Onderweg naar start

De weg naar het nieuwe voetbalseizoen is lang en kronkelig. De route van de voorbereiding: twee weken onderweg in een wirwar van wegen, vaak langs provinciale stadionnetjes. In elke stopplaats geurt het naar vers gemaaid gras, de lucht is gulzig met regen. En overal vragen, verrassingen, anekdotes. En vooral: verwachtingen.

De lucht verandert van kleur zoals de voetbalshirts in deze tijd van het seizoen: het begin van de zomer en van de mercato. Zo kan het gebeuren dat Frank Boya opduikt in twee verschillende gedaanten. Eerst in de zon, in het rood, op het oefenveld naast de Antwerpse Bosuil. Vijf dagen en vijftig kilometer verder in de regen en in het geel. De Kameroener werd Kanarie.

Die vijftig kilometer verder, in Neerpede, geeft zijn Sint-Truiden Anderlecht partij. Als dweilen worden de wolken uitgewrongen. Trainer Bernd Hollerbach ziet een al gerodeerd Sint-Truiden winnen. Gerodeerd is Anderlecht nog lang niet, het schiet pas uit de startblokken. Coach Felice Mazzu oriënteert zich onder het oog van bestuursleden die binnen en tegen de stortregen beschut blijven; ze kijken toe vanachter ramen.

De entourage van de nieuwe trainer van Anderlecht is rijk gestoffeerd. Een must voor Mazzu, na zijn negatieve ervaringen op dat vlak bij Racing Genk waar hij zich zo goed als alleen voelde. Slechts Sandro Salamone steunde hem toen, de videoanalist volgde Mazzu nadien in zijn twee Brusselse avonturen. Omdat de prestaties van Union hem hoog in de achting van Wouter Vandenhaute knalden, kon Mazzu zich aan de onderhandelingstafel veeleisend opstellen. Als T2 verscheen Samba Diawara in beeld. Begin 2018 streek de Malinees in Charleroi neer, op initiatief van Alain Decuyper, directeur van het opleidingscentrum. Op kousenvoeten installeerde hij zich daar in de technische staf van Mazzu. Die had Diawara, een crack in het werk met jongeren, graag naar Genk meegenomen, maar hij kon de betrokkene toen niet overreden en vooral: hij durfde het niet vragen aan Mehdi Bayat, die een dergelijk verzoek ook niet met een brede glimlach zou hebben onthaald. Eens Anderlecht hem over de streep had getrokken, waagde Mazzu een nieuwe poging. Deze keer hapte Samba Diawara toe. Van het ene Sporting (Charleroi) naar het andere Sporting (Anderlecht): als upgrade kan het tellen.

Twee stoelen verder, naast Mazzu die zich schor schreeuwt om zijn spelers tot balrecuperatie te bewegen, vat Guillaume Gillet zijn nieuwe leven aan. Enkele maanden eerder werkte hij nog onder Diawara op de trainingsvelden in Marcinelle. Maar bij Charleroi werd Gillet opzij gezet omdat zijn kwaliteiten niet spoorden met het voetbal dat coach Edward Still in gedachten had. De middenvelder profiteerde van zijn inactiviteit om de spoedcursus voor trainer te volgen. Het nieuwe avontuur van Gillet vangt wel aan met een nederlaag, veroorzaakt door een owngoal van de jonge Amando Lapage, kleinzoon van Paul Van Himst. De wedstrijd eindigt, de regen niet, de wagen van Anderlechts CEO Peter Verbeke slingert zich door een bocht en verdwijnt achter een watergordijn.

DE PROMOVENDUS HEEFT HONGER

Iets meer dan 24 uur later staan de sluizen van de hemel nog altijd open. Westerlo warmt zich op voor zijn terugkeer bij de elite: de oefenpartij van twee keer zestig minuten tegen AA Gent wordt met veel doelpunten gekruid. Anonieme supporters, makelaars en intimi van de spelers vullen tribune 1. Sommigen zijn een beetje de twee. Na de rust ziet Nico Vaesen, de gewezen doelman die nu bemiddelt voor het machtige Belgische agentschap SportPlus, zijn zoon Kyan het veld betreden. Mocht zijn imposante 1 meter 90 hem al niet onmisbaar maken, dan geeft de spits zijn visitekaartje af in de vorm van drie doelpunten. De zege met 6-2 van Westerlo leest als een waarschuwing: net zo min als voordien KV Mechelen, Beerschot, OHL of Union komt Westerlo niet naar 1A voor een figurantenrol.

