Terwijl het nieuwe Standard nog volop in de steigers staat, hangt over Sclessin nog steeds de schaduw van Luciano D’Onofrio. Welke rol speelt de voormalige topman er nog?
Over een half uur wordt de Europese kwalificatiewedstrijd Standard-Helsingborg op gang getrapt, maar in en rond het Maurice Dufrasnestadion hangt een onwezenlijke sfeer. Normaal is het hier voor een topwedstrijd over de koppen lopen, vandaag wandel je zonder hinder het stadion binnen. Aan de hoofdingang staat Robert Waseige, zelf nog een paar keer coach van de Rouches. Tegenwoordig doet hij de public relations van het nieuwe Club Luik. “Ik voel dat over Standard de schaduw hangt van iemand die nog niet lang weg is.”
Een uur na de wedstrijd staan in het lokaal van La Famille des Rouches, het overkoepelende supportersorgaan, de stoelen al omgekeerd op de tafels. Terwijl de voorbije jaren de vraag naar plaatsen groter was dan het aanbod, krijgen de verantwoordelijken van de supportersclubs hun plaatsen niet meer gevuld. In het uitvak voor de topper op Gent zaten ‘slechts’ 600 Standardfans. Tegen FC Zürich daagden nog 15.000 kijkers op, tegen Helsingborg amper 12.000. Zondag daagden er dubbel zoveel op voor een doordeweekse competitiewedstrijd tegen KV Kortrijk. De reden is simpel. Op 15 juli sloot Standard de abonnementenverkoop af met een nieuw record: 25.000 getrouwen. De meeste vorige abonnees (vorig jaar waren het er 24.500) verlengden al in mei en juni, enthousiast na de bekerwinst en de sterke prestaties in play-off 1. Na de uittocht van de smaakmakers kwam de twijfel, en die uitte zich in een lagere opkomst bij wedstrijden die niet in het abonnement zitten (Europees en uitmatchen).
“De fans hebben vragen bij de bedoelingen van de club”, verwoordt Eddy Janssis, voorzitter van de Bulldogs uit Bilzen en een van de leden van de overkoepelende supportersfederatie La Famille des Rouches, wat er bij de basis leeft. “Wat is Duchâtelet van plan? We weten dat niet. Stap gelijk welk bedrijf binnen en daar hangt hun mission statement. Ook Luciano D’Onofrio had dat niet. Maar die had wel zijn adresboekje.” Dat laatste moet echter wel genuanceerd worden, zegt Tony Russo, een van de drijvende krachten achter de officieuze supporterswebsite rscl. be. “In dat adresboekje stonden niet alleen de contacten van een Sérgio Conceição maar ook van Robert Prosinecki, Filip Susnjara, Adrian Aliaj, Serhiy Kovalenko en de broers Curbelo. De grote kenner van het voetbal heeft wel Kevin Mirallas, Jonathan Legear, Nacer Chadli en Sébastien Pocognoli laten vertrekken.”
Ongerust
Louis Smal, die acht jaar geleden door Luciano D’Onofrio gevraagd werd om de leiding van La Famille des Rouches op zich te nemen, geeft toe dat er ongerustheid is in de supportersrangen. Om die onrust voor een stuk weg te nemen belegde hij dinsdagavond 23 augustus (gisteren) een extra algemene vergadering met de leden van La Famille des Rouches. Smal werd destijds door Luciano D’Onofrio gevraagd om de verstoorde band tussen de fans en de directie te herstellen. “Ook toen zat het stadion maar halfvol en had men vragen bij wat er zou gebeuren. Het verschil is dat D’Onofrio een verlieslatende club overnam, en dat Duchâtelet een juweeltje kocht, een club met een actief, en dat het stadion nu vol zit.”
Smal vindt dat de nieuwe leiders krediet verdienen. “Een overgangsperiode heeft tijd nodig. Dat is in een onderneming die net is overgenomen, niet anders. Ik zeg altijd: spelers, trainers en bestuurders komen en gaan, de club en de fans blijven.” Hij heeft niet de indruk dat Duchâtelet de club gekocht heeft om er zo veel mogelijk geld uit te halen. “Het wordt wel een andere aanpak, men gaat nieuwe talenten zoeken en rekruteren in België en aan de Académie. Dat is wat anders dan D’Onofrio die zijn adresboekje met buitenlandse contacten opensloeg.”
Smal, die een plaats in de beheerraad aanvaardde, is echter niet van plan om zijn vriendschap met D’Onofrio te verloochenen. Hij denkt trouwens niet dat die van op de achtergrond stokken in de wielen steekt van het nieuwe bewind. “Ik denk niet dat hij zich nog met de zaken op Sclessin bemoeit.”
