De bloemen van Lochristi, waar Frédéric Dupré (35) woont, zijn over de hele wereld beroemd: het verhaal van de tuinbouwers uit deze gemeente op tien kilometer van Gent begint in 1859. De voorname hovenier Ferdinand Vuylsteke onderhield van dan af de tuinen van onder meer het kasteel Roselaer en blonk uit in de kweek van azalea’s, rododendrons en vooral ook begonia’s, waarmee schitterende bloemtapijten werden aangelegd. “In de serres van Lochristi worden nog altijd prachtige bloemen geteeld, die in de hele wereld succes kennen”, bevestigt Dupré. “Het is een belangrijke economische sector voor de hele regio.”
De voormalige verdediger van Gent, Oudenaarde, Roeselare, Heusden-Zolder, Zulte Waregem, Standard en Lokeren is na het einde van zijn voetbalcarrière in 2011 in een andere sector aan de slag gegaan. “Bij Lokeren werd ik geplaagd door een enkelblessure”, zegt hij. “Ik kon bij Waasland-Beveren tekenen, waar ze me nog hebben proberen op te lappen, maar tevergeefs. Het had geen zin om nog langer al mijn hoop op het voetbal te vestigen. Enkele vrienden spraken me toen over een vacature bij bpost. Dat interesseerde me direct. Ik werk er nu halftijds, in de namiddag: ik haal postzakken op in de verschillende kantoren in de regio. Om rouwig te zijn omdat ik het profvoetbal vaarwel heb moeten zeggen, heb ik nog geen tijd gehad, want ik voel me goed in deze job. Af en toe word ik herkend, ja. Dat is prettig, maar last van nostalgie heb ik niet. Ik denk nog wel eens terug aan de voorbereiding op een wedstrijd, de spanning en de opwinding die daarbij hoort. Dat was plezant. Maar er zijn in het voetbal ook veel gasten die je de ene dag bewonderen en je de andere dag de rug toekeren.
“Ik heb altijd mijn gedacht gezegd en dat is niet altijd naar de zin van degenen die veel geld in de clubs stoppen. Daarom heb ik ook problemen gehad met Roger Lambrecht, de voorzitter van Lokeren. Toen ik in 2008 wegging bij Standard, had ik aanbiedingen van zowat de helft van de eersteklassers. Ik koos toen voor Georges Leekens, maar ik moest vaststellen dat zijn spelstijl mij niet lag. Ik help graag het spel opbouwen, terwijl hij voluit op de counter mikte. De verdedigers mochten zogoed als nooit inschuiven. Lokeren had geen identiteit en dat heb ik ook tegen de voorzitter gezegd. Hij zat ook op een slecht pad met manager Willy Verhoost: je kunt geen homogene ploeg bouwen met camions vol Afrikanen en mannen uit de Balkan. Peter Maes en Willy Reynders hebben talent van hier aangetrokken, jongens uit tweede klasse zelfs, zoals Hans Vanaken. Chapeau! Er wordt nu gewerkt, er is een plan en een visie. Lokeren heeft voortaan een afgeronde professionele filosofie.”
Naast zijn activiteiten bij bpost is Frédéric Dupré jeugdcoördinator en trainer van de eerste ploeg bij tweedeprovincialer FC Destelbergen, zijn eerste club. Hij brengt er alles in de praktijk wat hij geleerd heeft van zijn talrijke trainers: Francky Dury, Trond Sollied, Johan Boskamp, Peter Balette, Michel Preud’homme, Emilio Ferrera, Georges Leekens en nog anderen. “Ik heb mooie avonturen en hevige emoties meegemaakt bij Standard, van 2006 tot december 2007, met onder meer een Europese kwalificatie. Die andere clubs waren ook mooi, maar Sclessin is toch iets speciaals, met die supporters, die sfeer, die druk. Uiteindelijk kreeg Marcos Camozzato de voorkeur op de rechtsachter en speelde ik niet veel meer. Maar ik ben ook weggegaan om familiale redenen.”
Twee blonde kindjes, Zoë (5) en Gano (10), zitten naar hun sympathieke papa te luisteren, die goedgehumeurd lacht en grapt. De kleine Gano speelt bij FC Destelbergen. Alles komt terug, ook in de familie Dupré.
DOOR PIERRE BILIC