Er is veel veranderd bij de familiale club van Herman Wijnants. Hoewel Wim Van Hove, die nog altijd zijn lokale netwerk kan activeren, de zetel van CEO bezet, regeert Hasan Cetinkaya in het Kuipje. De vicevoorzitter is de vertrouwensman van de duivelse Turkse zakenman Oktay Ercan, die fortuin maakte met de verkoop van militair materiaal. Geruime tijd was hij ook Meneer Mercato bij Fenerbahçe en bracht voetballers van het kaliber van Robin van Persie en Dirk Kuyt naar de oevers van de Bosporus. Vooralsnog geen ronkende namen in Westerlo, maar aan de Istanboelconnectie (en aan de dominantie van de thuisploeg in de eerste periode) geeft op het middenveld wel de jonge Oguz Güçtekin gestalte.

AA Gent draaft op met veel jonge spelers, maar alleen Hugo Cuypers heeft blijkbaar ook wat ideeën meegebracht en verfrist een van de oudste ploegen van het vorige seizoen. De Buffalo’s hengelden al eerder naar hem, maar na de eerste contacten in januari sprongen de onderhandelingen af op het bedrag dat KV Mechelen op het hoofd van zijn aanvaller plaatste. Cuypers bleef wel hoog op de verlanglijst prijken, hoger dan Thomas Henry, al beantwoordt de gewezen spits van OHL meer dan Cuypers aan het profiel van targetman waarop ze in Gent zo geilen.

HET PLAN V

Eén dag voor de regen valt maakt een extreme hitte de shirts van de voetballers van Racing Genk nat. Acht stuks volgen de ochtendsessie, de internationals ontbreken nog. Ook de toeschouwers zijn dun gezaaid. Ze zien de nieuwe coach Wouter Vrancken, helemaal in het zwart gehuld, zorgvuldig ballen en poppen op het veld plaatsen.

Het Limburgse bestuur jaagt de successen van het verleden na. Op natuurlijke wijze kwamen ze bij Vrancken terecht: een gewezen speler van het huis die zich als coach eerst geduldig ontwikkelde bij een veeleer bescheiden ploeg maar die wel spectaculair offensief liet voetballen. De gelijkenissen met Philippe Clement zijn allesbehalve toevallig.

De pocket zone is cruciaal in het concept van Vrancken: het is de ruimte tussen de flank en de as aan de rand van het strafschopgebied van de tegenstander. Daar wil Vrancken de voorlaatste voorzet zien vertrekken – in de rug van de vier poppen die de verdedigers van de tegenpartij uitbeelden. De infiltraties worden in verschillende vormen geoefend, met nauwgezette aanwijzingen voor zowel de kracht van de voorzet als de timing van het opvragen van de bal. In Limburg geloven ze dat de nieuwe sportieve strategie in succes zal uitmonden. Anders dan bij Bernd Storck, die geen harmonie in het team kreeg, kan het profiel van Vrancken er op unanieme steun rekenen.

HET CV VAN DE AMBITIEUZEN

Andere timing, andere publieke belangstelling. De fans van Antwerp wonen talrijk de eerste training onder Mark van Bommel bij. Daar passeren de spelers het volk. Achteraan de lange stoet die Radja Nainggolan en Ritchie De Laet aanvoeren, stapt de nieuwe coach. Hij groet de supporters met een schuchter handgebaar. Lange tijd laat hij het werk aan zijn assistenten, Hollandse klanken rollen over het veld. Pas op het laatst trekt Van Bommel het initiatief naar zich toe.

Tijdens de opwarming steekt hij het veld over en voegt zich bij een trio dat bij de afrastering postvat. We herkennen Joachim Vercaigne, die vorige herfst van Kortrijk overwaaide om bij stamnummer één hoofd van de cel scouting te worden. Dankzij de transfer van Terem Moffi van KV Kortrijk naar Lorient schoot zijn carrière als een raket de lucht in.

