Ryder Hesjedal buit falen van Girofavorieten uit.
Niet meer dan een ereplaats werd de Canadees Ryder Hesjedal (31) toegedicht bij de start van de Giro. Eén keer slechts had hij de top tien gehaald in een grote ronde: zevende in de Tour van 2010. Een prestatie die geen aanleiding gaf om hem uit te roepen tot een toekomstige rondewinnaar. Een degelijke renner, dat was hij wel, maar geen afwerker. Bovendien telde Hesjedal toen al bijna dertig lentes. Alleen Jonathan Vaughters, de excentrieke manager van Garmin-Barracuda, leek te beseffen hoever het potentieel van de Canadees reikte.
De spichtige Hesjedal staat in de eerste plaats geboekstaafd als klimmer. Maar met zijn 1m88 en 72 kg is hij niet het type dat van bruuske tempowisselingen houdt. Wat dat betreft, was de ontwikkeling van de voorbije Giro hem op het lijf geschreven. Ongewild fungeerde Ivan Basso voor Hesjedal als een gedroomde bondgenoot. Tot het slotweekend zorgde de Italiaan er met zijn team Liquigas-Cannondale voor dat de beklimmingen veelal aan een gelijkmatig tempo werden afgewerkt en de wedstrijd een gecontroleerd verloop kende. Maar net als de andere ex-winnaar Michele Scarponi kon Basso niet verhullen dat zijn Girovoorbereiding allesbehalve optimaal verlopen was.
Als kleine jongen wist Hesjedal stellig dat hij later topsporter zou worden. Eerst droomde hij van een baseballcarrière. Maar uiteindelijk trok het mountainbiken hem meer aan. In deze individuele sport kwam zijn introverte persoonlijkheid beter tot zijn recht. De renner uit Victoria leek in 2003 op weg om zijn stadsgenoot en inspiratiebron Roland Green als wereldkampioen op te volgen, tot hij in de slotronde spectaculair voorbijgesneld werd door Filip Meirhaeghe. Een jaar later kreeg Hesjedal een plaats bij het US Postal van Lance Armstrong. Het was het definitieve startschot van zijn wegcarrière, die vertraagd werd toen Phonak midden 2006 afhaakte door de dopingzaak van Floyd Landis en Hesjedal op straat stond.
Na vorig jaar Cadel Evans in de Tour en Chris Froome in de Vuelta stond met Hesjedal afgelopen zondag zo alweer een ex-mountainbiker op het erepodium van een grote ronde. Canada was altijd al meer een land van mountainbikers dan van wegrenners, ook al ontving het land al in 1974 het WK op de weg. Alleen Steve Bauer, wiens loopbaan overschaduwd werd door het incident met Claude Criquielion op het WK van 1988 in Ronse, verwierf faam. Tot dit jaar had nog nooit een Canadees de roze trui gedragen. Hesjedal is ook de eerste van zijn land die een rit won in de Vuelta, in 2009.
De Giro van 2012 zal herinnerd worden als een editie waarin het kruim van de ronderenners niet aan de start stond en de favorieten geen moment panache konden tonen. Dat belet niet dat Hesjedal hoopt dat zijn eindzege een nieuwe impuls zal geven aan het wegwielrennen in zijn ijshockeygekke land. Altijd al beschouwde hij zich als een ambassadeur voor zijn sport in Canada, dat sinds 2010 in Québec en Montréal twee WorldTourkoersen telt en vorig jaar met SpiderTech een eerste profteam verwelkomde.
door benedict vanclooster
