wijngaert nog maar eens zijn nek uit. Met het ontslag van Geert Lermyte levert hij het bewijs van een zoveelste misstap in het beleid van KV Mechelen.

Of er nog vragen te stellen waren ? Of verhalen te vertellen ? Want dat kon natuurlijk ook altijd, grijnsde Willy Van den Wijngaert. Het was 11 juli 2002 en de voorzitter van KV Mechelen keek, zichtbaar in zijn nopjes, de zaal rond. Met LucVerheyen had hij zopas de opvolger van commercieel manager GeertLermyte voorgesteld als “een geschenk van God”. Niet dat er sprake kon zijn van een persoonlijke vete jegens Lermyte, benadrukte de voorzitter, maar hij had hem zijn ontslag moeten geven “omdat er zaken waren die niet konden. Geen fraude, maar tekortkomingen die de belangen van de ploeg schaadden.”

Noem het knap van Lermyte dat hij het zolang volhield of naïef van Van den Wijngaert dat hij het zo laat doorhad, maar dat de commercieel manager niet tegen die taak zou zijn opgewassen, had de voorzitter eerder kunnen weten. Want de door hem aangehaalde reden blijkt dezelfde als toen Lermyte in de glorieperiode van KV Mechelen al eens actief was op het secretariaat en hem beleefdheidshalve werd voorgesteld vrijwillig te vertrekken, zoniet zou het ontslag volgen. Administratief bleek een en ander fout te zijn gelopen. Sommige afspraken met een Italiaanse tegenstander bleken niet op papier te zijn gezet, en nadien bleek bij een inbraak op het secretariaat een en ander zogezegd verdwenen. Wie de dader was, is nooit bewezen. Wel zou zijn vastgesteld dat er niet bepaald professionals aan het werk waren geweest : de inbraaksporen bevonden zich namelijk aan de binnenkant van het secretariaat.

Bij Genk, Beveren of Aalst – andere clubs waar Lermyte aan het werk was – kreeg hij nadien geen voet aan de grond om telkens dezelfde reden : er werden te weinig sponsors aangebracht. Lermyte bezit nochtans de gave van het woord en weet daarmee mensen, zoals ook Willy Van den Wijngaert, voor zich te winnen. Maar het probleem, zegt iemand die in het verleden met hem werkte, is dat hij nooit onmiddellijk iets kan afhandelen en geen beslissingen neemt.

De voorzitter zelf was het die op de persconferentie opperde dat de club alvast één sponsor was kwijtgeraakt aan Westerlo. Een sponsor die al vijftien jaar lang business seats had Achter de Kazerne – dertien in de glorieperiode -, maar die na de degradatie koos voor Westerlo en na de promotie van Mechelen, het intern gekrakeel moe, besloot om er niet terug te keren. Bovendien blijkt men bij desbetreffende firma nooit iets van Lermyte te hebben gehoord.

Geen alleenstaand geval, zo blijkt. Ook rugsponsor Peugeot zette er een punt achter. Verontwaardigd als ze waren dat Lermyte en De Mos hen de rug toekeerden op de thuiswedstrijd tegen Ingelmunster. Peugeot, binnengehaald door WernerNees en MarcVan denWijngaert, ex-commercieel manager en ex-voorzitter van de Mechelse jeugdacademie en niet bepaald de beste vrienden van De Mos en Lermyte, kreeg achteraf nog wel het bezoek van Lermyte voor een nieuw contract, maar op de offerte die hij zou sturen, bleef het wachten.

Net zoals ook andere kansen niet te baat werden genomen : terwijl in de stad de middenstand – en dus potentiële sponsors – verzamelden voor een Mechelen Leeft-actie, gaf de KV-top verstek wegens een gezamenlijk bezoek aan het Autosalon. Kortom, er werden gewoon nauwelijks inspanningen gedaan om sponsors over de streep te trekken.

