De omstandigheden vallen een beetje tegen.” Dat zei profligavoorzitter Ivan De Witte zondag. Zo, zo. De weersomstandigheden vielen vorig weekend inderdaad tegen, maar dat kan wel eens gebeuren tijdens de winter. Dat kan elk jaar gebeuren. Gelukkig brandden we onze lippen niet aan de dampende koffie, toen de voorzitter van de profliga ook de Europese kwalificatie van Anderlecht, Club Brugge en Standard vermeldde als “tegenvallende omstandigheden”. Hun Europese matchen, alvast op 18 en 25 februari en hopelijk ook later, brachten zijn kalendermakers in een probleem-situatie.

Hoezo, probleem? Was het dan niet de bedoeling van de beperking van het aantal ploegen in eerste klasse om de kwaliteit van ons voetbal te bevorderen? En is het niet de bedoeling dat die toppers elk jaar streven naar Europees voetbal na de winterstop? Of vermijden ze beter die ‘problemen’, vanwege de overladen kalender?

De Witte pikt het niet dat de kritiek op de competitiehervorming door de moeilijkheden van vorig weekend – ook in de vorige formule nog een ‘normaal’ voetbalweekend – opnieuw oplaaide. Terwijl die kritiek terecht is, er is immers geen vrij weekend meer. Door de uitbreiding van de kalender heeft men zichzelf in een zéér lastig parket gewrongen. In grote toplanden met een betere infrastructuur (Engeland) of zachter weer (Spanje) speelt men 38 competitiewedstrijden. Wij breidden uit naar 40, terwijl onze infrastructuur daar niet op is voorzien en het weer ‘wat kan tegenvallen’. De kalendercommissie allerlei verwijten naar het hoofd slingeren is dan ook onbetamelijk. Niet zij treft schuld, wel de beleidsbepalers die kozen voor de uitbreiding, op vraag van de televisiezender. Onder druk van de centen.

Het is absurd om absoluut te willen voetballen in winterse omstandigheden omdat de kalender overvol zit. Onverantwoord om al die fans voor wintervoetbal absoluut de weg op te willen jagen en vervolgens te jammeren over gederfde inkomsten als ze daarvoor bedanken. Inkomsten die ook al een argument waren om al niet eerder in juli met de competitie te beginnen.

Het is al helemaal absurd om eerst te kiezen voor een uitbreiding van de kalender in een competitiejaar voor een groot toernooi, zodat alle wedstrijden voor 16 mei moeten worden afgehandeld, en tegelijk van veldverwarming (nog) geen verplichting te maken. Met voetballen hadden de wedstrijden van zaterdagavond niks van doen. Het was schaatsen: Pro League On Ice. De doelpunten in Genk en op Roeselare kwamen in aanmerking voor een aflevering van sportbloopers. Gelukkig liep het donderdag voor Club Brugge Europees tegen Toulouse nog goed af of de vertragende discussie tussen stad en clubs over wie de kostprijs van de veldverwarming moest dragen, was wel heel zuur geweest.

Ze zijn prof, onze eersteklassers, maar slechts op papier. Ze spelen niet op verwarmde velden, ze trainen er evenmin op. En het gros heeft ook geen grote overdekte hal om naar uit te wijken. Ze zetten zichzelf met een overvolle kalender zo vast dat een trainingskamp in het zuiden, om toch een beetje fatsoenlijk te kunnen werken, niet meer tot de mogelijkheden behoort. Over twee jaar volgt de evaluatie. Afschaffen die boel.

De laatste doodsreutel van Moeskroen, de chaos van het winterweer, het zijn jammerlijke wanklanken net nu we voor het eerst sinds 1992 na Nieuwjaar weer drie ploegen Europees zien spelen. Na het Standard in volle crisis deden de andere twee het traditioneel op zijn Belgisch: één echte spits, een versterkt middenveld en dan razendsnel uitbreken. Anderlecht lijkt daarin iets verder te staan dan Club Brugge. Sinds de nederlaag in Jan Breydel op 4 oktober won het acht keer op rij en slikte het maar in twee matchen een tegengoal. Er staat wat in Brussel, waar de coach de volle steun krijgt: een fysiek sterk hecht blok met een jonge spits die ze vakkundig afschermen. Straks scoort Lukaku ongetwijfeld ook hoog in de Gouden Schoen. Chelsea, Milan, Real Madrid, … volgens de Engelse media staan ze allemaal te dringen. Maar goed, die schieten wel eens meer volk snel hoog in de lucht en moet zo’n Lukaku daar nu al 23e man zijn? Dan kan hij beter bij ons verder groeien.

door PETER T’KINT

De schuld ligt bij de beleidsbepalers.