Zulte Waregem won zijn openingswedstrijd in eerste klasse tegen AA Gent.

Als het tapijtje waar Gent zijn onvoldoendes onder veegde, kwam Zulte Waregem, nieuw in eerste klasse, zaterdag naar het Ottenstadion. Met Dupré, Verschuere en De Brul telde het immers drie voormalige Gent-spelers in zijn basiself en met TimMatthijs, paradoxaal genoeg uitgeleend om ervaring op te doen, zat er nog een vierde op de bank. Terwijl er met Sergeant en Leleu, vroeger allebei bij Antwerp, nog meer ervaren spelers in het veld stonden, gecoacht door een trainer die voor één keer wellicht nerveuzer was dan de meeste van zijn spelers, grijnsden de oudste rotten achteraf.

De mindere van Gent bleek SVZW na negentig minuten en een 1-3-overwinning geenszins. Francky Dury had het geoliede duo Minne– D’Haemers op de rechterflank uiteengehaald om met Minne, ondanks zijn rechtsvoetigheid, links achteraan meer voetballend vermogen te krijgen. Centraal op het vijfmansmiddenveld vormde VanNieuwenhuyze de achterste punt van een driehoek met Verschuere en een infiltrerende Sergeant als offensieve voorkant en flanken die een man voorbij kunnen.

“Tactisch hebben we het goed gespeeld”, zegt Nathan D’Haemers, rechtermiddenvelder. “We wisten dat het een stapke rapper zou gaan en dat voelde je ook. Als je echter ziet hoe Matthieu Verschuere negentig minuten loopt, begrijp ik niet waarom Ivan De Witte zei dat die maar een uur kan meespelen.”

In de voorbereiding speelde de ploeg niet in de opstelling van zaterdag en ging toch met 1-3 winnen. “Voor mij was het een stuk verrassing”, zegt trainer Francky Dury. “We speelden niet de beste voorbereiding : je zoekt je ritme, je moet voortdurend schuiven, door een blessure bij Ibrahim onder andere, je probeert met twee spitsen te spelen, je zoekt met drie spitsen, maar uiteindelijk vind je een mix. Dat is het voordeel van een minder goede voorbereiding : je trekt meer lessen en evalueert strenger en beter. Vorig jaar hebben we dit systeem heel veel gespeeld in de eerste periode en die periode gepakt. Toen de tweede spits daarna goed in vorm zat, hebben we 4-4-2 gespeeld en daarna bijna heel de tweede ronde 3-5-2. Maar eigenlijk speel ik het systeem waar mijn spelers goed in zitten en uiteraard een beetje afhankelijk van de tegenstander. Als je bijvoorbeeld met een omgekeerde driehoek speelt, kan je veel beter pressen op de verdedigers. De eerste helft deden we dat minder goed, waardoor Smoje heel gemakkelijk kon inspelen. De tweede helft hebben we hem beter afgedekt en Laybutt meer aan de bal gelaten, wat een succes was.”

Doordat D’Haemers en Dupré de buiten- en binnenkant afdekten, kwam ook Boussoufa er amper aan te pas. “Waardoor Vrancken en Mamouni het spel moesten bepalen”, zegt Stefan Leleu, “en dan zijn dat meestal lange ballen, voor ons gemakkelijk te verdedigen.”

Tegenover de besluiteloosheid van de Gentse spitsen plaatste SVZW het gevaarte Salou Ibrahim. “Voor ons is het belangrijk dat Salou de bal kan houden”, zegt de trainer, “want anders kunnen we er nooit uitkomen. De omschakeling hebben we met hem goed uitgespeeld, maar ook zonder hem kwam er telkens weer veel volk mee : op het eind stonden we met vier, vijf spelers op minder dan dertig meter van het bezoekende doel.”

Veel beter had Zulte Waregem zich zijn start niet kunnen dromen. “Ik wil er wel op wijzen”, zegt Francky Dury, “dat Moeskroen vorig jaar Anderlecht klopte in de eerste match en ze daarna al creperend naar het eind van de competitie kropen. Maar oké, ik zal er vanavond ook wel eens van genieten.”

Raoul De Groote

‘Dat is het voordeel van een minder goede voorbereiding : je trekt meer lessen.’ (Francky Dury)