Dat een speler van Barça B voor drie seizoenen naar Club Brugge komt, is opmerkelijk. Wie is de 24-jarige Víctor Vázquez? En wat mogen we van hem verwachten?
Er waren geen leiders in de kleedkamer, maar iedereen wist dat Lionel Messi, Gerard Piqué, Cesc Fàbregas en Víctor Vázquez van een andere orde waren. Zij waren de ruggengraat van de ploeg. We speelden in een 3-4-3: Piqué centraal in de verdediging, Cesc op het middenveld, daarvoor Messi en op de ‘9’ Vázquez. Cesc was de organisator die ook weleens infiltreerde, maar drie vierde van de acties kwam van de spectaculaire tandem Messi-Vázquez. Ik heb nooit een beter duo gezien in de cantera.” Aan het woord is Alex García, die in het seizoen 2002/03 bij de jeugd van FC Barcelona een erg talentvolle ploeg onder zijn hoede had. Zijn team blies de tegenstand weg en won alles wat er te winnen viel. García: “Vijftien à zestien jaar waren ze, maar ze gedroegen zich als jongens van twee- of drieëntwintig. Ze konden het erg goed met elkaar vinden en tijdens de week hielden ze competitietjes onder elkaar. Ik moet eigenlijk zelfs zeggen – en dat doe ik met alle respect voor de tegenstand: de wedstrijden die die jongens op zondag speelden, waren oefenpartijtjes voor hen. Wat écht telde, was het elkaar aftroeven in de week op training.” De vier hadden ook bijnaampjes voor elkaar: Messi was Enano (de dwerg), Piqué Largo (de lange), Cesc Chisca (de deugniet) en Vázquez Gitano (de zigeuner). “Omdat ik een donkere huid en lang haar had”, aldus Vázquez zelf.
Ondertussen zijn drie van de vier voetballers van de befaamde ‘generatie van 1987’ wereldsterren geworden: Fàbregas is de onbetwiste leider van Arsenal, Piqué is een van de beste verdedigers ter wereld, en Lionel Messi is Lionel Messi. En Víctor Vázquez? Die speelt volgend seizoen voor Club Brugge.
Beste speler
De Spaanse journalist Moisés Llorens heeft een voorliefde voor Belgisch bier en mosselen, maar belangrijker: hij volgt FC Barcelona al jaren op de voet voor de sportkrant AS. Uiteraard kent hij de in Barcelona geboren en getogen Víctor Vázquez. “Hij is een verlegen maar goedlachse jongen die durft te zeggen waar het op staat. Toen hij nog maar tien jaar was, werd een eerste keer duidelijk wat voor een talent hij was. Je moet weten dat er sinds 1993 een nationaal toernooi georganiseerd wordt waar de U12 van alle ploegen uit de Primera División aan meedoen, het Torneo Nacional Alevín de Fútbol 7. Dat toernooi is overigens al zes keer gewonnen door Barcelona. In 1997 gebeurde dat ook, en toen werd Vázquez uitgeroepen tot beste speler. Dat is niet niks, want volgende spelertjes liepen daar ook rond: Fernando Torres, Juan Mata, Andrés Iniesta, Cesc Fàbregas, noem maar op. Alleen Messi was er toen nog niet bij.”
Toen Fàbregas eind vorig jaar in El Periódico gevraagd werd om zijn ex-ploegmaat Vázquez in één woord te definiëren, zei hij: “Goal. In de jeugdcategorieën van Barcelona scoorde hij het vaakst van allemaal. Iedereen dacht dat hij ooit het hoogste ging bereiken en ik denk nog altijd dat hij daartoe in staat is. We hadden destijds een geweldige ploeg en iedereen wees naar Víctor als de beste speler.” Ook Messi vond dat zijn maatje de beste van zijn generatie was en zei dat ook aan iedereen die het wilde horen. Moisés Llorens: “Messi spiegelde zich zelfs aan Vázquez. Op het veld hadden die twee maar één blik nodig om elkaar te verstaan.”
Nooit meer voetballen
Toch heeft Vázquez, die het best tot zijn recht komt als rechterflankmiddenvelder maar ook als spelmaker uit de voeten kan, het moeilijk om zich door te zetten in het eerste team van Barcelona. Dat is ook niet onlogisch, volgens Guillermo Amor. Na zijn actieve voetbalcarrière was Amor van 2003 tot 2007 directeur jeugdopleiding bij FC Barcelona en dat is hij sinds kort opnieuw. “Als je het eerste elftal van Barcelona van de afgelopen seizoenen bekijkt, is het geen oneer dat Vázquez nooit echt kon doorbreken. Bij de B-ploeg hoort hij op technisch gebied bij de beteren, maar spelers uit de jeugd van Barcelona worden sowieso als een totaalpakket opgeleid. Hij is een kwaliteitsspeler die een constant niveau haalt.”
