Gedreven door een vader en een idool, bewonderd door een moeder en een broer, maar begeerd en opgeëist door de top: Romelu Lukaku verliet zaterdag Anderlecht voor Chelsea.
Je bladert door de documentatie die zich in de prille jaren over Romelu Lukaku heeft opgestapeld en je gedachten dwalen al van de eerste bladzij (“Hij wil beter doen dan Drogba“) af naar de Afrika Cup van januari en februari 2006 in Egypte.
Didier Drogba speelde er met Ivoorkust en werd met het oog op het WK in Duitsland tijdens de zomer in hotel Mövenpick Caïro druk omstuwd door camera’s en schrijvende pers. Maar zo onbewogen in de beweging als Drogba bleef, zo grommend stak hij af tegen zijn omgeving met een voor zo’n sterke vent kinderlijk achterstevoren gedragen petje. Nochtans liep ook zijn land hoog met hem op. Op 15 mei van dat jaar werd in de buurt van Abidjan met de steun van de FIFA een nieuw Centre Technique National geopend en sprak bondsvoorzitter Jacques Anouma in zijn openingsrede over de hoop dat daar ooit de nieuwe Didier Drogba uit voort zou komen.
Didier Drogba was op dat moment 28 en speelde na een parcours langs Le Mans, Guingamp en Marseille al voor Chelsea; Romelu Lukaku was twee dagen eerder 13 jaar geworden en werd dat jaar na een parcours langs Rupel Boom en Wintam van Lierse naar Anderlecht getransfereerd.
Kussengevecht
Van in de jeugd bij Anderlecht al wordt duidelijk dat de carrière van Romelu Lukaku die van zijn vader Roger zal overstijgen. Roger Lukaku begon als ingeweken Congolees zijn carrière in België bij Rupel Boom en had dan naar een topclub moeten gaan. Maar Aurelio Vidmar snoepte zijn plaats af bij Standard en toen Standard later spelers van het failliet verklaarde Seraing overnam, was Lukaku tot zijn spijt al vertrokken naar Germinal Ekeren. Dergelijke nefast uitgedraaide keuzes zijn het die Roger zijn zoon altijd heeft willen besparen. Net als negatieve invloeden.
“Mensen die wij de afgelopen tien jaar misschien één keer hebben gezien, beweren nu dat ze ‘familie van Romelu Lukaku’ zijn”, legde hij in Humo uit. “(…) En intussen praten ze hem allemaal naar de mond: hij is de mooiste en de sterkste en wat weet ik niet allemaal. (…) Over twee jaar is hij achttien en beschikt hij over zijn eigen geld. Wat zullen de ‘familieleden’ hem dan vragen? Het zijn haaien. Die kunnen lang wachten voor ze aanvallen. (…) Het brengt me buiten mezelf, mede omdat mijn vrouw me niet altijd volgt. Zij vindt dat ik overdrijf. En dat maakt me nog meer ongerust.”
Romelu Lukaku is net als zijn jongere broer Jordan de oogappel van zijn moeder Adolphine en zijn moeder is zijn god, wordt gezegd.
“Op hun kamer speel ik soms met hen alsof het nog kleine kinderen zijn”, liet ze in januari van vorig jaar in dit blad optekenen. “Ik zing, we gooien met kussens … Dan zeggen ze weleens: ‘ Maman, grandis un peu.’ ( schatert) Je suis une maman spéciale. Tenminste, dat zeggen ze. Want ik kan ook heel kwaad worden. Maar je moet dat wat in balans houden. En dat lukt. Ik doe alles voor hen. Maar het is tegenwoordig wel altijd van: ‘Mama, laat het mij zelf doen.’ Mais, je suis une maman poule, hein. ( lacht)” Romelu droomt ervan om te spelen met Drogba bij Chelsea. Maar we hebben het hem al gezegd: Drogba én Anelka spelen daar, je gaat niet spelen. Maar hij antwoordt altijd: ‘Als ik hard werk, zal het mij lukken.’ En dan zegt Jordan: ‘Mama, ik geloof in hem, het zal hem lukken.’ Dan zit ik daar, hé, twee tegen één. ( lacht)”
Dat Romelu voor zijn leeftijd volwassen oogt is een feit, dat hij in wezen nog een kind hoort te zijn evenzeer. Als er iets is wat het programma op de vrt De school van Lukaku aantoont, dan wel dat Lukaku een kind is in het lijf en de wereld van een volwassene. Piet Vandermot, Lukaku’s schooldirecteur, liet optekenen: “Hij zei mij ooit eens: ‘Meneer Vandermot, in de kleedkamer word ik geconfronteerd met volwassenen.’ En die mannen hebben een andere parlédan een gast van 16, 17 jaar, natuurlijk. (…) Zo is hij met zijn klas mee op driedaagse studiereis naar Londen kunnen gaan. Hij heeft me gezegd dat die drie dagen de mooiste waren van het hele schooljaar. ‘Want ik was onder mijn leeftijdsgenoten’, klonk het.”