Discreter
“Tevoren waren het bij Standard wolven, nu zijn het lammetjes. Het probleem is dat op het eind van het verhaal de wolven de lammetjes altijd opeten”, vat een manager die zowel met de vorige als met de huidige machthebbers zaken doet zijn visie op de situatie samen. Sinds de overname houdt Luciano D’Onofrio zich gedeisd. Hoewel hij geen interviews geeft en geen uitspraken doet, hangt zijn schaduw over Standard. “Hij heeft de manier waarop hij is moeten vertrekken nog niet verkropt”, zegt een intimus van de D’Onofrio’s. “Hij had de sleutels van de club willen overhandigen aan iemand die hij zelf koos. Dat had hem toegelaten een aantal dossiers af te sluiten vooraleer te vertrekken. Maar het is niet hij die de overnemer heeft gevonden ( wel algemeen directeur Pierre François, nvdr). Ook de inbeslagname door justitie stak stokken in de wielen.”
Heeft Luciano D’Onofrio iets te maken met de transfers van ex-Standardspelers naar Portugal? “Vanzelfsprekend zit Luciano daar achter”, zegt een voormalig Portugees international die ooit bij Standard gespeeld heeft en nu spelersmakelaar is. “Toen ik hem onlangs belde en hem ernaar vroeg, moest hij lachen, als een jongen die een goeie grap heeft uitgehaald. Ik weet dat hij voortdurend contact heeft met Pinto da Costa, de voorzitter van Porto. Hij werkt met stromannen en rekent nadien met hen af. Hij heeft onder meer een goed contact met Fabrizio Ferrari.” Tiens: is Ferrari niet de manager van Eliaquim Mangala en Mohamed Sarr?
“Bij een grote tranfer in Portugal valt de naam Ferrari altijd, maar hij komt nooit op het voorplan”, zegt José Manuel Delgado, adjunct-directeur van sportblad A Bola. “Hij heeft goeie contacten bij de vier topclubs: de voorzitter van Porto is een vriend van hem, bij Benfica heeft hij een goed contact met sportief directeur Rui Costa, bij Braga met Fernando Couto.”
De reden waarom niemand toegeeft dat D’Onofrio bij de transfers betrokken was, is simpel. Elk vermoeden van een tussenkomst bij transfers en bijbehorende commissies zou de aandacht trekken van de Luikse onderzoeksrechter Richard die D’Onofrio in beschuldiging stelde van fiscale fraude. “Hij gaat niet van de daken schreeuwen dat hij achter al die transfers zit terwijl hij nog niet eens zijn aandeel in de verkoop van de club heeft gekregen, omdat alles in beslag genomen is door justitie”, zegt een intimus van de vroegere sterkhouder.
Sterker nog: Luciano dringt er bij iedereen die hij kent op aan om zijn naam niet te laten vallen. Onlangs liet bij een interview in ons zusterblad Sport/FootmagazineJosé Boto, scout van Benfica, verstaan dat D’Onofrio bij de komst van Mangala en Defour in Porto betrokken was. Kort daarna kreeg Boto een telefoontje van Luciano. Of hij in het vervolg wat discreter zou willen zijn…
Defour
Bij de transfer van Axel Witsel heeft D’Onofrio zeker in het begin bemiddeld, maar of hij er bij het afronden nog bij was, is niet duidelijk. Op 10 juli meldde A Bola dat Benfica voor Witsel acht miljoen betaald had, drie dagen later was dat nog maar zes miljoen. Hoe komt het dat de transfersom voor een speler in drie dagen met twee miljoen euro gezakt is? “Officieel is het zes miljoen, maar als je de bonussen erbij rekent die we krijgen als Witsel x aantal wedstrijden speelt, wordt het acht miljoen”, zegt Standarddirecteur Pierre François. Adjunct-directeur Delgado van A Bola weet zeker dat Benfica acht miljoen uitgetrokken heeft. Dat betekent: twee miljoen aan bonussen en commissieloon voor makelaars. Niemand die weet of daarvan iets naar D’Onofrio gaat.
Van de dubbele transfer van Steven Defour en Eliaquim Mangala naar Porto wordt beweerd dat die op zijn minst mee georkestreerd is door Luciano D’Onofrio. Maar dat het privévliegtuig dat Defour, zijn manager Paul Stefani en zijn schoonvader Costa Mbdiskis maandag op Bierset oppikte, dat van D’Onofrio was, klopt niet, zegt Stefani. “Het was geen privévliegtuig van Luciano, maar van Porto.” Dat wordt nu ook toegegeven door de journalist die het bericht lanceerde. “Trouwens”, zegt Stefani, “Luciano D’Onofrio is bij geen enkele bespreking aanwezig geweest, niet in Luik en niet in Porto.”
