Hoe lang zijn jullie al samen ?

“Tien jaar, waarvan zes getrouwd. We studeerden allebei voor licentiaat Lichamelijke Opvoeding. Ik zat één jaar lager dan hij. Er waren veel koppeltjes op het sportkot, maar wij zijn toch ongeveer de enigen die het volhielden.” ( Thomas : “Na twee jaar deelden we een kot, terwijl onze ouders er nog altijd twee huurden. Dus maakten we van het ene een studiekot en van het andere een eet- en slaapkot.”)

Had je interesse voor het voetbal ?

“Niet echt. Door mijn opleiding wist ik natuurlijk wel hoe het spelletje in elkaar stak. En thuis keken we af en toe naar wedstrijden van Club Brugge. Later, wanneer Thomas met de universiteitsploeg speelde, probeerde ik zo vaak mogelijk te gaan kijken. Ik vond dat je meteen zag dat hij een goede voetballer was. Ik herkende op het terrein de Thomas die ik ken : niet iemand die de spotlights op zich trekt, maar die toch leiderskwaliteiten bezit.”

Wist je wat je wilde aanvangen met je diploma ?

“Toen ik afstudeerde, heb ik aerobic-, step- en danslessen gegeven in een fit- nesscentrum. Daarna werkte ik een tijdje als verkoopster in een sportwinkel, maar toen begon Thomas als medisch afgevaardigde en dat is een job waar veel LO-licentiaten in terechtkomen. Ik zag dat zelf ook wel zitten.”

Wat houdt die job precies in ?

“Ik ga op bezoek bij huisartsen om hen op de hoogte te houden van nieuwe geneesmiddelen of om hen bepaalde producten aan te raden. Je hebt veel sociaal contact en ik krijg de vrijheid om mijn uren zelf in te vullen. Ik moet gewoon een vast aantal dokters per dag bezocht hebben. In combinatie met het profbestaan van Thomas is het ideaal. Soms moet ik wel eens naar het buitenland en dan staat hij er even alleen voor.” ( Thomas : “Dan is het hier alle hens aan dek !”)

Jullie werken allebei. Wat betekent dat voor de opvang van de kinderen ?

” Anouk (4) is de oudste, zij gaat al naar school. De tweeling, Nell en Britt (2), gaat naar de crèche. Thomas brengt ze ’s morgens en ik ga ze na de middag halen. En we krijgen ook heel wat hulp van onze buurvrouw Leona. ( Thomas : “Mrs. Doubtfire !”) We hadden er ook voor kunnen kiezen dat ik als huismoeder thuis bleef, maar dat zou zonde zijn van mijn diploma. Thomas drong er ook op aan dat ik zou blijven werken. Drie dochters slorpen heel wat energie op, op het werk kan ik tot rust komen.” ( Thomas : “Ik denk dat het voor de kinderen beter is, zo leren ze zelfstandig worden. In de crèche komen ze in contact met andere kindjes en dat is goed voor hun sociale ontwikkeling. De overstap naar school is dan minder groot.”)

Drie kinderen, het is niet zo vanzelfsprekend vandaag de dag…

“Neen, maar we konden natuurlijk niet voorspellen dat we ineens een tweeling zouden krijgen. Trouwens, we zijn wel wat gewoon. Thomas en ik hebben allebei een heel grote familie. Zelf ben ik de oudste van drieëndertig kleinkinderen. Mijn moeder was thuis met tien en Thomas’ vader was met twaalf. Op ons huwelijksfeest was er van familie alleen al ongeveer 120 man !”

Je studeerde LO, betekent dit dat je sportief bent ?

“Vroeger wel, maar met de kinderen is het fel verminderd. Ik zou graag opnieuw danslessen geven. Onze dochtertjes doen trouwens allemaal ballet. Het is vooral de combinatie van dans en muziek die me aanspreekt. Ik heb vroeger twaalf jaar muziekschool gevolgd, met als keuze-instrument de piano. Dus ik heb wel een zekere affiniteit met klassieke muziek. Thomas heeft onlangs de piano van zijn moeder bij ons in huis gehaald, zodat ik na tien jaar onderbreking mijn pianospel weer wat kan oppoetsen. Vroeger kon ik Music van John Miles spelen, maar ik vrees dat ik dat ondertussen kwijt ben. Vroeger, toen ik wat meer tijd had, schilderde ik ook aquarellen. Op doek of op keien.”

door Matthias Stockmans