Daarenboven sprong het duo De Mos-Lermyte voor een in financiële nood verkerende club als KV Mechelen anderzijds wel erg kwistig om met geld. JoaoElias zit momenteel in een Mechels appartement te verkommeren, hoewel Dubai er naar verluidt best nog een kleine 250.000 euro voor had willen betalen. Ware het niet dat De Mos er op zou hebben gestaan vier keer méér te krijgen. Weg transfer. Getuige ook de aanbieding die Dumbuya bij vierdenationaler Willebroek onder de neus kreeg geschoven. Hoewel hij op het hoogste niveau nog alles te bewijzen heeft, kreeg hij al meteen een riant contract aangeboden.

En : hoewel nog actief bij Willebroek beschikte Dumbuya vanaf oktober al over een auto en een appartement van Mechelen, inclusief cash geld dat hij ontving bij elke thuismatch van Mechelen die hij kwam bekijken.

Dat KV Mechelen ondanks alle problemen toch aan zijn licentie is geraakt, verdient een pluim. Een pluim evenwel die anderen dan Lermyte toekomt. Juristen in de schaduw van de club, haast tot smekens toe door Vanden Wijngaert gevraagd het dossier te bekijken, nadat het door de licentiecommissie van de KBVB ontoereikend was bevonden. Op die manier konden nog fouten worden rechtgezet, weten wie die bewuste dinsdagmiddag in het bureau van Geert Lermyte aanwezig waren.

Met die gedachte in het achterhoofd klonk het wel erg cassant van Aad de Mos na het behalen van de licentie in GazetvanAntwerpen te lezen dat “manager Geert Lermyte goed werk heeft verricht. Iets wat veel mensen niet weten, is dat Lermyte dag en nacht met de zaak bezig is geweest. Hij heeft een oplossing gevonden voor een puinhoop die anderen hebben achtergelaten.” Hoezo onder één hoedje spelen ?

Daarbovenop bestond het Geert Lermyte nog te zeggen dat hij zich verrast voelde dat Willy Van den Wijngaert er een seizoen vroeger dan voorzien mee ophield geld in de club te pompen. Maar had de voorzitter er integendeel eigenlijk al niet een jaar eerder mee willen ophouden ?

Gelukkig hadden hij en Aad de Mos nog zes Nederlandse investeerders achter de hand. De voorzitter geloofde het graag. Hij zou het voortaan niet alleen moeten dragen. Ja, het was hem nu wel duidelijk : KV Mechelen zou er in vliegen en door niemand nog te stoppen zijn. Maar achter de hand is waar de zes Nederlandse investeerders zich tot op heden nog altijd bevinden. Weinig kans dat ze überhaupt ooit tevoorschijn kónden worden getoverd.

Ondertussen liet de betaling van de spelerslonen voor mei en juni op zich wachten en werden de financiële problemen steeds prangender. Dan maar de steven naar de jeugdafdeling gewend, want daar zat het : geld !

Alleen stond het op een rekening waarvan – en dat was de voorwaarde die de hoofdsponsor van de jeugd stelde in ruil voor zes meter reclamepanelen – alleen Werner Nees en Marc Van den Wijngaert (zoon van) mandataris waren. Regel waaraan de club zich niet stoorde en hen dan maar dagvaardde. Want Mechelen had nog maar een paar dagen tijd alvorens een deurwaarder goederen kwam aanslaan en verkopen. Aangetekende aanmaningen waren al maanden niet afgehaald. Omdat Nees en Van den Wijngaert jr het niet wilden maken dat een bevriende sponsor die borg tekende, daarna nog geld zou moeten bijpassen, werd uiteindelijk toch 4.446 euro van de jeugdrekening gehaald.

Nu Willy Van den Wijngaert zijn vertrouwen in Lermyte is kwijtgeraakt, heeft hij – zoals hij in het verleden wel vaker placht te doen – opnieuw alle vertrouwen gesteld in één man om de club op het spoor te krijgen. “We gaan andere mensen opzoeken die willen investeren in KV Mechelen. We zitten niet te wachten op het buitenland, zoals gezegd. We moeten het zover niet zoeken. Velen hebben afgehaakt omdat er van Mechelen niks kwam”, sprak Willy Van den Wijngaert.

