R onny Van Geneugden gaf jongeren volop kansen op het eind van vorig seizoen. Gezien zijn reputatie was dat niet onverwacht, maar het rendement volgde niet en de interne spelersvrede kwam erdoor onder druk te staan. Na de teleurstellende tiende plaats investeerde Genk fors in (toch ook jonge) buitenlandse versterking en ervaring. 4-3-3 blijft de geprefereerde veldbezetting, maar gezien de keuze voor een afhakende spits ( Elyaniv Barda) boven een infiltrerende middenvelder lijkt 4-4-2 voorlopig beter de lading te dekken. Of zelfs 4-2-4, want de buitenspelers, en dan zeker Ivan Bosnjak, zijn vaak meer aanvallers dan middenvelders.
VERDEDIGING
Davino Verhulst staat voor zijn grote debuut als eerste doelman. Logan Bailly is naar de Olympische Spelen en Sinan Bolat, normaal zijn vervanger, wil weg na een conflict tijdens zijn contractbesprekingen. Verhulst maakte vorig seizoen spectaculair vooruitgang en trok die lijn door in de voorbereiding. Sober, efficiënt, geregeld nog een foutje, maar mentaal sterk en met uitstraling. Hij heeft wel weinig ervaring.
Achterin is aanvoerder Hans Cornelis nog steeds de onbetwiste rechtsback. In het centrum krijgt Jean-Philippe Caillet, die zich blijft bezondigen aan slordige lange ballen, met João Carlos een voetballende autoriteit naast zich. Carlos’ grote sterkte is voor de man te komen en mee in te schuiven. Eric Matoukou is de meest ervaren wisselspeler centraal. Op de linksachter gaat het tussen Tiago, die een wisselvallig seizoen achter de rug heeft, en Daniel Pudil. De zeer offensieve Pudil kan evengoed als linksbuiten uit de voeten en is een zekerheid in het elftal. Afhankelijk van waar hij wordt uitgespeeld, zijn de speelkansen voor Tiago (achter hem) of Tom Soetaers (vóór hem). De overige verdedigers zijn jongeren ( Daeseleire, Nys, Ngongca en Hubert).
MIDDENVELD
Tussen Wim De Decker en Balazs Tóth lijkt het te zullen gaan voor de stek van controlerende middenvelder. De Decker is de metronoom. Tóth heeft offensieve impulsen als surplus, maar die heeft het elftal al in overvloed: rechts van Ivan Bosnjak, die nu helemaal lijkt te zijn omgeschoold tot flankspeler, links van Pudil of Soetaers. Soetaers zit nog niet op het niveau van twee seizoenen geleden, maar liet met Pudil wel al dingen zien die doen terugdenken aan het samenspel met Sébastien Pocognoli. Schuift Bosnjak op naar de spits, dan komt er op rechts ruimte voor Alex Da Silva (die gretig terugkeerde na een uitleenbeurt) of DugaryNdabashinze (in wie het vertrouwen groot blijft).
Centraal hebben loper Faris Haroun en bikkelaar Wouter Vrancken plaats moeten ruimen voor de sierlijke spelmaker Daniel Tözser. Haroun is weg en voor Vrancken lijkt er nog weinig meer in te zitten dan een invallersrol. Ook rond Jelle Vossen werd het stil. Genk kiest nu voor Elyaniv Barda in de rol van afhakende spits om de driehoek op het middenveld te vervolledigen.
AANVAL
Adam Nemec overtuigt in de rol van Goran Ljubojevic, de targetman die ten vroegste in december weer beschikbaar is. Sterk in het kaatsen én scorend. Daardoor speelt Barda in een iets meer teruggetrokken positie. Christian Benteke kreeg kansen op het eind van vorig seizoen, maar bleek nog te licht te wegen voor het grote werk. De linksvoetige Marvin Ogunjimi keerde terug na een uitleenbeurt en kreeg lovende commentaren in de voorbereiding. Meestal echter bleek Bosnjak het eerste alternatief te zijn voor wissels in de combinatie Nemec-Barda.
CONCLUSIE
De spelersprofielen maken duidelijk waar Van Geneugden voor staat: aanvallend en dominant voetbal. Een type-elftal heeft hij niet, wel een type-veldbezetting: 4-3-3. Maar afhankelijk van de gebruikte profielen kan dat net zo goed 4-5-1, 4-4-2 of 4-2-4 worden genoemd. Door de kwaliteitsinjectie in de selectie zijn de wisselmogelijkheden alleszins talrijk, zonder dat veel aan kwaliteit wordt ingeboet. Voor elk van de vier pijnposities in het elftal slaagde Genk erin de eerste naam van zijn lijstje aan te trekken. Dat heeft de verwachtingen binnenskamers navenant opgeschroefd. Top vier is de uitgesproken ambitie.
door jan hauspie
