In de voorbije 109 edities werd de Ronde van Lombardije, die komende zaterdag plaatsvindt, steevast ná het wereldkampioenschap gereden, maar dat is dit jaar anders.
Il Lombardia was in het verleden steevast gepland midden/eind oktober en diende als afsluiter van het wielerseizoen. Het vond dan ook altijd plaats na het WK, tot 1994 zelfs ruim een maand later aangezien de regenboogstrijd elk jaar eind augustus/begin september op de kalender stond. Toen het wereldkampioenschap van 1995 tot 2004 naar begin/midden oktober verschoven werd en sinds 2005 naar eind september, werd in Lombardije één (2012-2015), twee (2004) of drie weken (2005-2011) later gekoerst. Weliswaar zonder hoofdrol voor de kersverse wereldkampioen, want sinds Paolo Bettini in 2006 in de regenboogtrui won, kon alleen Cadel Evans, in 2009, een toptienplaats behalen.
Dat zal dit jaar zeker niet het geval zijn, want het WK werd – om in Qatar de grootste hitte te ontlopen – verplaatst naar 16 oktober, en de Ronde van Lombardije behield zijn datum begin oktober – deze keer wel op zaterdag en niet meer op zondag, zoals de voorbije drie jaar.
De pre-WK-datum is niet het enige speciale pigment aan de Klassieker van de vallende bladeren. Die viert dit jaar immers zijn 110e editie. Met zoals de voorbije jaren weer een switch van start- en aankomstplaats. Deze keer beginnen de renners in Como en eindigen ze 245 kilometer verder in Bergamo, op de bekende kasseiklim richting de bovenstad. Zo ligt de traditionele passage op het bedevaartsoord Madonna del Ghisallo deze keer in het begin van de koers en wordt de beruchte en supersteile Muro di Sormano links gelaten.
Naar aanleiding van de 110e editie heeft koersdirecteur Mauro Vegni zelfs twee nieuwe beklimmingen in volle finale opgenomen: de Sant’Antonio Abbandonato en de Miragolo San Salvatore. Resultaat: een loodzware koers met 4400 hoogtemeters, waarvan 3000 in de laatste 115 kilometer. In 2015 en 2014 was het totaal aantal verticale meters nog 3500 en 3400.
De Ronde van Lombardije is wel opnieuw het slotstuk van de zogenaamde Trittico di Autunno, het Italiaanse herfstdrieluik, met vandaag Milaan-Turijn en morgen de Gran Piemonte. Ook twee koersen georganiseerd door RSC Sport en die bogen op een rijke traditie. Milaan-Turijn viert zelfs zijn 140e verjaardag, als oudste nog bestaande eendagswedstrijd op de wielerkalender. Weliswaar pas toe aan zijn 97e editie, want na de eerste in 1876 (met welgeteld acht deelnemers, gewonnen door Paolo Magretti) werd de koers tot 1892 niet meer verreden. Ook in het begin van de 20e eeuw vond de eendagsrace verschillend keren niet plaats, net als tussen 2008 en 2011, wegens een dispuut tussen eigenaar RSC Sport en organisatiecomité Associazione Ciclistica Arona.
Ook de Gran Piemonte mag morgen, donderdag, de kaarsen bovenhalen, want die koers staat voor de 100e keer op de wielerkalender. Ook met onderbrekingen (de eerste editie dateert van 1906), zoals tussen 2013 en 2014 wegens financiële en organisatorische problemen. Vorig jaar vierde de semiklassieker zijn terugkeer als tweede deel van het Italiaanse herfstdrieluik, met een zege voor Jan Bakelants. Niet toevallig, want de Gran Piemonte is een race voor punchers, terwijl in Milaan-Turijn, en in Il Lombardia, veeleer de klimmers hun hart kunnen ophalen.
DOOR JONAS CRETEUR