In het successeizoen 2008/09 – Barcelona won toen titel, beker en Champions League – krijgt Vázquez van Pep Guardiola af en toe speelgelegenheid in het eerste elftal. Zo mag hij eens invallen tegen Recreativo Huelva en treedt hij ook aan in de met 2-3 verloren CL-wedstrijd tegen Sjachtar Donetsk. Maar begin 2009, op 8 februari om precies te zijn, slaat het noodlot toe. In een wedstrijd van Barça B tegen Villarreal B trapt een verdediger hem aan op de rechterenkel waardoor zijn knie verdraait. Gevolg: een gebroken knieschijf en een meniscusbreuk. Hij wordt geopereerd door dokter Ramón Cugat, een beroemd orthopedisch chirurg met wie Barcelona vaak samenwerkt maar die niet tot de medische staf behoort. Die heeft niet meteen een opbeurende boodschap: “Het is een erg gecompliceerde breuk. Mogelijk kun je nooit meer voetballen.” De wereld van Vázquez stort in. Bij monde van Pep Guardiola steekt Barcelona zijn speler meteen een hart onder de riem: “Je contract wordt vernieuwd.” De hoofdcoach motiveert Vázquez om hard aan zijn terugkeer te werken: “Op een dag zul je je kans krijgen.” Guardiola heeft altijd een boontje gehad voor Vázquez, bevestigt ook Moisés Llorens. “Hij is een van zijn beschermelingen.”
De revalidatie duurt uiteindelijk meer dan een jaar. Een maand in het gips, vier maanden in het ziekenhuis onder begeleiding van een fysiotherapeut en dan nog eens negen maanden keihard werken op de club, met vallen en opstaan. Uit die periode stamt een van Vázquez’ tatoeages: Only the strongest survive. “Hij heeft veel afgezien”, zegt Thiago Alcántara, zijn ploegmaat bij Barça B, daarover. “Maar hij is en blijft een voetballer voor de Primera División.”
Terug aan de oppervlakte
7 december 2010, Camp Nou, iets voor 22.30 uur. Adriano steekt de bal door het centrum naar de inlopende Víctor Vázquez, die een paar meter met de bal aan de voet loopt en het leer dan beheerst van buiten het strafschopgebied naast keeper Sergei Rizjikov plaatst. In de poulefase van de Champions League speelt Barcelona, dan al zeker van de koppositie in de groep, tegen Roebin Kazan. Het is een wedstrijd zonder belang en Guardiola heeft dan ook de meeste van zijn basisspelers wat rust gegund. Het doelpunt van Vázquez, die in de 13e minuut de geblesseerde Jeffrén is komen vervangen, is het tweede van de avond. Barça wint met 2-0. Het is het eerste officiële doelpunt van Vázquez voor het eerste elftal van Barcelona. Hij viert het samen met zijn ook ingevallen maatje Lionel Messi.
Eindelijk lijkt Vázquez de deur van de eerste ploeg open te kunnen trappen, maar in januari van dit jaar blesseert hij zich weer, deze keer aan de enkel. Weer spendeert hij een paar weken in de ziekenboeg. Heeft Club Brugge een erg blessuregevoelige speler gekocht? Moisés Llorens beweert van niet. Hij wordt daarin bijgetreden door Javier Estepa, journalist bij die andere grote sportkrant in Spanje, Marca. Estepa: “Hij heeft een grote fysiek, zijn blessures waren gewoon pech. Het is natuurlijk niet onmogelijk dat hij geblesseerd raakt in België. Hij heeft twee zware blessures gehad en zijn vertrouwen heeft een deuk gekregen. Sowieso zal hij een paar maanden nodig hebben om zich aan te passen, maar ik ben er zeker van dat hij zich bij Club Brugge belangrijk zal maken.”
Guillermo Amor is voorzichtiger in zijn prognose. “Kan hij bij Club Brugge slagen? Dat kun je moeilijk voorspellen van een speler die altijd bij dezelfde club heeft gevoetbald. Bij een andere ploeg spelen, in een ander land, dat vergt toch enige aanpassing. Wij hopen gewoon dat hij op een ander zijn voetbalgeluk vindt. Dat wensen wij van FC Barcelona aan al onze spelers toe die hier om een of andere reden nooit konden doorbreken.
“Dat hij enkel onze stijl van voetbal gewoon is, zie ik niet als een probleem. Het tactische gamma en de technische opleiding van onze spelers is compleet genoeg om zich aan andere spelsystemen of speelstijlen aan te passen. Het beste voorbeeld is Cesc Fàbregas, ook een typische Barçamiddenvelder opgeleid met het tiqui-tacavoetbal, maar bij Arsenal bewees hij toch al ruimschoots zijn waarde, denk ik.”
Gouden zaak?
Waarom tekent een steengoede voetballer die aanbiedingen heeft van onder andere Arsenal, Blackburn, Deportivo La Coruña, Almería en Sporting Gijón voor Club Brugge? Javier Estepa: “De aanbiedingen vanuit Engeland waren niet serieus. Spaanse staartploegen interesseren hem ook niet, hij wil niet opnieuw in tweede klasse belanden. Vázquez heeft continuïteit nodig en wil per se speelminuten verzamelen. Bij Club Brugge is hij zeker van een basisplaats. Scoren doet hij wel niet meer zo vlot als vroeger bij de jeugd, hij is vooral een man van de assist geworden.”
Moisés Llorens is ervan overtuigd dat blauw-zwart een gouden zaak gedaan heeft. “Als hij gespaard blijft van blessures zal hij de pannen van het dak spelen. Hij heeft vista, is erg goed één tegen één en hij werkt veel. Club zal hem na één of twee seizoenen voor een mooi bedrag kunnen verkopen.”
Bekijk op www.sportmagazine.be het fraaie doelpunt van
Víctor Vázquez tegen Roebin
Kazan van 7 december 2010
DOOR STEVE VAN HERPE
“Ik heb nooit een beter duo gezien in de cantera dan Messi-Vázquez.”
jeugdtrainer Alex García
“Iedereen dacht dat hij ooit het hoogste ging bereiken en ik denk nog altijd dat hij daartoe in staat is.”
Cesc Fàbregas
