Bij Par-Ky Menen houden ze ondanks de sterke competitiestart beide voeten op de grond. ‘We moeten niet plots hoger gaan mikken.’

Hoe relatief succes in de eerste competitieronde van het volleybal kan zijn, ondervond Par-Ky Menen begin deze maand. Voor het eerst sinds maart 2000 slaagde een team erin Noliko in eigen Maaseik te verslaan. Die stuntzege bezorgde de Menenaars veel vertrouwen in het vooruitzicht van het Europese toernooi bij buur Tourcoing. Maar drie dagen na de winst in Limburg maakte de lichte euforie plaats voor diepe teleurstelling. Chad Strickland scheurde de ligamenten van zijn linkerknie en zal dit seizoen niet meer aan spelen toekomen. Een forse aderlating

Zonder zijn Amerikaanse receptieaanvaller bleek Menen alvast niet in staat zich te kwalificeren voor de achtste finales van de CEV-cup. Het verlies van Strickland betekent een serieuze opdoffer, maar desondanks lijken de West-Vlamingen vastberaden om hun steile opgang, ingezet bij de promotie naar de ereklasse nog geen drie jaar geleden, verder te zetten. Na twee vijfde plaatsen vierde Par-Ky vorig seizoen zijn vijftigste verjaardag met een eerste Europees ticket in de clubgeschiedenis.

In de huidige jaargang stond Menen na zes speeldagen alleen op kop van de rangschikking met het maximum van de punten. Coach Alain Dardenne, spelverdeler Kris Tanghe en manager Anne Verhelst verklaren het welvaren van hun club, máár ze relativeren het ook met het oog op wat nog komen moet.

De coach : ‘Variëren’

Alaine Dardenne : “De basis voor de goede uitslagen legden we vorig seizoen. We beschikten over een talentvolle groep, maar kwamen wat aanvalskracht tekort. Geert Verreth kwijt zich in het midden meer dan behoorlijk van zijn taak, maar daar ligt het verschil niet zozeer. Het aanvalsrendement, puur statistisch gesproken – aantal passes, aantal punten – van Dusco Nikolic lag vorig seizoen het hoogst van alle spelers.

“Dat gemis aan aanvalspower werd voor een groot deel weggewerkt door de komst van Steve Roelandt. Tijdens de vorige campagne gingen veel ballen naar positie vier, naar Chad Strickland en Frederik Delanghe, en minder naar onze hoofdaanvaller. Daardoor volleybalden we bij momenten zeer voorspelbaar en was ons spel soms gemakkelijk te lezen voor de tegenpartij. Nu kunnen we meer variëren. Met een nieuwe opposite wisten we dat de stabiliteit én het evenwicht in de ploeg zouden toenemen.

“Momenteel staan we echter voor een groot probleem : hoe het uitvallen van Strickland opvangen ? We moeten heel ons receptiesysteem omgooien : Stijn Coene moet nu drie posities receptie nemen, terwijl Steven Hollez, die Chad op dit moment vervangt als hoekaanvaller, maar op één positie in receptie staat. Daarbij komt dat Chad heel sterk stond te spelen. In de wedstrijd op Maaseik, bijvoorbeeld, maakte hij bijna evenveel punten als de opposite. We geloofden er rotsvast in dat we op dat elan konden doorgaan, maar deze ernstige blessure legt een hypotheek op al wat volgt.

“Met de huidige kern kunnen we de eerste competitieronde normaal zonder te veel kleerscheuren doorkomen. Maar in het teken van de wedstrijden na nieuwjaar hoop ik dat het bestuur gehoor geeft aan mijn vraag om versterking. Frederik Delanghe organiseert het achterveld nagenoeg perfect en is receptioneel bijzonder sterk, maar om in de aanval samen met Steve voor afwisseling te zorgen, moet er wat bijkomen.

“Komt die aanwist er, dan wil dat nog niet zeggen dat we plots hoger moeten mikken. Onze ambitie blíjft opnieuw Europees volleybal halen. Aan onze houding moet niets veranderen. Er ligt nog altijd een groot verschil tussen Maaseik en Roeselare enerzijds en de andere ploegen anderzijds. Wij trachten nauwer aan te sluiten, maar het is nog veel te vroeg om te beweren dat we het niveau van de toptwee halen.”

