Zes keer dit seizoen volgt Sport/Voetbalmagazine een buitenlandse topper in het zog van de commentatoren van Prime. Na Feyenoord-Ajax, nu de clash tussen Arsenal en Manchester United, waarin Arsène Wenger de kritiek verjaagt met een briljante prestatie van zijn team.

Een gratis abonnement op topvoetbal: velen dromen ervan, WimHeidbüchel beschikt erover. De Primeverslaggever die tijdens zijn carrière ooit weekends lang switchte tussen korte interviewtjes voor en na wedstrijden uit de Belgische eerste klasse en verslaggeving van matchen uit de Bundesliga en andere Europese topcompetities, brengt zijn weekends tegenwoordig vaak pendelend tussen Engeland of andere buitenlanden en zijn woonplaats Berlaar door. Ooit gaf hij als leraar nog les aan CarlHoefkens en JürgenCavens, en minivoetbalde hij na zijn uren. Tegenwoordig krijgt hij voetballes van CristianoRonaldo, LionelMessi, ZlatanIbrahimovic en andere groten.

De afspraak vanmiddag is het Emirates Stadium in Londen. Voor hem niet nieuw, voor ons een primeur. In de jaren tachtig moesten we tijdens een hete derby tegen Tottenham nog op het oude Highbury op de loop voor chargerende politieagenten toen die vechtende partijen wilden scheiden, maar inmiddels heeft Engeland zijn demonen van supportersgeweld van zich afgeschud en gaat het er heel beschaafd aan toe in de stadions. Het scum is eruit ‘geprijsd’. Opvallend bij het eerste bezoek aan het Emirates Stadium: de relatieve rust in de straten rondom. Het vroege uur, rond tienen op een druilerige zaterdagochtend, zit daar zeker voor iets tussen, maar het is duidelijk: het enthousiasme dat pakweg een Cup Final uren voor aftrap weet los te maken bij de fans, kunnen die niet opbrengen voor een doodgewone competitiewedstrijd, ook al heet de tegenstander Manchester United.

Arsenal zit ook vol twijfels, misschien speelt die factor mee. Gelijk in de Champions League (0-0 tegen Fenerbahçe), verlies bij Stoke (2-1, het derde verlies al dit seizoen en met de thuisnederlaag tegen Hull City al voor de tweede keer tegen een promovendus), het was Arsenal in de recente geschiedenis nog niet te vaak overkomen. De bookmakers – toch een graadmeter – geloofden er ook niet in, signaleert Heidbüchel. “Voor het eerst kun je met een zege van Arsenal als thuisploeg meer verdienen dan met winst van bezoeker Manchester United.” Daar lijkt alles peis en vree, 16 op 18 in de competitie, weliswaar ook een gelijkspel Europees, maar wel op verplaatsing (1-1 bij Celtic) en amper personeelsproblemen. Terwijl Arsenal nog de wonden likt van de fysieke aanpak van Stoke (dat er spits Adebayor uitschopte) en ook niet kan rekenen op de geschorste RobinvanPersie (dom rood voor een late charge op Stokedoelman Sörensen), heeft United geen problemen. Niemand geschorst en op PaulScholes en WesBrown na ook niemand geblesseerd. Spitsen op overschot. Arsenal moet het doen met de 19-jarige NicklasBendtner, een rijzige Deen. Manchester United kan CarlosTévez op de bank laten.

Kortom: de bezoekers zijn favoriet. Wat vanuit de studio vooraf bevestigd wordt door GunterJacob, analist en volger van het Engelse voetbal: “Deze wedstrijd staat altijd garant voor spektakel, maar ik vrees er dit keer voor dat Arsenal offensief te kort zal schieten.”

Scheldwoorden

Schieten, dat doen ook de Engelse media, die hun pennen scherpten in de aanloop naar het duel. Niet alleen de tabloids, ook de kwaliteitskranten twijfelen aan het verstand van de Fransman ArsèneWenger. Arsèneknows(ormaybehedoesn’t?), Wim heeft het ook gelezen in The Independent en geeft het in zijn inleiding op de wedstrijd aan de kijkers mee. Het verwijt dat de media en de fans Wenger maken is dat hij te veel mikt op jong talent. Het leverde hem bij zijn bezoek aan Old Trafford al scheldwoorden op met verwijzingen naar pedofilie. Is AlexFerguson niet te beroerd om de as van zijn ploeg regelmatig met dure transfers van meer dan 30 miljoen pond (36 miljoen euro) te versterken, dan is de duurste transfer van Wenger in twaalf jaar Arsenal voorlopig SylvainWiltord (ongeveer 14 miljoen euro). Tenzij – dat weten de Britse journalisten niet zeker – nieuweling SamirNasri (overgekomen van Marseille) meer kost omwille van extra bonussen. Hoe dan ook, het verschil is frappant en allicht niet toevallig vonden vorige week nogal wat fans maar ook pundits (de Engelse term voor analisten) dat Arsenal net op drie plaatsen kwaliteit tekort kwam: centraal achterin is er geen leider, centraal op het middenveld mist de ploeg fysiek een aanjager als PatrickVieira en centraal voorin is er geen alternatief als er wat loos is met Adebayor. Zelfs een belangrijk bestuurslid als DaniëlFizman begreep het niet. “Er is geld voorhanden, daaraan ligt het niet.”