Romelu Lukaku luistert net als wel meer pubers van zijn leeftijd graag naar de hiphopper 50 Cent. Flarden van zijn teksten duiken dan ook geregeld op in interviews:
‘The game don’t change, only the players.’
‘My mama gave birth to a winner, I gotta win.’
‘If I can’t do it, homie, it can’t be done.’
Oogjes open, snaveltje dicht
Gezeten voor het televisietoestel waarop hij match na match heeft geanalyseerd met zijn zoon, vertelde Roger Lukaku als je bij hem langsging hoe hij zijn zoon in het begin verbood op internet te gaan, bevreesd als hij was dat de enorme bedragen en aanlokkelijke clubs die met hem in verband werden gebracht hem het hoofd op hol zouden brengen.
“Soms wil Roger hen verbieden dat ze op internet zitten en stuurt hij ze naar hun kamer”, verklaarde moeder Adolphine in januari 2010 in Sport/Voetbalmagazine. “Maar dan zeg ik dat hij toch ook moet beseffen dat ze jong zijn: ze gaan niet op stap, ze trainen en gaan naar school, dan is het normaal dat ze over de computer wat willen communiceren met hun vrienden. Dan gaat hij naar hun kamer: ‘Allee, kom dan toch maar.’ ( lacht) Zo zijn we in evenwicht, hé.”
Samen met Ariël Jacobs hield Roger Romelu strak aan de hand. Misschien wel te strak soms, vraagt de Anderlechttrainer zich op een gegeven moment af. Maar de juiste weg kent niemand en dat maakt soms onzeker. “Vroeger, als voetballer, had ik geen zenuwen. Nu, als vader, heb ik die des te meer. Mijn vrouw viert feest op de tribune als Romelu scoort. Ik kan dat niet. (…) Ik kan mij niet laten gaan”, zei Roger daar in Humo over.
Terwijl Anderlecht zijn spits afschermt van de media, neemt zijn belang voor de ploeg na zijn debuut op 24 mei 2009 tegen Standard en zijn eerste doelpunt, tegen Zulte Waregem, op 8 augustus 2009, almaar toe. Erwin Vandenbergh analyseerde de kwaliteiten van Lukaku. Mentaliteit, snelheid, scorend vermogen en kracht heeft de aanvaller meer dan zomaar voldoende voor zijn leeftijd, schat Vandenbergh, maar zijn schietkracht en kopspel acht de voormalig Europees topschutter punten waarop er een achterstand is. “Ik zie hem nu nog vooral scoren van binnen de zestien. Ligt dat aan een gebrek aan durf? Een atoomschot van twintig meter heb ik hem nog niet zien doen”, zegt hij in het Nieuwsblad van 2 februari 2010. “Hij weet waar de bal moet worden geplaatst. Je lacht er misschien om, maar ik denk niet dat hij zijn ogen sluit wanneer hij kopt. Veel spelers doen dat wel. Maar naar kracht en timing toe heeft hij nog veel groeimarge.”
Lukakumania
Topclubs stonden voor hem in de rij, werd altijd gezegd.
Of niet soms?
Engeland, Spanje, Italië zijn van in het begin de landen waarop Romelu Lukaku’s toekomst wordt geprojecteerd. Maar in Italiaanse media lijkt het jonge talent nooit in verband te zijn gebracht met interesse van clubs. Spanje daarentegen leert hem wel kennen. Marca signaleert in maart 2010 al dat Real Madrid en Barcelona de toen nog maar 16-jarige Romelu Lukaku volgen. In de titel van het artikel wordt Lukaku omschreven als ‘de Belgische tank’.
