Ruim één week voor de verkiezingen ontvouwde MR-politicus Alain Courtois het plan om het WK 2018 in België en Nederland te organiseren. Het typeert deze jurist. Als secretaris-generaal van de voetbalbond had Courtois ieder dag wel een idee. Veel moeilijker bleek echter de concrete uitwerking van alle suggesties die hij op tafel gooide. Het lijkt nu weer niet anders te zijn.
Natuurlijk valt alles wat de sport in dit land een nieuwe dynamiek kan geven toe te juichen. Wat dat betreft, ontbreekt het niet aan voorstellen. Een maand of acht geleden schoof de Vlaamse minister-president Bart Somers in een niet in te dijken opwelling van enthousiasme Vlaanderen naar voren als kandidaat voor de Olympische Spelen van 2016. Velen kwamen niet meer bij van het lachen. Het idee van Courtois wordt serieuzer onthaald en dat wekt verbazing. De Fifa heeft eerder al laten weten absoluut geen heil meer te zien in co-organisaties. Los van alle andere implicaties keldert dat het project bij voorbaat. Sterker zelfs : het ruikt naar politiek stuntwerk. Veel beter dan te dromen is het om een echt sportbeleid uit te tekenen. Ook en vooral binnen de voetbalbond, die zich met zijn logge structuren blijft wentelen in besluiteloosheid. Om een nieuw elan te krijgen is er veel meer nodig dan een verbetering van de infrastructuur waartoe een WK zou leiden.
Drie weken lang richt de voetbalaandacht zich op het zaterdag beginnende EK in Portugal. Dit nummer staat vrijwel volledig in het teken van dit evenement. Na de tegenvallende Europese finales valt het te hopen dat techniek en frivoliteit het halen van ingenieuze tactisch vondsten. Frankrijk heeft zonder enige twijfel de meeste kwaliteit. Met Zinedine Zidane en Thierry Henry beschikt de ploeg over de beste middenvelder en de beste spits ter wereld. Het feit dat tien spelers onder contract staan bij Europese topclubs accentueert de weelde. De vraag is alleen hoe Zidane zijn frustrerend seizoen bij Real Madrid verwerkt. De Franse aanvoerder gaf toe zich nog nooit in zijn carrière zo slecht te hebben gevoeld als op dit moment. En als hij niet in vorm is, wil de regisseur op het veld wel eens zijn zelfbeheersing verliezen.
Er zijn voldoende andere landen die daarvan kunnen profiteren. Portugal hoopt op het thuisvoordeel, maar bij de topspelers begint de last van de jaren te wegen. Spanje rekruteert zijn spelers uit de sterkste competitie van Europa, maar vreemd genoeg identificeren die zich nauwelijks met de nationale ploeg. Engeland vertoont hiaten in de verdediging en Duitsland is zo kleurloos dat de uitschakeling in de eerste ronde dreigt en er nu al een hakbijl wordt geplaatst boven het hoofd van bondscoach Rudi Völler. Italië zoekt naar zichzelf en Tsjechië presenteert zich als een collectief blok, meer dan ooit overgoten met creativiteit en zelfbewustzijn.
Eigenlijk benadert Nederland nog het meest de Franse flair. Maar op grote toernooien is Oranje van oudsher een haard van turbulentie. En als het rustig blijft, dan komt de druk van buitenaf. Zo vertelde Co Adriaanse, de trainer van AZ, vorige week in een interview dat Nederland onder Dick Advocaat nooit een EK kan winnen omdat de bondscoach risico en toeval uitsluit. Hij hekelde bovendien de instelling van de spelers, die volgens hem geen trots uitstralen. De haast apathische manier waarop de ploeg zaterdag tegen Ierland speelde, zet de woorden van Adriaanse kracht bij.
Met het EK start zaterdag definitief een memorabele sportzomer. De VRT stampte daarvoor de sportzender Sporza uit de grond, maar je valt niet achterover van wat er tot dusver werd opgevoerd. Steeds meer krijgt plat entertainment de bovenhand op sport. BV’s met kennis van zaken mogen best aan het woord komen, maar de oppervlakkigheden die Wim Opbrouck in een talkshow over het tennis in Roland Garros uitkraamde, waren om te huilen. Het vooruitzicht dat er straks in de Ronde van Frankrijk een talkshow wordt opgevoerd waarin Johan Museeuw als analyticus opdraaft, is ook al geen garantie voor veel diepgang.
Steeds meer lijkt de verpakking belangrijker dan de inhoud en wordt er non-informatie opgediend. Zoals helaas ook al tijdens de omkadering van de wedstrijden in de Champions League bleek. Daar mocht Bob Peeters op een gegeven moment zomaar de in de Britse tabloids verschenen roddels over Engelse voetballers oprakelen. Je waande je heel even in een café.
door Jacques Sys
Hoe gefrustreerd is Zidane ?