De speler : ‘Groepssfeer’

Kris Tanghe : “In tegenstelling tot de meeste andere ploegen moesten we niet zozeer werken aan de automatismen, omdat we slechts twee nieuwe spelers moesten inpassen. We bleven tot voor kort ook gespaard van blessures en iedereen begon met een uitstekende conditie aan de competitie. Bovendien komen de spelers erg goed met elkaar overeen, ook naast het terrein. Er heerst een geweldige groepssfeer.

“Maar we moeten dat ‘succes’ ook niet overroepen en euforisch gaan doen, want de belangrijkste fase staat pas volgend kalenderjaar op het programma. Bovendien betekende het uitvallen van Chad een zware slag voor alle spelers. Het is nog maar de vraag hoe we dat gaan verwerken. Maar kom, laat ons positief blijven : ook zonder hem schuilt er voldoende talent in ons team.

“Zonder afbreuk te willen doen aan de kwaliteiten van Rubén Antequera mag je gerust stellen dat Steve een veel completere speler is. Hij beschikt over een heel krachtige service en een goed blok, om nog te zwijgen over zijn aanvallende capaciteiten. In het hedendaagse volleybal vormt power op de hoeken een doorslaggevende factor. Ik kan vaker bij de hoofdaanvaller terecht en sneller spelen, terwijl de receptiehoekspelers zich wat meer kunnen toeleggen op de receptie.

“Het klopt dat we de kalender bij het begin zeker niet tegen hadden, maar je moet het nog altijd maar doen, hé : wij halen het met 3-0 van zowel Halen als Torhout, kloppen Maaseik in eigen huis. Weet je : het volleybal is zodanig geëvolueerd dat je geen enkele wedstrijd meer makkelijk wint.”

De manager : ‘De leut’

Anne Verhelst : “De impact van onze prestaties is groot in Menen. Overal waar je komt, word je alleen nog aangesproken over het volleybal. Ook de supporters stralen bezieling uit en wonen in grotere getale dan vorig seizoen de wedstrijden bij. Zelfs voor de laatste match in Tourcoing, die geen belang meer had, kwamen ze massaal afgezakt.

“De supportersclub, Ziejollid, beschouwen wij als een niet te onderschatten element. Ze nemen een groot deel van onze taken over, zoals busreizen organiseren, maar ze staan voorál bekend als een enthousiaste en trouwe achtste man. De vips proberen we dan weer in de watten te leggen door ze niet zómaar eten voor te schotelen, maar telkens een thema-avond aan te bieden. Een Italiaanse, een Spaanse, een Deense voor onze Europese debuutwedstrijd tegen Odense, et cetera…

“We merken ook dat de jeugd zich aangesproken voelt door de sterke uitslagen van de eerste ploeg. Dat is cruciaal, want onze club steunt mede op de jeugdwerking. Die spelertjes willen dezelfde schoenen dragen als hun helden, dezelfde uitrusting. Inderdaad, een bijzondere uitrusting, omdat de truitjes wat nauwer aansluiten. Mikasa bracht ze vorig jaar in Italië ( Treviso, nvdr) op de markt en wou toen al met ons samenwerken, maar door een nog lopende verbintenis van onze kant lukte het pas nu. We ogen in elk geval fraai en vernieuwend.

“Qua sponsoring zaten we al goed, met naast de naamsponsor en enkele grotere geldschieters, ook veel kleinere. Opmerkelijk, en voor ons ook belangrijk : ze komen bijna allemaal naar de wedstrijden kijken, voelen zich betrokken bij de ploeg. Zorgen onze goede prestaties ervoor dat we nog een grote vis aan de haak kunnen slaan, dan zou dat uiteraard fantastisch zijn.

“Toch willen we vooral onze bescheidenheid niet verliezen. We leggen de lat niet graag te hoog. Om de absolute top te bereiken zijn we op bestuursniveau onvoldoende professioneel uitgebouwd. Ieder van ons werkt voor de leut, niemand ontvangt ook maar één cent vergoeding. We vormen als bestuur een vriendengroep en ik denk dat we dat best zo lang mogelijk zo houden. Gaat dat ten koste van de eerste of tweede plaats – het klinkt misschien weinig ambitieus -, dan is het maar zo.”

door Roel Van den broeck

‘We vormen een vriendengroep. Gaat dat ten koste van de eerste plaats, dan is dat maar zo.’