Geert Lermyte haastte zich ermee te dreigen dat dan ook Aad de Mos, op wiens advies hij was gekomen, zou vertrekken. Vanop zijn vakantieoord in Ibiza, zo sprak de voorzitter, had Aad de Mos hem evenwel laten weten dat hij bij de club bleef. “Geen probleem, zei Aad.” Het kan niet anders of Lermyte moet zich hierdoor verschrikkelijk bekocht voelen. “Het enige wat ik over de hele zaak kwijt wil, is dat ik ontslagen ben omdat ik de club wilde redden, maar anderen enkel aan zichzelf denken.” Maar in hoeverre de Nederlander zich kan schikken in het nieuwe plaatje, daarover zal nadat Willy Van den Wijngaert uit vakantie is teruggekeerd, intern nog wel even van gedachten worden gewisseld.

Als De Mos zich totnogtoe zoveel macht toe-eigent, mag Willy Van den Wijngaert zich dat persoonlijk aanrekenen. In maart van vorig jaar zei hij in Sport/Voetbal Magazine nog : “Ik heb nu voor de eerste keer zelf mensen aangetrokken op sleutelposities in de club. Als zij falen, is dat alleen mijn verantwoordelijkheid.”

Met Lermyte heeft hij dat dus al van één moeten toegeven. In zijn binnenste zal de voorzitter dat ook van Aad de Mos moeten doen. Zeker nadat hij een complot vermoedde met de aangekondigde Nederlandse investeerders om hem de macht op de club helemaal te ontnemen. “Lermyte en De Mos zwaaien met de touwen en wie er niet in mee springt, valt omver”, omschreef een insider de gang van zaken. Nu de weifelende Lermyte zelf is gevallen, zwaait Aad kordaat alleen verder. Want dat de raad van bestuur nauwelijks nog iets heeft in te brengen, was al duidelijk van bij hun aanstelling. Was het niet de voorzitter zelf die tegen de beslissing van zijn raad van bestuur in hun komst doordrukte ? Helemaal wettelijk zouden volgens kenners een aantal beslissingen dan ook niet kunnen zijn. Waardoor Willy Van den Wijngaert bijvoorbeeld de kosten van de aanwerving van De Mos en Lermyte de club niet ten laste zou kunnen aanrekenen. Twee keer raden wie ze dan dus uit eigen zak betaalde.

Aan intimi zou de voorzitter inmiddels al hebben toevertrouwd dat hij zich eenzaam voelt en zich zijn beslissing beklaagt De Mos en Lermyte in huis te hebben gehaald. Ook in de pers laat hij zich steeds meer in die richting uit. “Mijn papegaai,” liet Willy Van den Wijngaert zich de dagen na Lermytes vertrek ontvallen, “blijft me altijd trouw, maar bij mensen uit het voetbal duurt dat hooguit drie jaar. Zowel in het bedrijf als in het voetbal geef ik mijn mensen veel vrijheid. In de gehaaide voetbalwereld werkt dat blijkbaar niet. Vanaf nu ga ik meer controle uitoefenen op de club, via de nieuwe directeur Luc Verheyen.”

Via de Nederlandse spelersmakelaar TonPoltner was het dat de Mechelse praeses attent werd gemaakt op de nieuwe commerciële man, met wie Poltner in zijn Germinal-periode naar eigen zeggen prettig had samengewerkt. Het valt te hopen dat Van den Wijngaert zich deze keer behalve bij Poltner ook bij Germinal en Kapellen beter heeft laten informeren over Luc Verheyen en dus weet welke diens sterke en zwakke punten als commercieel manager zijn.

Dus of er over KV Mechelen nog verhalen te vertellen zijn ? Mogen Willy Van den Wijngaert de schellen van de ogen vallen, dan heeft zonder twijfel hij straks zelf het mooiste verhaal te vertellen.

door Raoul De Groote en Jan Hauspie