Voor de korte termijn is de man naast hem aansprakelijk. Zijn hemelsblauw hemd heeft hij in de zakken van zijn jeans gefrommeld, Marc Overmars heeft de allure van een man die geen tijd om te talmen heeft. Zijn eerste aanwinst van naam en faam, Vincent Janssen, loopt er bij de hervatting van de trainingen nog niet bij. Het is beslist niet de enige omcirkelde naam in het adressenboekje (formaat XXL) van Overmars. Hij moet de Great Old doen versnellen in de richting van de landstitel. Een scherpe uitdaging, vooral in het licht van de omstandigheden waarin Overmars bij Ajax de laan uitvloog. Met de aanstelling van de gewezen buitenspeler steekt ook Omar Souidi zijn nek uit. Sinds het vertrek van Lucien D’Onofrio ontpopt de Antwerpse advocaat zich tot officieus sportief raadgever van de clan-Gheysen. Op zijn aanstichten keerde Nainggolan naar Antwerpen terug. En na een troosteloos verlies tegen KV Mechelen goot hij in februari de naam van Overmars in de oren van Paul en Michael Gheysen. Door met zijn gewezen klant Jelle Van Damme een managementkantoor op te richten, maakte Souidi zijn grote droom waar: een actieve rol in de grote passie die het voetbal voor hem is.

In de straten van Deurne neemt de achtervolging op Club Brugge hoe dan ook een ethisch ferm gecontesteerde bocht. De resultaten primeren. Dat enkele sponsors gedegouteerd het schip verlieten: so be it. De flou die er sinds de covidcrisis omtrent kapitaalverhogingen heerst, geven Paul Gheysens de mogelijkheid om zijn club geregeld met extra miljoenen te bevoorraden.

BEHOUDSGEZIND VERANDEREN

Een meer gedempte sfeer bij de regerende landskampioen. In het bombastische oefencentrum van Club Brugge weerklinkt het geluid van sproeiers en van studs die op de stenen klapperen. In een gesloten huis, achter palissaden een middeleeuwse stad waardig, ontvangt blauw-zwart Lierse. Het team uit 1B klimt op voorsprong tegen een experimenteel en onervaren elftal. Het verstoort ogenschijnlijk niet de rust van Carl Hoefkens. De nieuwe coach blijft aan de bank gekluisterd. Kennelijk inspireert hij zich op zijn voorganger. Ook Alfred Schreuder verhief stem noch lichaam. Liever gedroeg hij zich als observator terwijl zijn T2, Rik de Mil, de troepen opzweepte.

Met Hoefkens koos het Brugge bestuur voor continuïteit. Het is alsof ze in Brugge hun lesje hebben geleerd na de revolutie die Schreuder er in januari aankondigde en vervolgens afbrak. De Nederlander wilde het spelsysteem van blauw-zwart grondig door elkaar schudden, maar keerde in de eindfase van het seizoen terug naar een 3-5-2, een concept dat het team perfect in de vingers had.

In de tweede helft van de match tegen Lierse dirigeert Clinton Mata de manoeuvres, rijgt Antonio Nusa de individuele stunts aan elkaar met zijn imposante startsnelheid, en neemt Ruud Vormer de verantwoordelijkheid om de nederlaag te ontwijken.

Vroeg in de wedstrijd krijgt nieuwkomer Ferran Jutglà enkele kansen om te scoren, maar met weinig oog voor het collectief belang forceert hij zijn pogingen. Hoewel hij onloochenbaar kwaliteiten bezit overtuigde de goalgetter van Barça B nog niet dat hij de man is die Club Brugge eindelijk via de grote poort door de winter van de Champions League zal loodsen. De komst van de Spanjaard remde alvast niet Clubs klopjacht op een spits af. Sinds de periode van Michel Preud’homme en de transfer van Wesley staakten Vincent Mannaert en zijn medewerkers geen moment hun pogingen om die uitzonderlijke parel op te delven: de targetspits die zowel de gewonnen duels als de doelpunten opstapelt.

VERSTERKT OP DE BANK

Een autorit van een uur verder ontvangt het stadion van Ingelmunster een match tussen Zulte Waregem en Charleroi. Ryota Morioka scoort meteen na de aftrap, Mbaye Leye heeft niet eens de tijd om zijn zonnebril op te zetten. Een overvloed aan nieuwe gezichten bij Zulte Waregem, dat deze zomer kennelijk de operatie ‘oude gloriën van de Pro League rekruteren’ wilde afbreken. En dus ontdekken de mensen in de centrale as van de verdediging de geroutineerde Borja Lopez, of de dynamische Mamadou Sangaré. Die laatste werd uitgeleend door het netwerk van RedBull en is rechtstreeks afkomstig van de Malinese academie van Frédéric Kanouté, die eerder al Moussa Djenepo had afgeleverd om de flanken van Sclessin af te dweilen. Maar het publiek wil vooral Charly Musonda Junior zien, hij moet uitgroeien tot de attractie van het Regenboogstadion. Helaas. Voordien al geveld door een langdurige blessure bevindt hij zich opnieuw in de ziekenboeg. Zijn lichaam verteert blijkbaar moeilijk de fysieke vereisten die het topvoetbal stelt.

