Ian Thorpe: 19 jaar, zwemgenie, Australisch exportproduct, wereldvedette. Drie olympische titels, acht wereldtitels, wereldrecordhouder op 200, 400 en 800 meter vrije slag. Onlangs, tijdens de Gemenebestspelen in Manchester, won hij zes keer goud en stelde hij, voor de 18de keer al, een wereldrecord scherper. Zijn doel in het leven : het beste uit zichzelf halen.
Brian Sutton, succesvol zwemcoach in Australië, vat het mooi samen : “Laat dokter Frankenstein een zwemmer bouwen, en hij zou Ian Thorpe creëren.” Ian Thorpe : 195 centimeter groot, 100 kilogram zwaar, een armwijdte van 190 centimeter, met handen als schoppen en voeten als zwemvliezen. Geboren voor het water. Concurrenten, trainers en wetenschappers breken er zich het hoofd over, fans lopen er storm voor.
Waarom past Ian Thorpe straks – of misschien nu al – in het rijtje der allergrootsten ? Omdat hij technisch de beste zwemmer aller tijden is ? Niet echt. Omdat hij de sterkste crawlzwemmer ooit is ? Johnny Weismuller en Matt Biondi waren indrukwekkender. Maar zijn grote kracht schuilt in het geheel : een uitzonderlijk zwemtalent, een lichaam dat hard en lang kan trainen, een ambitieuze geest en een mentale rijpheid die moeilijk te verklaren is op zo’n jonge leeftijd. Al die eigenschappen verenigd in één persoon, en de grenzen van de sport moeten wel verlegd worden.
Eigenlijk was het zijn oudere zus Christina die hem naar het zwembad lokte. Elk weekend moest de jonge Ian met zijn ouders mee van de ene wedstrijd naar de andere. Dat kijken werd hij stilaan beu, dus waarom het niet zelf eens proberen ? Maar het begin was moeilijk : door een allergie voor chloor, zwom hij met neusclip en het hoofd boven water. Leek nergens op. Jammer voor de middellangeafstandszwemmers van nu, maar een jaar later had hij de techniek helemaal onder de knie en begon hij ook te winnen. Om niet meer te stoppen.
Op zijn dertiende stak Ian Thorpe er al bovenuit in zijn leeftijdsgroep. Met 14 verpulverde hij alle jeugdrecords. In het nationale team was hij de jongste ooit en op zijn vijftiende werd hij in Perth de jongste wereldkampioen ooit. In Sydney, zijn woonplaats, won hij drie olympische titels, al was daar ene Pieter van den Hoogenband om hem van het goud op de 200 meter te houden. Dus toch een mens van vlees en bloed ? Geprikkeld door die nederlaag begon Thorpe meteen opnieuw te trainen. Om in 2001 op het WK in Fukuoka vernietigend uit te halen : zes wereldtitels en drie nieuwe wereldrecords. Het leverde hem een goddelijke status op in Japan en een vet tv-contract. Waarmee hij nu al zo’n vijf miljoen dollar waard is. Peanuts vergeleken met wat zijn landgenoot Greg Norman heeft verdiend met golf, maar goed op weg om een internationaal marketingproduct te worden.
De titels en trofeeën zijn intussen niet meer bij te houden en moeder Margareth vindt het allemaal best. Thorpey’s Mum is in Australië bijna net zo populair als haar zoon. De twee traden ooit samen op in een reclamespotje voor melk. De jonge Ian loopt naar de koelkast om wat melk te nemen, maar moeder betrapt hem en roept : “niet uit het karton drinken !” Herkenbaar gezinstafereel en de familie Thorpe op slag beroemd. Al had het voor vader Ken best anders mogen lopen. Uiteraard is hij trots, maar toch zag hij zijn zoon liever een groot cricketkampioen worden. En liefst zonder dat verstikkende celebrity circus.
Want Ian Thorpe is natuurlijk geen gewone tiener. Zonder bodyguards kan hij buiten Australië niet meer de straat op. Nauwelijks achttien en al te gast in Friends en de Jay Leno Show. Bill Clinton ontving hem in het Witte Huis, hij mocht op de thee bij de Queen, was te zien bij internationale filmpremières en modeshows. Elle McPherson noemt hem een goeie vriend, Valentino kiest hem als eregast. En toch wil hij niet als een vedette behandeld worden. Want roem ? “We zijn toch allemaal maar mensen.” Rijkdom ? “Geld is niet de drijfveer. Ik wil rijkdom door ervaring.”
En een superster ? “Ik slaap in een rommelige kamer en mijn moeder doet nog altijd mijn was.” Alles in de juiste context dus, nog versterkt door wat hem vorig jaar overkwam. Een bezoek aan New York had toen heel akelig kunnen aflopen. Want het World Trade Centre, daar wou hij op de ochtend van 11 september naartoe. De terugkeer naar het hotel om zijn fototoestel te halen, redde hem en de zwemwereld van een catastrofe. En deed hem ook beseffen waar het in dit leven uiteindelijk om draait : familie, vrienden, en genieten van wat je doet.
Intussen wordt Ian Thorpe nog altijd wakker in een rommelige kamer, en als mum niet kijkt, drinkt hij nog altijd melk uit het karton.
door Inge Van Meensel
‘Laat dokter Frankenstein een zwemmer bouwen, en hij zou Ian Thorpe creëren.’