Op 5 november 2010 besteedt ook het Spaanse weekblad Don Balón ruim aandacht aan hem: “Romelu schermt de bal goed af, is linksvoetig maar schiet ook met rechts en hij is geen statische nummer 9: hij trekt vaak naar de flanken en hij heeft er geen probleem mee om een assist te geven aan een ploegmaat die beter geplaatst is. Het is dan ook maar normaal dat hij in het notitieboekje van José Mourinho staat. Een beetje geduld met hem is wel nodig. Denk maar aan Mario Balotelli, de Portugese coach kreeg hem ook niet geboetseerd. Maar het lijkt erop dat Lukaku zijn hoofd meer op orde heeft dan de Italiaan.”
Profetische woorden als je weet welk een hit op Youtube Balotelli onlangs werd door in een oefenwedstrijd met Manchester City met een frivole beweging een uitgespeelde kans lachwekkend te verkwanselen.
Op 17 augustus 2010 brengt Marca verslag uit van een persconferentie van José Mourinho. Daar tekent de krant het volgende op uit de mond van de Realcoach: “De interesse voor Lukaku is voorbij, zijn vader is zeer intelligent en hij wil zijn zoon nu niet laten vertrekken, we zullen volgend seizoen zien.”
Maar dan al lijkt Engeland het meest in hem geïnteresseerd, ofschoon Marca meldt dat de speler ook werd aangeboden bij Atlético Madrid, waar de verkoop van David De Gea (aan Manchester United) en Sergio Agüero (aan Manchester City) Atlético 70 miljoen euro opleverde.
The Guardian laat het Engelse publiek op 1 april 2010 weten wie Lukaku is. “Nadat hij op zijn twaalfde naar Anderlecht ging en met 121 doelpunten in 87 wedstrijden de jeugdploegen plunderde, tekende Lukaku in mei zijn eerste profcontract”, schrijft de krant. “Een paar maanden later werd hij de jongste speler ooit die in de Champions League uitkwam. Voor het eerst sinds Enzo Scifo geloven de Belgen dat ze een speler hebben die niet zomaar heel goed zal zijn, maar een van de groten zal worden. Belgische media hebben het over Lukakumania en in november werd daarvan het bewijs geleverd op een veiling van voetbalshirts, gedragen door de beste spelers uit de competitie. Lukaku’s shirt bracht 4511 euro op, meer dan de negen andere meest populaire shirts samen.”
The Guardian citeert de bescheiden reactie van de speler als hem op een persconferentie wordt gevraagd naar Drogba en de 10 miljoen die Chelsea voor hem schijnt te willen betalen. Het zou beter zijn ons te vergelijken als ik dezelfde leeftijd heb als hij, antwoordde Lukaku, die voor vragen over een mogelijke transfer naar zijn vader wees.
Maar amper 16 was Romelu Lukaku en hoewel hij en Drogba vijftien jaar verschillen, was hij toen met zijn 1m90 al twee centimeter groter, woog hij met zijn 94 kilo tien kilo meer en oogden zijn voeten met maat 49 maar liefst drieënhalve maat groter.
Fulmineren
Zaterdag raakte bekend dat zoals al langer werd verwacht, in Chelsea en de Engelse Premier League de toekomst van Lukaku ligt. De familie van Lukaku, die hem altijd heeft omringd, zal evenwel in België blijven wonen. Romelu vertrekt voor een bedrag dat door clausules kan variëren van 15 tot 22 miljoen euro, wordt gezegd. Een vierde zou naar de familie Lukaku gaan.
“Lukaku stapt over de brug van droom naar realiteit”, kopt The Guardian.
Didier Drogba is er 33 nu en speelt nog altijd bij Chelsea; Romelu Lukaku is er 18 en komt straks ook uit voor de club van zijn grote idool. ‘Le nouveau Drogba est arrivé.’ Onbewogen onder de steeds groter wordende aandacht van de wereld om hem heen. En mee grinnikend met de rest toen de naast hem gezeten Jan Boskamp een week voor Lukaku’s transfer naar Chelsea in Extra Time fulmineerde tegen het kinderlijk schuin gedragen petje waarmee Reynaldo tijdens de openingsspeeldag tegen OHL op de bank was verschenen.
DOOR RAOUL DE GROOTE
“Lukaku stapt over de brug van droom naar realiteit.” The Guardian
“Het is maar normaal dat hij in het notitieboekje van José Mourinho staat.” Don Balón
