Club Brugge en Anderlecht lieten zich vorige week in Europa van hun beste zijde zien. Allebei behouden ze uitzicht op de Champions League. Het belooft er straks om te spannen in Dortmund en Krakau.

Woorden schoten mensen vorige woensdag tekort om bij de rust de prestatie van Club Brugge te vatten. Twee tegen nul stond het halfweg tegen Borussia Dortmund, een Duitse, zeg maar een Europese topploeg. Hoe onverwacht ook, het was uiteindelijk maar een matige beloning voor het spel van de Belgische landskampioen. Eén keer slechts hadden de Duitsers kunnen dreigen. Op het halfuur via Rosicky op (fel omstreden) vrijschop. DanyVerlinden dook de plaatsbal in hoekschop. Verder niks.

Alleen de allereerste minuut had het er niet goed uitgezien. Timmy Simons ging toen plots vóór Nastja Ceh en Alin Stoica Duitse verdedigers opjagen, waarna met een paar simpele tikken het hele Brugse middenveld werd uitgespeeld, Rosicky op de ontstane boulevard de vrijstaande Jan Koller vond, maar die zijn aanname miste. Gelukkig is Simons daarna in zijn positie blijven voetballen en zette hij in de rug van Ceh & Stoica een dijk van een wedstrijd neer.

Het was indrukwekkend. Constant ging er van Club Brugge dreiging uit, er werden een handvol open kansen gecreëerd en twee goals gemaakt. En het had nog beter gekund. De allerbeste Stoica doet meer met een paar afvallende ballen en Ceh scoorde pas bij zijn derde doelrijpe mogelijkheid. Net als het doelpunt van Gert Verheyen waren zij het resultaat van snelle omschakelingen en geweldige combinaties. Onder aanvoering van Ceh & Stoica werden er patronen op de mat gelegd die je eerder in het Constant Vanden Stockstadion dan in het Jan Breydelstadion verwacht. En : nooit vergaloppeerde Club zich. Het evenwicht was groot.

Eén helft lang voetbalden Ceh & Stoica buitengewoon dominant. Al wie Nastja Ceh ooit een mislukte transfer noemde, weet inmiddels beter. Sedert de Sloveen de slachtofferrol waarin hij in zijn eerste moeilijke seizoen kroop aflegde, blijft hij groeien. Als dat de weg is die ook Stoica bij Brugge gaat, dan ziet het er goed uit. Het gemak waarmee hij een balletje in de kruising trapt, zagen we nog niet terug, zijn versnelling met de bal aan de voet is ook nog niet helemaal op zijn scherpst, maar nu hij de volledige voorbereiding meemaakte en blijkbaar goed begrepen heeft dat hij zijn kans moet grijpen nu hij ze krijgt, is er duidelijk progressie.

Ceh & Stoica bewezen dat ze ook op dit niveau een groot deel van de wedstrijd kunnen samenspelen, als ze hard werken en slim positie kiezen. Met dank aan de rots Simons in hun rug, met dank aan Gert Verheyen voor het werk aan de zijde van Stoica. Met dank alleszins ook aan centrale verdedigers Philippe Clement en David Rozehnal, die ook op dit niveau vaak man tegen man kwamen te staan en dat goed oplosten. Alles zat dicht. Ook de tweede helft, toen Dortmund iets aan de dreigende uitschakeling voor de Champions League moest doen en zijn tegenstander meteen op de zestien meter vastzette. De goal die alles veranderde viel al snel, maar was niet het gevolg van een uitgespeelde kans. Rosicky gleed op het middenveld voorbij Simons en bediende Koller, die vanop een meter of twintig op doel knalde. Verlinden loste warempel de bal, Amoroso tikte hem binnen.

De pressing van Club Brugge op het middenveld was na de rust duidelijk minder intensief, het balverlies bij Borussia Dortmund daardoor ook minder. Op de linkerzijde, waar Peter Van der Heyden voor de rust twee assists had afgeleverd, drukte de ingevallen Otto Addo met een aantal acties zijn stempel. Hij bracht wat meer Schwung in het spel van de Duitsers, maar doelgevaar leverde dat, op één individuele actie van hemzelf na, niet op. Club slaagde erin de wedstrijd onder controle te houden. Naar het einde ging het ook steeds meer dreigen, maar Mendoza, Verheyen, Martens noch Stoica slaagden erin te scoren.

