In Vlaanderen is het duidelijk : alleen Radio 1 heeft belangstelling voor live sportverslaggeving. In Wallonië liggen de zaken minder eenvoudig. Diverse regionale radiozenders brengen de wedstrijden van voetbalploegen in hun omgeving min of meer live op antenne. Het eerste net van de RTBf, la Première, ondervindt er zware concurrentie van Bel-RTL, dat qua luistercijfers beter scoort dan de openbare omroep en belangstelling heeft voor een uitgebreider pakket verslaggeving. De commerciële zender kaapte al de tv-rechten voor de nationale ploeg en de beker van België weg en onderhandelt nu met de voetbalbond over de radiorechten voor diezelfde wedstrijden.
Die voor de competitiematchen worden beheerd door de liga beroepsvoetbal en in principe niet verhandeld. “In België is dat niet de gewoonte”, zegt directeur Jean-Marie Philips. “In andere landen commercialiseert men die wel.” RTBf liet ze voorzichtigheidshalve wel opnemen als passus in het tv-contract, VTM, dat de uitbouw van Q Music anders ziet, niet, zodat de VRT met Radio 1 vrij spel heeft.
Dominique Delhalle, chef-sport van de RTBf-radio, afdeling Reyers, zegt dat zoiets in de praktijk ook moeilijk controleerbaar is. Zijn zender treedt niet op tegen piraten. Delhalle : “In Charleroi zijn twee regionale stations aanwezig op thuiswedstrijden van de ploeg. Als die mensen naar de studio bellen, desnoods met hun gsm, kan ik toch moeilijk controleren of ze bellen met de redactie dan wel live in de uitzending zijn. Je zou die uitzendingen kunnen volgen, maar daar beginnen we niet aan. We dulden ze en gokken op het kwaliteitsverschil met onze lijnen en verslaggevers.”
Een probleem dat Delhalle ziet opduiken, zijn de sportrechten. Delhalle was vroeger verslaggever op Formule-1-wedstrijden en zag zijn zender daarmee ophouden toen BernieEcclestone een tiental jaar geleden 12.000 dollar (ongeveer 12.000 euro) per seizoen begon te vragen voor een radiolicentie. Sindsdien houdt men het bij de GP van België. Onlangs dook ook in Wimbledon dat probleem op. “Als je niks wilde betalen,” weet Delhalle, “mocht je per uur maar twee keer een minuut live op antenne komen. Wie meer wilde brengen, moest 12.000 euro betalen.” Uitgesloten, vonden zowel RTBf als VRT. Dirk Gerlo probeerde het nog stiekem, maar werd in Londen de mond gesnoerd. De VRT probeerde dan, zoals destijds op het WK, het probleem te omzeilen door vanuit de studio in Brussel commentaar te leveren, maar ook dat had de organisatie door en Gerlo, die ter plaatse bleef voor interviews, werd gesommeerd om Brussel te verwittigen dat ze onmiddellijk met die ‘piraterij’ moesten stoppen. Delhalle : “In Engeland verpatsen ze meer en meer de radiorechten en ook in Noorwegen maakten we het al mee. Op andere tennistoernooien of in de Champions League is dat nog niet het geval.”
Grote manifestaties als de wereldbeker, het WK wielrennen of de Olympische Spelen kennen al veel langer de gewoonte om geld te vragen voor een commentaarpositie. Delhalle : “Ze noemen het geen radiorechten, maar de facto zijn ze het dat wel. Mijn vrees is dat het meer en meer gaat gebeuren. Dat stelt ons voor bijkomende problemen, want budgettair is daar niks voorzien.”
