Wie is je alltime favoriete speler van Standard?

Dimitri Verhulst: “Ik twijfel tussen Erik Gerets en Simon Tahamata. Maar als ik niet kies voor jeugd-sentiment, doe dan maar Marouane Fellaini. Ik herinner me nog zijn eerste match in de basis van Standard. Toen hij op het veld kwam, heb ik meteen tegen mijn vrouw gezegd: die gaan we niet lang houden. Wat een klasse, godverdomme man! Fellaini pakte wel makkelijk kaarten en daar heb ik hem wel eens om verwenst.”

En internationaal?

” Luis Figo, de Portugese aanvaller van Barcelona en later Real Madrid en Inter. Kon die een stukje voetballen zeg! Eerlijk: ik mis die man. Dat was een speler die zich recht in mijn hart gesjot heeft. Idem voor Zinédine Zidane. De manier waarop hij een bal in de vlucht uit de lucht kon plukken en dan op volle snelheid plots een hakje plaatste, en vervolgens lag die bal doodstil aan zijn voet, en dan maakte hij plots een schijnbeweging en dan plaatste hij weer een versnelling. Fantastisch!”

Iets minder fantastisch was de kopstoot die Zidane uitdeelde in de WK-finale in 2006 tegen Italië. Jammer toch die coup de boule?

“Ik vond het vooral jammer dat die kopstoot niet harder was! Zidane heeft zich toen laten opnaaien door een gemene Italiaan. Maar die Materazzi zal herinnerd worden als de matennaaier die van Zidane een kopstoot kreeg, Zidane gaat de geschiedenis in als een van de beste voetballers aller tijden.”

Wat is je favoriete voetbalmoment?

“Recent: zonder twijfel het nu al legendarische kopbaldoelpunt van doelman Sinan Bolat in de 95e minuut van Standard-AZ. De stadionomroeper riep toen wel vijftien keer: SINAN …?? En dan antwoordde het hele stadion: BOLAT!! Dat moment vergeet ik nooit meer. Die nacht ben ik ongelofelijk zat geweest.

“In mijn jeugd: de vierde plaats van de Rode Duivels op het WK in Mexico ’86. Ik herinner me het grote volksfeest op de Grote Markt in Brussel en de volkomen on-Belgische ambiance met vrouwen die hun borsten toonden aan Jean-Marie Pfaff. Straks zijn we er weer niet bij op het WK in Zuid-Afrika en dan gaat ons hart toch een klein beetje bloeden. Hopelijk geldt dat ook voor de spelers. Dat het verdomme pijn doet als ze naar de beelden van het WK kijken en dat ze beseffen: daar hadden wij godverdomme bij moeten zijn.”