Twee jaar geleden kende de Squadra Azzurri een moeilijke aanloop naar het WK in Duitsland met het Moggipolischandaal. In de nasleep ervan werd Juventus verplicht te degraderen. De vraag voor het WK was dan ook: zouden spelers als Buffon, Cannavaro of Del Piero wel met hun gedachten bij het voetbal zijn of eerder bezig met hun toekomst? Het antwoord kwam een paar weken later:Italië werd wereldkampioen.
Portugal kent zijn eigen schandaal: vlak voor de start van het EK maakte de UEFA bekend dat FC Porto volgend jaar niet mag deelnemen aan de Champions League. Die ploeg wordt op het EK vertegenwoordigd door vier spelers: José Bosingwa, RaulMeireles, Bruno Alves en Ricardo Quaresma. De vraag kan hier ook worden gesteld: zitten zij met het schandaal in hun hoofd? Blijkbaar niet. Bosingwa speelde heel sterk als rechtsachter tegen de Turken, Meireles viel in de slotfase goed in en maakte de tweede Portugese treffer. De anderen bleven op de bank.
Net als bij Juventus is ook hier een topman van de club de spilfiguur. Jorge NunoPinto da Costa heet de man, een bankier die al vroeg huwde met een jeugdvriendinnetje. Na goed twintig jaar verliet hij haar en kwamen er andere vrouwen in zijn leven. Eentje was Carolina Salgado, aan wiens zijde Pinto da Costa grote successen vierde. Voor- en tegenstanders erkenden daarbij zijn waarde. Pinto da Costa sleurde Porto sportief, financieel én organisatorisch uit de schaduw van de twee groten uit Lissabon, Sporting en Benfica. Niet alleen nationaal, ook internationaal: FC Porto pakt in 2004 de Beker met de Grote Oren.
Carolina leert hem kennen in 2000, op een avond in een privéclub O calor da Noite in Porto. Hij is er dan 63, zij 23 en hostess. Naar verluidt een wat triestige fadoglimlach verpakt in een prachtig lichaam. Ze valt als een blok voor hem, getuigt ze in haar biografie Eu Carolina (Ik, Carolina).
In 2003 huwen ze, drie jaar later is het vuur afgekoeld en vraagt Carolina de scheiding aan. Waarop ze prompt met haar grote liefde afrekent in haar biografie. De Portugese media weten niet waar ze het hebben. Het privéleven van Pinto da Costa komt op straat te liggen, maar ook iets wat iedereen al lang vermoedt: zijn duistere zaakjes in het voetbal. Want het sportieve beleid is niet altijd eerbaar geweest. Omkoping van scheidsrechters, betalingen onder tafel, … alles gooit Carolina in het openbaar, ook de manier waarop Da Costa in 2004 aan een corruptieonderzoek ontsnapt door naar Spanje te vluchten, getipt door zijn mannetjes bij de politie. Pinto da Costa zwijgt en incasseert. De bond reageert, operatie Apito Dourado – Gouden Fluit (sic) – wordt opgezet.
Er is sinds februari een rechtszaak bezig en de Portugese bond strafte Pinto da Costa, inmiddels 70, met twee jaar schorsing uit alle officiële functies binnen zijn club. Vitor Baía, de gewezen doelman, werd al naar voren geschoven als de man die de stoel even warm mag houden. Porto kreeg ook zes punten strafvermindering in de competitie, maar werd niet, zoals Juventus in Italië of Boavista eerder in Portugal teruggezet naar de tweede klasse. De zwaarste straf kwam nog van de UEFA: uitsluiting uit de Champions League.
En de spelers? Zij lieten het niet aan hun hart komen. Voor Bosingwa hoeft dat ook niet, hij voetbalt straks voor Chelsea. Zoals Cannavaro twee jaar geleden ook zijn transfer binnenhaalde. Wordt Portugal straks Europees kampioen? De eerste voortekenen zijn er alvast …
