Contador ruilt prestigeduel voor mirakelmissie.
Het zijn fijne tijden voor wielerfans: in de Ronde van Italië kan men dezer dagen live een mirakel meemaken. Alberto Contador, tot vlak voor de Girostart nog genietend van een lome strandvakantie, is aardig op weg naar een mooi klassement. De ambitieuze Spanjaard spreekt zelfs al over de eindzege. Niet kwaad voor een vakantieganger die geeneens de etappes verkende. Mondige tegenstanders als Riccardo Riccò en Gilberto Simoni hebben al luid verkondigd dat wat Contador beweert helemaal niet kan: je rijdt niet zomaar vanop een strandlaken naar het Giropodium. Maar voor de Madrileense Tourwinnaar gelden blijkbaar andere normen.
De basis van Contadors onwaarschijnlijke strandverhaal ligt bij de al even onwaarschijnlijke soap rond het startrecht van team Astana. De Kazachen wisten pas één week voor de openingstijdrit dat ze welkom waren in de Ronde van Italië. Vanwaar die bocht? “De eerste afwijzing van Astana had louter met sportieve redenen te maken”, vertelde Girotopman Angelo Zomegnan. “De ploeg zou met de jonge Sloveen Janez Brajkovic als kopman naar de Giro afzakken. Dat vonden wij als organisator onvoldoende en daarom besloten wij om Astana niet uit te nodigen. De weigering was helemaal niet gebaseerd op ethische of juridische gronden”, aldus Zomegnan. Liever een Astana dat zijn topvedetten van het strand plukt dan een Astana met een Sloveense superbelofte als speerpunt dus. Dat de Kazachen hiermee mogelijk de doos van Pandora geopend hebben – welke koersorganisator zal nog slikken dat Astana Contador, Leipheimer of Klöden eens een keer thuislaat? – zijn zorgen voor later.
Het kleine NGC Medical – OTC Industria Porte mocht het gelag betalen. Nu was het op zich al onbegrijpelijk dat dit bescheiden Zwitserse team überhaupt startrecht had gekregen voor de Ronde van Italië – naar verluidt hadden de (toenmalige?) sponsorbelangen van Giro-organisator RCS er veel mee te maken. Maar die ploeg dan één week voor de start de bons geven is absoluut onfatsoenlijk tegenover die renners, hun omkadering en hun fans.
Een ander nadeel van Contadors stuntwerk is dat hij er waarschijnlijk de Dauphiné Libéré voor moet overslaan. Daar stond een interessant prestigeduel in de steigers: Contador was zinnens er de Tourpretendenten, stilaan allemaal op topniveau en dus zonder excuses, geweldig op hun donder te geven. Kwestie van even de puntjes op de i te zetten en zo te benadrukken hoe de Ronde van Frankrijk zichzelf gedevalueerd heeft. De Tourwinnaar zou nadien geheid bij ieder interview de vraag “had je ook gewonnen als Contador had mogen meedoen” op zijn bord krijgen.
De Olympische Spelen en de Ronde van Spanje worden de volgende grote afspraken voor Alberto Contador. Vooral in de Vuelta wil de Madrileen, ditmaal zonder strandvoorbereiding, de tegenstand met haar en huid verslinden. De concurrentie is zich daar terdege van bewust. Wie de Tour ook wint, hij zal meer dan waarschijnlijk niet zo dom zijn om nadien nog aan te treden in de Vuelta, om daar zijn Tourprestige tegen een ongetwijfeld ontketende Contador op het spel zetten.