In de tweede helft gooien de Carolo’s een roedel jonge spelers in de strijd, tijdens de rust worden ze opgewarmd door de kreten van Rudi Cossey. De eeuwige assistent-trainer vervangt bij Charleroi Samba Diawara. Bij Club Brugge vormde Cossey een succestrio met Ivan Leko en Edward Still, nadien sleutelde hij mee aan de successen van FC Antwerp. Bij Charleroi is men in de wolken met deze ervaren assistent, die ‘weet hoe je moet winnen’ en zijn verantwoordelijkheid opneemt als zijn advies wordt ingewonnen.

Heeft Sporting Charleroi zich versterkt op de bank, op het veld zelf kan het nog wel wat aanvoer gebruiken. Vooraan laat de verkoop van Vakoun Bayo aan Watford sporen na. Still rekent blijkbaar op de jonge Anthony Descotte om de Zebra’s aan voldoende doelpunten helpen. Na de wedstrijd tegen Zulte Waregem, die op een gelijkspel (1-1) uitdraait, trekt de coach veel tijd uit om zijn aanvaller met armgebaren en andere lichaamstaal te verbeteren. Allicht krijgt de opleiding van Descotte nog een vervolg tijdens de stage in Nederland.

TRAGE REVOLUTIE IN LUIK

Gaan de spelers van Charleroi in Nederland vooraf: Standard. Op eigen wijze overbruggen de spelers de wielerpiste tussen hun hotel en het veld voor een oefenpot tegen Go Ahead Eagles. Nicolas Raskin installeert zich op de bagagedrager van Cihan Canak, die zijn kuiten spant. Drie kwartier voor de aftrap finisht Joachim Van Damme als laatste, één hand aan het stuur, de andere geklemd rond een bekertje koffie.

Terwijl de nieuwe assistent-coach Efraín Juárez zijn troepen enkele minuten voor de aanvang van de wedstrijd in een cirkel verzamelt, installeert de geblesseerde middenvelder Selim Amallah, pet op het hoofd, zich in het hart van een Luikse delegatie, waartoe ook Pierre Locht en Réginal Goreux behoren. Zij beheren de sportieve toekomst van de club in afwachting van de komst van sportief directeur Fergal Harkin, voorzien voor begin augustus. Tijdens de match domineert de stem van Ronny Deila de omgeving. Met een herhaald ‘Stay up’ stimuleert de Noorse coach zijn spelers tot een volgehouden pressing, zijn spelers groeperen zich zoals, boven hun hoofd, de wolken in een voor het seizoen overladen lucht. Pas na de rust kantelt de score in het voordeel van de Rouches die van een 1-1 wegsnellen naar uiteindelijk 5-1. Denis Dragus is bedrijvig aan het aanvalsfront, scoort zelf niet, maar bedient de jongeren Lucas Noubi en Brahim Gfalida. In vocaal opzicht valt vooral Van Damme op. Hij afficheert het temperament dat Bruno Venanzi, op zoek naar ‘Vlamingen met een goede mentaliteit’, in januari inspireerde om hem naar Luik te lokken.

Teamspirit wordt schijnbaar het wapen van het nieuwe Standard. Mathieu Cafaro, vorige winter nog verwelkomd als grote belofte, werd al uit de spelerskern verwijderd nadat de coach hem enkele uren voordien had verzocht om op training wat meer ijver te tonen. De managers van de Fransman bereidden Locht al voor op een mogelijk vertrek. Cafaro voelt zich ontgoocheld over het niveau van het team en vermoeid door de trajecten van en naar Reims – omdat hij in Luik geen logement naar zijn smaak vond. Zijn verlangen om zijn geluk elders te beproeven, rangeerde hem al gauw in het rek van de ongewenste spelers. Standard wil zijn toekomst niet uittekenen met spelers die tegen hun zin op Sclessin rondlopen. Ook Samuel Bastien en Jackson Muleka werden al naar een andere bestemming gedreven.

Aan die toekomst timmeren Locht en Goreux wel: met hun telefoon voortdurend tegen hun oor geplakt, met een grote discussie met Deila tijdens de rust, en in samenwerking met Johannes Spors, de sportieve centrale figuur van Group 777. Druppelsgewijs bereidt Standard het seizoen voor, naar het beeld van de regen die de lucht spaarzaam lost. Want niet altijd verandert de lucht zo vlug als verwacht en verhoopt. Voetbalshirts evenmin.