Veertig jaar profvoetbal heeft deze sport een heel ander gezicht gegeven. U kon het vorige week in dit blad lezen en het zal ook woensdagavond blijken als de Gouden Schoen wordt uitgereikt. Ooit werd dit referendum gehouden in de beslotenheid van een Brussels restaurant, er waren alleen journalisten en… scheidsrechters aanwezig. De stemformulieren werden stuk voor stuk geopend en geteld, onder het strenge toezicht van een deurwaarder. Tegen één uur ’s middags was alles afgelopen en werd de winnaar gebeld. Die haastte zich vervolgens naar de hoofdstad. Dat wilde weleens problemen opleveren. Zoals in januari 1982 toen het land kreunde onder Siberische temperaturen en het onophoudelijk sneeuwde. De winnaar, Erwin Vandenbergh, deed er vijf uur over om vanuit zijn woonplaats Ramsel in Brussel te geraken.

De topschutter zou later met zijn ploegmaats het glas heffen op deze onderscheiding. Zoals bijvoorbeeld de legendarische keeper van Standard, Jean Nicolay, dat had gedaan toen hij in 1963 werd bekroond. Hij liet op kosten van de club een paar flessen champagne aanrukken. En constateerde op het einde van de maand tot zijn verbijstering dat de prijs van de champagne van zijn loonbriefje was afgetrokken.

Met veel spanning zullen Dennis Praet en Víctor Vázquez woensdag het resultaat van de Gouden Schoen afwachten. Veel meer dan de over heel 2014 zeer regelmatige Silvio Proto zijn zij de absolute favorieten. Praet, aanvankelijk door zijn omgeving wat te snel opgehemeld, heeft dit seizoen veel progressie geboekt. Hij stelt zijn talent in dienst van het collectief en functioneert zowel met als zonder bal uitstekend, zonder zich evenwel als leider te profileren.

Víctor Vázquez is dat wel. Aanvankelijk oogde de Spanjaard als een zaalvoetballer, die vaak loom en sloom speelde, zich tot flitsen beperkte en verzoop vanaf het moment dat het tempo de hoogte inging. Maar nu bepaalt Vázquez het tempo en wordt hij door de ploeg als dirigent aanvaard, ook al door zijn overwicht op de Zuid-Amerikaanse voetballers van Club.

Het lijkt niet onmogelijk dat Praet langs de beide kanten van de taalgrens meer punten zal scoren dan de rotsvast in zijn kansen gelovende Vázquez. De Catalaan is een trotse voetballer die weleens moeite heeft met kritiek. Door hem als een van de grote favorieten af te schilderen is er bij hem ongetwijfeld een verwachtingspatroon gecreëerd. Nederlagen kunnen weleens tot vreemde reacties leiden zoals in 1994 bleek toen Lorenzo Staelens na de onverwachte overwinning van Gilles De Bilde kwaad de zaal verliet. Zo’n vaart zal het allicht met Vázquez niet lopen. Maar verlies kan hem wel een kater bezorgen.

Die kan Club Brugge missen in de jacht op de titel, die vanaf vrijdag met een thuismatch tegen KV Mechelen verder wordt gezet. Eén jaar geleden waren er nog vragen over de aanpak van Michel Preud’homme, nu heeft hij van Club een granieten blok gemaakt dat niet met lange ballen uitpakt, maar verzorgd voetbal brengt en gedragen wordt door oude waarden: collectiviteit en discipline. Club staat op dat vlak verder dan Anderlecht, waar Besnik Hasi, die na zijn aanstelling riep ook een arbeidscultuur te willen installeren, nu moet constateren dat hij er niet altijd in slaagt het surplus van talent tot een geheel te smeden. Het is en blijft verweven met de stijl van het huis.

Voor het met veel lof overladen AA Gent komt de titel nog te vroeg. De club mist scherpte in de zestien meter en pakte in thuiswedstrijden uit met een onrustwekkende 18 op 33. Vreemd klonk de vraag om versterking niettemin uit de mond van Hein Vanhaezebrouck nadat er dit seizoen al elf nieuwe spelers waren aangetrokken. Daar zijn er inmiddels weer drie bijgekomen en daar lijkt het niet bij te blijven. Of het om kwaliteit dan wel kwantiteit gaat, moet blijken.

Beginnen en herbeginnen blijft overal het credo. Zeven trainerswissels tonen dat verhalen over continuïteit er alleen maar zijn voor de galerij. En opvallend dat er geen nieuw trainersbloed doorstroomt en er steeds weer in dezelfde cirkel wordt gedraaid. Hooguit vanuit het buitenland pleegt men al eens een vermeende tovenaar uit de hoed te toveren. Die vervolgens voor geen enkele meerwaarde zorgt.

DOOR JACQUES SYS

Nederlagen kunnen weleens tot vreemde reacties leiden.