Gooide jij als kind papieren vliegtuigjes door het raam van je kamer naar buiten?

“Nee, maar ik deed dat wel op de lagere school. In de klas waren mijn tweelingbroer Ruben en ik voortrekkers op het vlak van kwajongensstreken. Ruben werd gaandeweg wat rustiger, maar ik bleef het ook in het middelbaar moeilijk vinden om lang stil te zitten en te zwijgen. Telkens als de examens er aankwamen, stond ik wel paraat. Daar kon ik me dan echt op focussen; serieus blokken en goede punten halen. Maar tijdens het schooljaar was ik vaak aan het lachen en niet aan het opletten. Ik wilde plezier maken. Eigenlijk is dat nog altijd zo; ik ben niet zo’n zuurpruim. Ik probeer positief in het leven te staan. Van jongs af ben ik altijd wel te vinden voor een mopje. Zo was het op de topsportschool in Genk ook mijn idee om in het lokaal van het Centrum voor Leerlingenbegeleiding eens enkele fauteuils te pikken en die naar onze klas te slepen. We installeerden daar ook een tv en maakten zo onze eigen cinema. Mijn klasgenoten en ik brachten films mee en tijdens de speeltijd keken we daarnaar in de plaats van naar buiten te gaan. Natuurlijk mocht dat niet, maar veel leerkrachten wisten niet goed wat de regels waren in zo’n topsportklas en lieten dus vaak gewoon begaan. Met die cinema zijn we heel lang weggekomen.” (lacht)

Kun jij je voorstellen dat je als 75-jarige als hobby zou hebben: naar bouwwerven staan kijken?

“Ik denk dat ik dan liever de natuur zou intrekken: wat wandelen, dingen bekijken. Ik reis graag. In mei, vlak na het seizoen, wil ik altijd naar de zon en het strand, om even volledig uit te rusten. Tijdens de winterstop maken mijn vriendin en ik geregeld een citytrip. Dan bezichtigen we veel. We zijn al naar Venetië geweest, Sevilla, Barcelona, Amsterdam, Parijs.

“Vorig jaar bezochten we in mei de Malediven. Dat was fan-tás-tisch. Een paradijs op aarde. Je voelt je daar op een andere planeet. Het is er ook immens rustig. En de koraalriffen zijn daar prachtig. Als je er gaat snorkelen, zie je heel veel verschillende soorten vissen.”

Kleur jij soms op een affiche iemands tanden zwart?

(lacht) “Deze zomer nog. Op de club zijn er soms signeersessies; dan zijn er posters van alle spelers en durf ik weleens een tand in te kleuren, een snor te tekenen of de twee wenkbrauwen met elkaar te verbinden. Deze zomer was Robin Henkens mijn slachtoffer. Dat is een jongen die dat zelf ook zou durven.”

Liep jij als puber rond met een halve stereoketen op je schouder?

“Nee, maar ik ben wel geïnteresseerd in muziek. Meestal luister ik naar rap en r&b, maar soms ook bijvoorbeeld naar One Republic en naar house. Vorig jaar ben ik eens naar Tomorrowland gegaan. Op zo’n festival kijk ik dan vooral rond; ik word daar niet compleet wild. Maar ik vond het heel leuk om eens mee te maken. Veel uitgelaten mensen, ik zie dat graag.”

Ken je een gedicht uit je hoofd?

“Helemaal niet. Ik ben ook niet zo’n fanatieke lezer. Wel ben ik onlangs begonnen aan het oeuvre van Paulo Coelho. Die schrijft filosofische boeken. De alchemist is zijn bekendste werk. Je vindt daarin verschillende kijken op het leven, levenslessen eigenlijk. Daar staat bijvoorbeeld in dat als je iets echt wilt in het leven, het hele universum alles in het werk stelt om je dat te gunnen. Ik ben misschien wat te veel realist om daar volledig in mee te gaan, maar ik vind het wel fijn om over na te denken. Er staat ook in dat je niet te veel moet leven naar de toekomst toe en dat je niet te veel moet denken aan het verleden, dat je het gelukkigst wordt als je gewoon het heden beleeft. Dat is het enige wat je vasthebt en waar je iets aan kunt doen. Ik vind zulke dingen interessant.”

DOOR KRISTOF DE RYCK