Uitgerangeerd bij Standard en nu in Mechelen werkend aan een nieuwe toekomst. Treedt Olivier Renard in de voetsporen van zijn idool en ex-coach Michel Preud’homme ?

Tijdens zijn vakantie trok Olivier Renard naar Rome. Niet om in de Sint-Pietersbasiliek een kaars te branden, wel om de Eeuwige Stad te ontdekken. Bij de rijke geschiedenis van een stad die grotendeels onze westerse cultuur heeft bepaald, verzinken de dagelijkse problemen van een doelman in het niets. Nochtans heeft Renard de jongste tijd veel te verduren gehad. In oktober was hij nog Rode Duivel en stond hij als basisspeler van Standard aan de leiding in de competitie. Maar na een blessure kwam hij niet meer aan de bak. Met een transfer voor 275.000 euro naar KV Mechelen moet hij nu Achter de Kazerne het degradatiespook op afstand houden.

In het voetbal kan het razendsnel gaan : één verkeerd woord en je bent er geweest. Renard vond het onrechtvaardig dat hij na een blessure van twee weken op de bank moest blijven en schreeuwde zijn ongenoegen uit in de pers. En dat is volgens de nieuwe regels op Sclessin not done. ” Ik voelde al anderhalf jaar wat men achter mijn rug bekokstoofde. Zelfs als ik me die bewuste dag nog had kunnen inhouden, zou dat een week later niet meer het geval geweest zijn.”

Wat was er dan al sinds anderhalf jaar aan de hand ?

Olivier Renard : “Ik ga daar liever niet op in. Ik wil alleen zeggen dat er al snel na het ondertekenen van mijn contract spanningen waren met het bestuur. Ik heb veel kritiek gekregen die niet objectief was. Begin vorig seizoen was Eric Deflandre de enige speler in de verdediging die gebleven was. Maar een defensief compartiment kan maar ten volle renderen als de spelers elkaar door en door kennen. Vandaar dat we toen te veel weggaven en individuele fouten maakten. Ik pleit ook schuldig, maar het was niet eerlijk mij als enige zondebok aan te duiden.”

Maar toen je kritiek uitte op de opstelling tegen Bergen joeg je ook Michel Preud’homme tegen je in het harnas …

“De dag nadien had ik een lang gesprek met hem. Als ik hem gekwetst heb, wil ik me daarvoor nog eens excuseren. Hij heeft me altijd gesteund en daar zal ik hem dankbaar voor blijven. Ik heb ook altijd gezegd dat hij een heel goede trainer is. Hij was het niet die ik viseerde. Dat weet hij heel goed.”

Ben je hem niet gaan vragen waarom hij je op de bank hield ?

“Neen. Ik wilde hem niet in een delicate positie brengen. Als ik hem ooit op café tegenkom en enkele pintjes op heb, zal ik hem misschien vragen hoe de vork precies aan de steel zat.”

Hypocriete voetbalwereld

Toch blijft iedereen zich afvragen waarom je die avond plots zo verschrikkelijk uithaalde …

“Sommige journalisten probeerden me zelfs te kalmeren. Ik had ook niet verwacht dat mijn woorden zo’n impact zouden hebben. Ik heb het bij Standard meegemaakt dat spelers spuwden of hun truitje op de grond gooiden, maar kennelijk woog dat voor het bestuur minder zwaar dan wat ik gezegd heb. Ik vraag me nog altijd af waarom.”

En het verbaasde je dat je nadien op de bank bleef ?

“Omwille van mijn verklaringen of omdat Aragón Espinoza heel sterk stond te keepen ? Ik denk eerlijk gezegd dat het bestuur geprofiteerd heeft van mijn blessure om me aan de kant te schuiven. Ik vind het nog altijd getuigen van een gebrek aan vertrouwen.”

Wees niet naïef ! Zo zit voetbal nu eenmaal in elkaar …

“De voetbalwereld zit vol hypocrieten. Toch wil ik altijd eerlijk blijven. Vóór de match tegen Bergen had ik nog nooit scherpe verklaringen afgelegd. Nochtans mogen sommigen kennelijk alles zeggen. Men prijst dan hun mondigheid en hun sterke karakter. Maar als anderen één verkeerd woord zeggen, zijn het meteen hooghartige herrieschoppers.”

Was je positie in de kleedkamer ook onhoudbaar geworden ?

“Neen. In de kleedkamer zijn we allemaal vrienden en collega’s.”

Na wat Igor De Camargo in de wedstrijd tegen Lokeren deed, is hij wellicht eerder een collega geworden dan een vriend ?

“Dat hij zijn goal opdroeg aan zijn vriend Espinoza is begrijpelijk. Ik heb daar respect voor. Maar dat hij na de match de fans vroeg mijn naam niet meer te scanderen en Espinoza te ondersteunen, vond ik belachelijk. Dat doe je toch niet ? Toch denk ik niet dat hij me persoonlijk viseerde. Hij wilde enkel zijn goede vriend Espinoza steunen.”

Speelde je goede relatie met de fans in jouw kaart ?

“Het is niet omdat er vier vrienden in de tribune zitten dat alle fans je naam gaan scanderen !”

Stap achteruit

Is het afscheid van Standard bitter ?

“Neen. Ik wil niet natrappen. Ik zou Standard heel graag kampioen zien worden. De club wacht een mooie toekomst.”

Zal je geen spijt hebben dat je te vroeg bent vertrokken als de Rouches de titel winnen ?

“Het zal ook mijn titel zijn, want ik speelde zeven wedstrijden mee. Maar als ik gebleven was en niet meer van de bank geraakt zou zijn, zou het toch een kampioenstitel met een bittere smaak geweest zijn. Ik bewaar uitstekende herinneringen aan mijn twee en een half jaar bij Standard. Door op tijd te vertrekken kan ik die mooie herinneringen koesteren. Als ik nog zes maanden op de bank had moeten blijven, waren er misschien ongelukken gebeurd.”

Met je keuze voor Mechelen zet je nochtans een stap achteruit …

“Dat klopt, maar ik wilde niet meer bij Standard blijven. De transfer was op één week rond. Hier kan ik mee groeien met een ambitieuze club. Vandaar dat ik ook voor drie en een half jaar getekend heb.”

Je zal hier tegen de degradatie moeten vechten…

“Dat klopt. Ik heb drie duidelijk omlijnde doelstellingen : zo veel mogelijk spelen, een steentje bijdragen aan het behoud en opnieuw in de nationale ploeg raken. Het is niet omdat ik bij een club speel die minder sterk is, dat ik ook mijn persoonlijke ambities moet terugschroeven.”

Familiale sfeer

Besef je dat je in de voetsporen treedt van Preud’homme ?

“Uiteraard. Michel is altijd mijn idool geweest, maar dat ik nu net als hij vroeger van Standard naar Mechelen ga, betekent niet dat ik op hetzelfde niveau sta. Hij was ooit de beste keeper ter wereld. Ik ben gewoon een modale doelman in de Belgische competitie. Natuurlijk zou het leuk zijn om ooit van hier naar Benfica te verkassen. Maar trainer van Standard worden, zit er volgens mij niet in ( lacht).”

Kan Mechelen nu opnieuw naar de top doorstoten zoals indertijd met Preud’homme ?

“Ik voel toch dat de komst van een doelman van Standard hier enorm veel enthousiasme losweekt.”

Hoe verliepen de eerste dagen ?

“Heel goed. Er heerst een rustige familiale sfeer. Iemand kwam vijf minuten te laat, maar ik heb het woord boete niet horen vallen. Dat is toch iets heel anders dan bij Standard, waar Manu Ferrera met de chrono in de hand aan de ingang van Prison Break ( zoals de spelers de Académie Robert Louis-Dreyfus noemen, nvdr) stond.”

De harde discipline werkt toch goed bij Standard ?

“Als de regels voor iedereen dezelfde zijn, zoals de laatste zes maanden het geval was. Preud’homme kon opnieuw voor discipline zorgen. Vorig seizoen liet hij meer begaan, maar hij maakte wel duidelijk dat hij strenger zou worden.”

Peter Maes heet ook streng te zijn …

“Ik heb dat ook gehoord. Het is alleszins een goede zaak dat het ook een ex-doelman is.” S

door stéphane vade velde beeld michel gouverneur/reporters