Een ongewone zondag uit het leven van Pieterjan Monteyne, een West-Vlaming die in Antwerpen woont en in Henegouwen voetbalt.
11/01/2015 06:45
Hoog tijd om op te staan. Dat is heel vroeg voor een wedstrijddag. Maar langer kan ik echt niet blijven liggen, want om elf uur spelen we een oefenmatch in Tubize en om kwart over acht is er op de club een gezamenlijk ontbijt. En: ik woon in Melsele, een deelgemeente van Beveren-Waas. Mijn vrouw en ik zijn beiden van Roeselare, maar na tien jaar Beerschot zijn we in het Antwerpse blijven plakken.
07:00
Ik vertrek naar Moeskroen voor een rit van een honderdtal kilometer en pik in De Pinte doelman Patrick De Vlamynck op. Hij komt van Aalst en we rijden altijd samen. Carpoolen maakt het aangenamer, net zoals het feit dat er zoals gewoonlijk geen structurele files zijn. De voorbije drie jaar speelde ik in Bergen, reed ik via Brussel en toen was elke ochtend een beproeving.
08:05
We komen aan op Le Canonnier. Er is nog tijd om rustig onze training aan te trekken en onze voetbaltas klaar te maken alvorens aan te schuiven aan het ontbijtbuffet dat sympathieke vrijwilligers met zorg voor de groep klaarmaakten. Ik neem koffie, een glas fruitsap, brood, confituur, kaas, een omeletje, wat cornflakes en een mandarijntje. De sfeer is goed. We trainden de hele week in Moeskroen in plaats van in Frankrijk op Domaine de Luchin en dat geeft toch wat meer gevoel van verbondenheid met de club. De toekomst is dan wel onzeker, maar een verantwoordelijke van Lille drukte ons op het hart dat de Franse club tot het einde van het seizoen zijn verantwoordelijkheid zal opnemen en dat we ons over ons loon geen zorgen moeten maken. Bovendien zorgt een nieuwe coach ook altijd voor een positieve drive, omdat iedereen dan weer van nul vertrekt. De vorige trainer was iemand die enorm veel afstand bewaarde met de spelers; nu is iedereen iets meer bevrijd en wordt er weer meer gelachen. Dat kan positief zijn voor het vervolg van de competitie.
08:45
We vertrekken richting Tubize. Op de bus luister ik naar muziek.
09:45
Aankomst in Tubize, waar we elke helft van onze enige voorbereidingswedstrijd met een ander elftal zullen spelen. Ik zit in het team dat start.
11:00
De wedstrijd wordt op gang gefloten en al snel is duidelijk dat de zware trainingsweek wat in de benen zit. De frisheid en de scherpte ontbreken een beetje. Maar het wordt toch een degelijke oefenpartij, die op 1-2 in ons voordeel eindigt. Achteraf krijgen we zoals altijd elk een recuperatiepakketje om meteen onze reserves aan te vullen: een melkproduct, appelcompote, een Aquarius, een banaan en een energiereep.
13:30
We keren terug naar Moeskroen. Op de bus zijn er sandwiches en cake.
14:30
Na aankomst op de club kan iedereen naar huis tot dinsdagochtend: na een werkweek zonder rustdag geeft de coach ons vrij op maandag.
15:30
Thuiskomst in Melsele, waar Maren (7) en Julot (5) niet vergeten zijn dat we om vier uur zouden gaan zwemmen. Julot doet er met succes een eerste poging om zijn 25 meterbrevet te halen. Zodra hij uit het water is, herinnert hij ons eraan dat daarmee meteen ook de zwembroek van Barcelona waarvan hij al lang droomt verdiend is.
17:45
Aankomst in SansUnik, een kindvriendelijk restaurant in Antwerpen. We spraken er af met een koppel dat we leerden kennen via het voetbalploegje van Julot, de U7 van Sporting Burcht. De bovenverdieping is ingericht als speelruimte, zodat de kinderen niet heel de tijd aan tafel moeten blijven zitten. Ik laat mij er eens gaan: een steak met frietjes, bearnaisesaus en een glas rode wijn. Af en toe kan ik daar enorm van genieten.
20:00
Terug thuis. Ons eerste werk is Maren en Julot in bed steken. Daarna help ik Maëlle (4 maanden) haar badje en haar laatste flesje te geven. Het is kwart voor tien wanneer mijn vrouw en ik even op ons gemak zijn. We bekijken op dvd een aflevering van de Amerikaanse serie Revenge.
23:00
Tijd om te gaan slapen. Mijn vrouw werkt weer, als kleuterleidster in basisschool Sint-Martinus in Burcht, en ik zal op mijn vrije dag op Maëlle passen en ’s middags met plezier voor haar koken.
DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE
