Helemaal niets begreep Lance Armstrong van zijn levenslange schorsing nadat hij op doping werd betrapt. Zelfs toen hij, met de rug tegen de muur, tot bekentenissen overging en pas goed werd ontmaskerd als notoir bedrieger, vond hij de tegen hem uitgesproken sanctie zwaar overdreven.

Op hetzelfde moment sloot Johan Bruyneel, de ploegleider van de Amerikaan die alles mee had geregisseerd, zich af van de buitenwereld. Bruyneel had destijds nochtans zwaar uitgehaald naar iedereen die het gebruik van doping bij Armstrong durfde te insinueren. Nu werd hij op de Wielerbond voor een verhoor ontboden, maar kwam niet opdagen. Het heet dat Bruyneel aan een boek werkt. Gegarandeerd wordt dat geen schuldbekentenis. Hij zal eerder alles minimaliseren en naar anderen doorschuiven. Om zichzelf wit te wassen.

Dat de sport geen normen en waarden meer kent, werd de voorbij dagen nog maar eens op een pijnlijke manier duidelijk. Nadat Paul Put met Burkina Faso de finale van de Afrika Cup haalde en in dit land tot volksheld uitgroeide, vroeg hij op een internationale persconferentie om eerherstel. Hij vindt dat hij te zwaar is gestraft en wil een nieuwe kans in België. Daar word je echt onpasselijk van.

Ooit was Paul Put een zeer veelbelovende trainer en een erg innemende man. Hij stapte met flair en branie door het leven, hield van snelle auto’s en mooie vrouwen en kon mensen inpakken. Hij gaf zijn spelers vooral een goed gevoel en liet hen zo boven zichzelf uitgroeien. Met een positieve benadering en met een mengeling van kameraadschap en afstandelijkheid. Toch moet Put op de een of andere manier hebben uitgestraald dat hij te chanteren viel. Zo liet hij zich strikken in de netten van de Chinese gokmaffia en werd een van de spillen in het omkoopschandaal rond de Chinees Zheyun Ye.

Het zou Paul Put hebben gesierd als hij op zijn minst zou hebben toegegeven een fout te hebben gemaakt. In plaats daarvan hangt hij de zielenpoot uit en vertelt onder meer hoe erg het wel is dat zijn dochter werd bedreigd. Dat zal best zo zijn. Alleen: heeft Put, die door zijn advocaat een fatsoenlijk mens wordt genoemd, daar vooraf dan geen rekening mee gehouden? Met welke moraal stapt iemand die zijn werkgever en de supporters bedroog eigenlijk door het leven? Hoe kan zo iemand vragen om gerespecteerd te worden? Paul Put moet niet zeuren. Nu stelt hij het voor alsof de bedrieger plots de bedrogene is.

Ook de spelers die in de zaak-Ye belandden, hebben nooit schuld bekend. Dat is niet nieuw. Ontkenningen regende het ook na de roemruchte omkoopaffaire in de wedstrijd tussen Standard en Waterschei in 1982. Ook de Rode Duivels die in de zaak betrokken raakten, hebben er nooit iets over verteld. En Raymond Goethals, die aan de basis lag van alles, noemde het veel bazaar voor niets. Hij werd later nog tot twee keer toe trainer van Anderlecht en een trofee voor de beste trainer van het seizoen draagt zijn naam.

Ook Paul Put wil in België weer aan de slag en hoopt zijn succes met Burkina Faso te verzilveren. Het zou pas echt wrang zijn als dit in de huidige omstandigheden, zonder de minste vorm van spijt, echt gebeurt. Maar in een land waarin een club (Antwerp) een kandidaat-overnemer meent te zien in een voormalige vrouwenhandelaar kan kennelijk veel gebeuren.

Het bericht dat een crimineel goksyndicaat verantwoordelijk zou zijn voor het beïnvloeden van 680 wedstrijden deed vorige week veel stof opwaaien. Voorlopig mist het rapport van Europol iedere concrete aanwijzing, maar het toont wel dat het probleem zich meer en meer verspreidt en dat de aanvankelijk vooral in Oost-Europa actieve onderwereld zich overal in het voetbal heeft geïnfiltreerd.

De sport is zo uit zijn voegen gebarsten dat het voor de gokindustrie een steeds interessanter terrein is. Matchfixing beperkt zich niet alleen tot het voetbal, net zoals ook doping geen exclusief wielerprobleem is. De excessen zijn te complex en te gigantisch om alleen door de sportbonden te worden aangepakt. Er dient dringend nagedacht te worden over een wet om de sport te beschermen en over een manier om tegen deze uitwassen sneller en adequater op te treden.

Verbijsterend is het hoe traag de juridische molen zeker in dit land draait. Over een procesdatum voor het grootste gok- en omkoopschandaal uit het Belgische voetbal is er nog altijd geen duidelijkheid. Het hele dossier ligt in een of andere lade. Begraven onder het stof. ?

DOOR JACQUES SYS

Het lijkt wel alsof de bedrieger de bedrogene is.