Wat blijf je na al die jaren in Duitsland raar vinden aan het land? “Als je hier vlees koopt in de supermarkt, moet je altijd het duurste nemen. De rest kun je niet snijden.”

Had je als kind een ritueel vóór het slapengaan?

“Bij mij was alles sober. Ik mocht niet eens een beertje hebben, want ik was allergisch voor huisstofmijt. Intussen is het beter, al begin ik nog te niezen in stoffige ruimtes. Jammer genoeg voor mijn ouders moest het vroeger thuis altijd proper zijn. Ik geloof dat mijn ma elke dag mijn kamer schoonmaakte.”

Welk tv-programma uit je jeugd wil je eens tonen aan je kinderen?

“Ze zijn nog jong. Ty is twee jaar en vijf maanden, Jade is één jaar en vier maanden. Maar over enkele jaren moeten ze toch The A-Team eens zien. Mij sprak dat enorm aan: dat jongensachtige, het schieten, dat avontuurlijke, die auto’s, dat ineenknutselen van dingen en dat groepsgevoel. Zeker Murdock vond ik tof. Ik herken mezelf in hem: een zot gat, maar toch opkomen voor de mensen bij wie je je goed voelt.

“Zelf heb ik ook altijd graag geknutseld. Modelbouw boeide me van jongs af. Dat begon met gewone vliegtuigjes die ik plakte. Later raakte ik in de ban van telegeleide auto’s en vliegtuigjes op benzine. Die staan nog op zolder. Sinds de kinderen er zijn, heb ik geen tijd meer voor die hobby. Maar ik surf nog regelmatig naar sites om te checken of er nieuwe modellen of speciallekes zijn bijgekomen. Nu heb ik weer een modelauto gezien die mij aanstaat. Ik houd mij in, maar het wringt. Zo’n auto kun je tegenwoordig trouwens in pakketten kopen, bijna helemaal afgewerkt. Dat interesseert me niet. Het eerste van twee miljoen vijsjes uit de doos nemen, dát geeft me de grootste voldoening. Met speelgoed of broltoestanden houd ik me niet bezig. Het is goed of het is niet.

“Vroeger maakte ik ook zelf geluidsboxen. Dan zocht ik het internet af. Dagen, weken aan een stuk. Onderdelen vergelijken, de beste eruit pikken en die dan ineenknutselen.”

Met welke mooie vrouw zou je zo nog wel eens een box willen ineensteken?

” Sharon Stone, daar heb ik altijd een serieuze boon voor gehad. Het plaatje klopt bij haar.”

Gebruik je soms nog een frigobox?

“Als we naar België komen. Zo kunnen we dingen meebrengen die ze hier in Duitsland niet hebben: preparé, speculaas van Lotus, pickles en peperkoek. En Melocakes natuurlijk, negerinnentetten. Hier weten ze niet wat goed is. De Duitse kost, die dient om te overleven in de oorlog. Een Belg beseft niet dat hij in een topland woont.”

Ligt er een cd van Erik en Sanne in je wagen?

“Nee, ik luister vaak naar dingen die ik zelf gemaakt heb. Thuis staat er een discobar in mijn kelder. Ik heb er alles wat je in een discotheek vindt, op iets kleinere schaal. Topgerief van topkwaliteit. Als ik me wil ontspannen, ga ik naar beneden en mix ik, op mijn eentje. Dan ben ik content. Vroeger draaide ik weleens op een fuif, maar door het voetbal kon en kan ik niet vaak weggaan. Ik dacht: dan haal ik de discotheek naar mij. Indertijd had ik zelfs lichten en spots. Nu richt ik me vooral op de kwaliteit van het geluid en het draaien op zich.

“Met muziek kan ik behoorlijk goed overweg. Ik zou nu een discotheek kunnen binnenstappen en een setje draaien van een uur of vier. Ik speel dance, vooral clubdance en remixen van bekende liedjes. Belangrijk vind ik dat een mix iets teweegbrengt, je een bepaalde emotie bezorgt, kippenvel. En je moet voelen dat een ander liedje begint, maar tegelijkertijd mag je het niet horen. Dát is de kunst.

“Ik probeer elke dag eens naar mijn kelder te gaan. Annick laat me doen. Het staat ook niet vaak te luid. Maar als mijn vrouw en de kinderen er niet zijn, kom ik wel potdoof weer naar boven. Af en toe stuur ik hen met een hint naar de winkel, zodat ik het kot voor mij alleen heb. Dan blaas ik hier de verf van de muren.”

KRISTOF DE RYCK

Ik herken mezelf in Murdock van The A-Team