Bond ongerust over Advocaat. Zo stond het er, in Het Laatste Nieuws. Onder de vette kop een interview. Niet met François De Keersmaecker, de voorzitter, of Jean-Marie Philips, de directeur-generaal, maar met Philippe Collin. Collin = bond. Zover heeft hij het dus al gebracht.

Het blonde neefje van Anderlechtvoorzitter Roger Vanden Stock maakt een bliksemcarrière aan de Houba de Stroo-perlaan: eerste ondervoorzitter, lid van het uitvoerend comité en (sinds het overlijden van Antoine Vanhove) ook baas van de technische commissie. Een beetje toevallig allemaal, want toen Vanden Stock in 2007 de deuren van het bondsgebouw boos achter zich dichttrok, wilde Anderlecht eigenlijk clubadvocaat Daniel Spreutels als zijn vervanger. Dat bleek reglementair niet te kunnen en zo werd het Collin. Twee jaar later heeft die de smaak goed te pakken.

Zo goed zelfs dat hij even leek te gaan kandideren voor het bondsvoorzitterschap. Vooral op aandringen van Standard, want dat wil van De Keersmaecker af wegens diens stuwende rol achter de splitsing en daaruit voortvloeiende oprichting van een Vlaamse liga. Namens Anderlecht (dat naar verluidt steeds meer dissident gedrag in de Pro League vertoont, daartoe slim aangestoken door Standard) sloot Herman Van Holsbeeck dit niet uit, op voorwaarde dat Collin de steun van alle PL-clubs genoot. Zover kwam het niet.

Voorzitter Ivan De Witte wees erop dat Anderlecht zonder De Keersmaecker nooit zijn hervormde competitie met play-offs zou hebben gekregen en riep op om de huidige voorzitter te steunen. Deze week bespreekt de Pro League of ze haar zes stemgerechtigde leden – op een totaal van drieëntwintig – met een gemeenschappelijk stemadvies naar de voorzittersverkiezing stuurt op 27 juni. Zelfs als er toch communautair wordt gestemd, lijkt de kans groot dat De Keersmaecker de vereiste helft-plus-één van de stemmen haalt. Zonder tegenkandidaat wordt er normaal zelfs niet gestemd, al weet je het met Standard nooit.

Machteloosheid

Mocht de bond er snel in slagen Dick Advocaat officieel binnen te halen als nieuwe bondscoach, is dat ontegensprekelijk een mooie verkiezingsstunt voor de zittende voorzitter. Zijn euforische taal van de laatste weken is begrijpelijk, maar even onverstandig als de uitspraken van Collin. Die maakte zich zogezegd zorgen over het uitblijven van Advocaats handtekening en klaagde over zijn machteloosheid. Daarmee diende hij de sereniteit niet, waarop hij zelf intern had aangedrongen opdat de onderhandelingen niet zouden afspringen. Tenzij dat laatste de bedoeling was. In dat verband is het opmerkelijk dat de contractverlenging van Jean-François de Sart als beloftecoach maar niet in orde raakt.

Collins uitspraken werden niet gesmaakt. In plaats van zijn onrust te verwoorden, stóókte hij onrust. Verborgen agenda of profileringsdrang? Wait and see. Bij Anderlecht is hij het niet gewend iets uit handen te geven, maar met de aanstaande omvorming tot nv is het de vraag hoeveel speelruimte hij er straks nog krijgt van de nieuwe aandeelhouders. En wat dan? Liever had hij dus in Brussel of Sint-Petersburg gezeten, daar waar Philips en De Keersmaecker (overigens geheel volgens afspraak) nu de touwtjes in handen houden, dan in Japan op de Kirin Cup. Het leek wel of hij voelde zich naar het Verre Oosten verbannen, en in zeker zin klopte dat ook. Toen hem na het ontslag van René Vandereycken werd gevraagd om minimaal uit beleefdheid ook eens met de T2 te gaan praten, was hij kwaad geworden. Door hem nu mee naar Japan te sturen, moest hij wel. Na al het fraais wat hij rondstrooide over Frank Vercauteren, zijn ontslagen ex-trainer, toch een hele opgave.

Tot slot, met de ongerustheid over Dick Advocaat schijnt het nogal mee te vallen bij de bond. Philips verblijft deze week op de Bahama’s voor een FIFA-congres, samen met De Keersmaecker, maar dat zal er hem naar eigen zeggen niet van weerhouden een ondertekend contract met de Nederlandse coach uit te wisselen als de zogenaamde laatste punten en komma’s zijn ingevuld. De laptop is mee. S

DOOR JAN HAUSPIE