Waaraan het dan wel ligt? Aan de koppigheid van Arsène Wenger, die het kopen van afgewerkte producten (zoals Chelsea doet) afwijst en gaat voor de jeugd. Bendtner is 19, de Mexicaanse spits CarlosVela even oud. Achter CescFàbregas en Samir Nasri (beiden 21) trappelt al aanvallende middenvelder AaronRamsey, amper 17, die geregeld van het grote werk mag proeven. Denilson, die op de positie van verdedigende middenvelder aanjagers als Vieira, of vorig seizoen GilbertoSilva of MatthieuFlammini moet doen vergeten, is pas 20. AbouDiaby, schaduwspits-middenvelder: 22. Linksachter GaelClichy, aanvallend bijzonder sterk: 23. Alleen centraal achterin heeft Arsenal spelers van 31: Gallas, Silvestre en doelman Almunia.

Wenger, die vindt dat het veel te vroeg is om (af)rekeningen te maken, verdedigt zich altijd met de stelling dat hij hier bewust voor kiest: jeugd, snelheid en een grote beweeglijkheid. Arsenal speelt dan ook al meer dan een jaar het meest attractieve voetbal van Engeland. Entertainment staat voorop, zegt ook Cesc Fàbreges in een interview datPrime in de rust van de wedstrijd zal uitzenden. “We willen dat de fans wat te zien krijgen als ze naar het stadion komen.”

Maar die fans willen ook resultaten, denkt Wim Heidbüchel, die Wenger “paapser dan de paus” noemt en toch iets té koppig. Hij begrijpt de pundits, ook al kunnen die volgens RoyKeane, manager van Sunderland en in zijn spelerstijd een van de voetballers die zo’n Arsenal-Manchester United nog wel eens in brand durfde te steken, allemaal de boom in. “Als zij wat zeggen, ga ik plassen. Ik heb wel wat beters te doen dan naar hen te luisteren.”

Oorverdovend

Rond kwart voor één begint de wedstrijd. Opvallend: amper vijf minuten voor dat fluitsignaal is ruim 30 procent van de zitjes nog leeg. In de gangen staat iedereen een late lunch naar binnen te werken. De geur van frieten, hamburgers en bier overheerst. De wedstrijd begint met een oorverdovende minuut stilte. Het is Remembrance Weekend, de Engelse manier om Wapenstilstand te herdenken. Voor de gelegenheid hebben we een rode klaproos of poppy opgespeld. Ooit las en vertaalde germanist Heidbüchel tijdens een uitzending live een paar regels uit het bekende oorlogsgedicht “In Flanders fields the poppies blow” van luitenant John McCrae, maar dit keer laat hij dat stukje cultuuropvoeding achterwege. De zestigduizend geven geen kik tijdens dit voor veel Engelsen nog steeds heel emotioneel moment.

Maar daarna volgt een orkaan van lawaai, van iets voor één tot iets voor drie. Oorverdovend briljant is de partij, op alle niveaus. De beleving die vanuit de nok van het stadion naar beneden rolt, de koorzangen, de aanmoedigingen, het spel. United begint het best, een aarzelend gestart Arsenal neemt over. Hoogtepunt na hoogtepunt, anderhalf uur lang. Geen enkele adempauze, geen enkel dood moment. Alle krachten worden aangesproken en verbruikt, enkelen halen maar net strompelend het einde. De held van de dag is Nasri, auteur van twee goals. Zo’n lichtgewicht, waar Arsenal het patent op heeft, lichtvoetig en snel. Zij die de voorbije weken kritiek kregen (Bendtner, Denilson, Gallas) spelen de wedstrijd van hun leven, voor ons de wedstrijd van het jaar. En, o ironie van het verhaal: het is Rafael Da Silva, een amper 18-jarig Braziliaans talent, dat voor de bezoekende treffer zorgt. Rafael viel in op de plaats van Gary Neville als rechtsachter en lijkt een voetballer waar ook de Unitedfans nog veel plezier aan gaan hebben.

Arsène knows?

You bet he does!

Tenzij…

Wim Heidbüchel, ervaren abonnee op topvoetbal, weet het nog niet zeker. “Ik denk dat het uiteindelijk voor de titel toch zal gaan tussen Manchester United en Chelsea, dat onder Scolari leuker voetbalt – met Liverpool misschien als outsider. In Arsenal geloof ik niet zo, vanwege een te kleine en fysiek te beperkte kern.” Want niet elke tegenstander laat voetballen zoals Manchester United.

Helaas. S

door peter t’kint