Trond Sollied : “We creëerden veel kansen, maar op dit niveau moet je scoren als je de kans krijgt. Soms is dat een probleem. Twee-één is te weinig in verhouding tot onze prestatie, we kunnen daar dus een beetje ontgoocheld over zijn, maar zoals ik vooraf al had gezegd was het belangrijk te winnen. Dat is uitstekend voor ons zelfvertrouwen, daar kunnen we veel kracht uit putten, alsook uit het feit dat we vrijwel niks weggaven. Het weze duidelijk dat er ons in Dortmund nog een zeer zware opdracht wacht, maar ik denk positief : we zijn ook in staat om daar te scoren. Vergeet niet dat we ook een goed uit-team zijn.”

Is dat zo, is Club Brugge een goed uit-team ? In de Belgische competitie haalde het de voorbije jaren onder Trond Sollied ongeveer evenveel punten buitenshuis als thuis. Het is een ploeg die om zijn snelle omschakelingen bekendstaat, die daarmee velen pijn kan doen, die het gevaarlijkst is als hij ruimte krijgt. Ook in de Europese competities kwam het op verplaatsing fatsoenlijk voor de dag : 1-1 in Donetsk, 0-2 in Boekarest, 0-0 in Galatasaray ; 3-2 en 1-1 in Barcelona, zij het telkens zéér gevleid ; 1-0 in Stuttgart, 2-0 in Moskou. Wat heeft het te betekenen in het kader van de terugwedstrijd in Dortmund ? Wie kan inschatten wat er Club daar, tegen een hometeam nota bene, te wachten staat ? Wat is het verschil tussen Stuttgart en Dortmund, respectievelijk de nummers 2 en 3 in de Bundesliga vorig seizoen ?

Trond Sollied : “Stuttgart was zeer goed georganiseerd en beschikte over een sterke verdediging ; Dortmund heeft meer individuele kwaliteit. Verder heb ik daar nog niet over nagedacht.”

Respect dwongen Brugge en zijn coach alleszins al af bij Matthias Sammer. De coach van Borussia Dortmund sprak dezelfde woorden als Felix Magath, coach van Vfb Stuttgart, en Duits trainer van het jaar. Hij had het over een goed team met een goed spelsysteem en een sluwe vos als trainer. Maar uit het feit dat Dortmund niet echt meer aandrong bij 2-1, kunnen we besluiten dat zij het een goeie uitgangspositie voor de terugmatch vinden. In die zin sprak ook Jan Koller. Zij waren verrast geweest door de druk die Club Brugge de eerste helft had ontwikkeld, maar met 2-1 zullen ze het thuis wel afmaken. Iets meer voorbehoud maakte toch de coach.

Matthias Sammer : “We zullen moeten zien dat we mentaal en fysiek klaar zijn om tegen dit Club Brugge de strijd aan te gaan. Met de zelfgenoegzaamheid waarmee we de eerste helft op het veld stonden, was het hier weer 5-0 geworden. We hadden wel tien dubbelpasses nodig om aan de overkant te raken, Brugge strafte die naïviteit af. Gelukkig konden we nog iets rechtzetten, want we weten sedert vorig seizoen dat de zelfgenoegzaamheid die soms ongemerkt dit team binnensluipt, een ziekte is die niet zo snel weg te krijgen is.”

Zelfgenoegzaamheid sloop er zondag ook wat in bij Club tijdens de met 2-0 gewonnen stadsderby tegen Cercle. “Komende week zijn er interlands”, zei Trond Sollied daarover. “Ik had de indruk dat er tijdens de wedstrijd al enkelen hoog in de lucht in business class vertoefden.”

Op hetzelfde moment van Club Brugge-Borussia Dortmund schreef Sporting Anderlecht in het Constant Vanden Stockstadion een vergelijkbaar scenario tegen de Poolse landskampioen Wisla Krakau. Een uitstekende prestatie in een van begin tot eind meeslepende wedstrijd, meer dan een handvol open doelkansen, drie goals, maar ook een ongelukkige tegentreffer. Het lijkt erop dat Anderlecht met een iets ruimere marge tegen een tegenstander van iets minder allooi dichter bij de Champions League staat dan Club Brugge.

Hugo Broos deed het in 4-4-2 met het in defensief opzicht solidere middenveld SeolHasiBaseggioLovre. Zetterberg en Wilhelsson keerden terug naar de bank. Het evenwicht in de ploeg was groot, de kwaliteit van het spel van het allerbeste. Achteraf was er dus geen gezaag aan de oren van de trainer, stelde de trainer vast. Maar hoelang kan die vrede duren, in een club waar er nog altijd geen éénduidige sportieve visie is ? In een club waar de voorzitter, niet gehinderd door enig begrip van het voetbalspel, het ongenoegen van zijn favoriete speler voedt ?