De afhandeling van de transfer van Defour sleepte langer aan dan beide partijen wensten. Op een bepaald moment gaf technisch directeur Jean-François de Sart aan dat de deadline verstreken was. Twee dagen later was de zaak toch rond. Stefani is niet kwaad op De Sart en wil nog een keer het verhaal doen: “Eerst wilde Porto vier miljoen geven, plus bonussen. Dat vond Standard niet voldoende. Pierre François wilde zeven miljoen, en hij wilde onder geen beding onder zes miljoen gaan. Ik heb toen Porto gecontacteerd, en die gingen akkoord. Maandag zijn we dan bij Standard Stevens contract gaan ontbinden, en ’s avonds vlogen we naar Porto. Daar heeft de algemeen directeur me nog eens verteld dat ze Steven drie jaar geleden al wilden, maar Luciano D’Onofrio vroeg toen tussen 15 en 20 miljoen.”
Over Mangala had Standard een akkoord met Valencia, maar de Franse belofte-international verkoos Porto boven de nummer drie van de Primera División. Dagelijks zou D’Onofrio met Mangala gebeld hebben om hem te overtuigen niet voor de Spaanse club te tekenen. Een manager: “Hij kan carrières maken en breken en als je hem probeert te ontlopen, zorgt hij ervoor dat sommige deuren dichtgaan. Waarschijnlijk heeft hij tegen Mangala iets gezegd in de zin van: ‘Als je naar Porto gaat, zorg ik ervoor dat je binnen twee jaar naar Juventus kan. Als je voor Valencia kiest, moet je zelf maar zien hoe het vandaar verder gaat.'” Van Porto krijgt Standard meer dan het van Valencia had gekregen, maar als Mangala naar de Spaanse club was gegaan, was Ignacio González gratis naar Luik gekomen. Nu moet Standard twee miljoen voor hem betalen.
Nu zou D’Onofrio Mehdi Carcela aanmanen om een breuk te forceren. Pierre François gaf zowel in Franstalige als Nederlandstalige kranten aan dat de speler zelfs niet meer opdaagt voor verzorging. Ook twee spelers uit de portefeuille van Kismet Eris, Sinan Bolat en Christian Benteke, zouden telefoontjes van Luciano gekregen hebben met de raad om bij Standard te vertrekken. Bij zijn eigen pogingen om spelers aan te trekken, komt Standard niet ver, stelt Pierre François vast. Zijn spelers die benaderd zijn door Standard opgebeld door D’Onofrio, met de raad om niet te tekenen bij de Luikse club? En als dat zo is, waarom klaagt Standard dat dan niet aan? “Omdat we ons niet tot dat niveau verlagen”, zegt Pïerre François. “De voorzitter wil geen polemiek over wat voorbij is.”
Snoeien
In eigen huis probeert de nieuwe clubleiding alle invloeden van D’Onofrio te wissen door flink te snoeien in het personeelsbestand. Perschef Sacha Daout, commercieel directeur Frédéric Leidgens en materiaalman Milou Delsaer gingen er al uit. Van de leidinggevende mensen die door D’Onofrio bij de club gehaald zijn, blijven – naast Pierre François – Louis Smal, voorzitter van de Famille des Rouches, en Jean-Yves Reginster, dokter en voorzitter van Standard Fémina, over. Allebei behoren ze sinds kort tot de raad van bestuur.
Intussen probeert technisch directeur Jean-François de Sart een dagelijkse structuur op poten te zetten. Vorige week meldde de clubwebsite dat De Sart een scoutingsteam opzet voor wedstrijdscouting en het volgen van jongeren bij ons en in de ons omringende landen. Onder Luciano D’Onofrio had Standard geen scoutingsteam nodig. Wedstrijdscouting gebeurde al die jaren door de hoofdtrainer of een van zijn assistenten.
De nieuwe politiek kan op korte termijn de ambities van de club beperken. Pierre François gaf al aan dat dit wel eens een overgangsjaar zou kunnen zijn. Technisch directeur De Sart herhaalde dat vorige week, toen de transfer van Defour in het slop leek te zitten. Hij maakte daarmee geen al te beste beurt bij de 25.000 fans. De Sart en co moeten nu hopen dat Standard zich donderdag plaatst voor de poules van de Europa League. Alleen dan krijgt de nieuwe directie een paar maanden krediet om aan te tonen dat ze best een interessant project hebben. Haalt Standard het niet, dan loert na elk slecht resultaat een crisis om de hoek.
DOOR GEERT FOUTRÉ & STÉPHANE VANDE VELDE – BEELDEN: REPORTERS
“Ik denk niet dat D’Onofrio zich nog met de zaken op Sclessin moeit.” Louis Smal