Hugo Broos : “Ik heb mijn manier van werken bepaald, we zullen zien hoe ver ik ermee kom. Ik wist dat ik een aantal zaken maar stil zou krijgen met resultaten. Dan heb je altijd gelijk, zo is het leven van een trainer nu eenmaal. Jullie journalisten wachten altijd tot na de wedstrijd om te zeggen hoe er gespeeld moest worden, dat is het makkelijkste, hé. En ik moet zeggen dat ik nadien nergens gelezen heb dat ik beter een andere ploeg had opgesteld. Wat zouden ze ook, we benaderden tegen Wisla Krakau de perfectie.

“Ik vind toch dat ik één pluim op mijn hoed mag steken : deze groep is gevormd zoals ik het wilde. Zowel de samenstelling als de mentaliteit ervan moest veranderen. Het was een verdeelde groep waaruit een aantal jongens moest verdwijnen. Een aantal zwaargewichten die je moest meetrekken, maar niet meekreeg û omdat ze toch allemaal al wisten hoe het moest. Groepjes heb je overal, maar het probleem hier was dat de groepjes verschillende ideeën en belangen hadden. Op training merkte je dat er jongens niet met elkaar wilden spelen, of toch alleszins met zeer veel tegenzin. Nu is dat niet meer en dat is een enorme vooruitgang in vergelijking met vorig seizoen. Met die jonge gasten erbij, allemaal jongens die gemotiveerd zijn, krijg je sowieso al een andere mentaliteit. Met zeg maar 22 evenwaardige spelers plus de jongeren is er nu toch een zekere concurrentie. Ik zal daar gebruik van maken. Als ik zie wat een schitterende wedstrijd Lovre speelt, nadat hij de twee vorige op de bank zat, dan zeg ik : we moeten proberen om iedereen zo gemotiveerd te houden.

Mornar is kwaad, maar net als voor Bertrand Crasson en Gilles De Bilde heb ik voor hem de boodschap dat hij eens heel dringend voor de spiegel moet gaan staan. Van Michal Zewlakow las ik dat hij weg wil omdat hij blessurevrij is momenteel en niet in de ploeg staat, maar bij hem merk ik daar op de club niks van – en dat is positief. Dat hij zit te balen, is normaal. Het tegendeel zou betekenen dat hij hier alleen maar zijn geld komt oprapen. Mornar weet al lang dat hij weg mag, maar geen haar op mijn hoofd denkt eraan Michal te laten gaan. Ik weet ook dat Pär Zetterberg ontevreden is, want hij is zeer duidelijk gekomen om nog prestaties te leveren, maar zijn reacties zijn momenteel totaal anders dan die van Michal of Mornar.”

“Ach,” besluit Hugo Broos, “in het buitenland bestaat het begrip typeploeg al lang niet meer. Het gaat om een groep waar men het mee moet doen. Het is tijd dat men dat hier ook begint te aanvaarden. Spelers gaan er nog van uit dat men zoals vroeger titularis is en 34 wedstrijden speelt, dat het al heel slecht moet zijn alvorens ze gewisseld worden. Basisploeg is een begrip dat niet meer bestaat in het moderne voetbal, maar journalisten willen nog altijd elf namen in een vormpje gieten en al de rest is máár reserve. Als ik hoor welke commentaren er woensdag voor de wedstrijd zijn geweest bij het zien van de opstelling, dan zeg ik : ook de mensen van het bestuur zijn er niet klaar voor, ook daar is er een mentaliteitswijziging nodig.

“Nu, het is rustig, hopelijk blijft het zo. Maar ik weet en ik voel dat van zodra we eens zullen verliezen… Want tot nu toe hebben we geen wedstrijd verloren, hé (grijnst).”

Winnen deed Anderlecht zaterdag ook bij AA Gent (zie kaderstuk). Waarschijnlijk is daarmee de gewapende vrede voor een week verlengd. Wegens succes.

door Christian Vandenabeele

Ceh & Stoica legden patronen op de mat die je eerder in het Constant Vanden Stockstadion verwacht.

‘Ook bij de mensen van het bestuur is er een mentaliteits-wijziging nodig.’ (Hugo Broos)

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content