Nicolás Castillo is dé man in vorm vooraan bij Club Brugge. Van hoe ver komt de Chileense spits en hoe ver kan hij geraken?

Je zal de scheidsrechters moeten groeten voor én na de wedstrijd.” – “Wat?! Neen. Dat ga ik niet doen.” – “Je móét het doen. Zij vertegenwoordigen de autoriteit.”

Aan het woord zijn respectievelijk de psycholoog van Universidad Católica, een van de ploegen uit Santiago de Chile, en Nicolás Castillo. Het gesprek dateert al van enkele jaren geleden, maar toch vindt journalist Luis Godoy Ortiz, die Universidad Católica volgt voor de Chileense krant La Nación, de anekdote typerend: “Castillo heeft altijd problemen gehad met zijn temperament, hij is een beetje caliente. Bij Universidad Católica wezen ze hem een psycholoog toe. Of zijn mentaliteit daardoor veranderd is? (aarzelend) Een beetje. Ik denk nog altijd dat hij echt iets moet doen aan zijn karakter en zijn innerlijke frustratie. Die zouden zijn carrière weleens in de weg kunnen staan.”

Rodrigo Astudillo, hoofd opleidingen bij Universidad Católica, is het daar niet mee eens. “Nicolás heeft een sterk karakter en dat zal altijd zo zijn, maar het is wel dankzij dat karakter dat hij staat waar hij nu staat. Geleidelijk aan heeft hij de boodschap begrepen en is hij volwassener geworden als persoon en als speler. Uiteindelijk zal hij zich wel aanpassen aan een nieuwe situatie. Op dat vlak is hij intelligent.”

Maar ook Astudillo kan meespreken van de capriolen van Castillo. “Op zijn elfde begon hij bij ons te voetballen. Tot zijn vijftiende was alles normaal en vocht hij in elke reeks een duel uit met Felipe Mora om de titel van topschutter. Maar daarna begon zijn rebellie en dat was niet gemakkelijk, want hij had een moeilijk karakter. Hij ging in discussie met zijn ploegmaats en met de scheidsrechters. Als ze een fout op hem begingen die niet bestraft werd, dan reageerde hij en moest hij met rood van het veld.”

Ook in het Casa Cruzada, het opleidingscentrum van de club waar jonge spelers verblijven, zijn er problemen met het heethoofd. Astudillo: “Hij hield geen rekening met de regels en was altijd te laat. Als een andere jongen aan het studeren was, zette hij zijn muziek heel luid. Wanneer je hem erop aansprak, begreep hij het wel. Door zijn karakter en zijn persoonlijkheid vroeg hij nooit aan iemand de toelating om iets te doen. Dat hij tatoeages liet zetten, stond mij bijvoorbeeld nooit aan. En dat heb ik hem ook gezegd, maar toch deed hij het. Hij wist ook dat hij in de jeugdcategorieën zijn haar niet mocht knippen zoals hij het nu doet.”

Het enige waar niks op af te dingen valt, zijn zijn doelpunten. Hij is een garantie op goals. Voor zijn leeftijd is hij ook erg perfectionistisch. Na de trainingen blijft hij vaak nog oefenen op vrijschoppen.

In 2011 wordt de weerbarstige spits – op dat moment achttien jaar – opgenomen in de A-kern van Universidad Católica, maar al na enkele maanden roepen ze hem op kantoor. Daar zitten onder meer Mario Lepe (trainer van de eerste ploeg), Andrés Romero (trainer van de U19) en Rodrigo Astudillo hem op te wachten. Castillo krijgt er een harde, maar duidelijke boodschap: “Nico, we hopen dat je ons begrijpt, maar we gaan je moeten terugzetten naar de jeugd. Je bent nog niet klaar voor de eerste ploeg, maar blijf trainen zoals je nu doet en laat je niet ontmoedigen.” Voor Castillo is het een donderslag bij heldere hemel, hij is er het hart van in.

Enkele maanden later, in april 2012, neemt de hele affaire een verrassende wending. Astudillo: “Mario Lepe werd ontslagen en Romero werd hoofdtrainer. We stelden vast dat er in de A-kern weinig spitsen zaten, dus riepen we Castillo er terug bij.” De eerstvolgende wedstrijd zit hij meteen op de bank. De match is nog maar net begonnen of Roberto Ovelar, de aanvaller die net de 1-0 gemaakt heeft, valt uit met een blessure. Castillo mag opdraven en… scoort in de toegevoegde tijd de 3-0.

El Zlatan

“Het verhaal van Nicolás is eigenlijk een klassieker in het voetbal: de jongen uit de arme buurt die in het voetbal een manier ziet om aan de miserie te ontsnappen”, zegt Juan Carlos Ríos, een hevige fan van Universidad Católica.

Los Cruzados, zoals Católica ook genoemd wordt, heeft de naam wat ‘kil’ te zijn, omdat ze de club van de gegoede bourgeoisie is. Het stadion San Carlos de Apoquindo ligt dan ook in Las Condes, de enige van de 36 gemeentes in Santiago waar elk gezin een Peruviaanse meid in dienst heeft, er minstens twee auto’s op de oprit van elke villa staan en in tijden van waterschaarste de gazonsproeiers uitdagend kwistig blijven draaien. De kloof tussen arm en rijk is enorm in de hoofdstad van Chili, een middenklasse bestaat er bijna niet.

De meeste spelers en supporters van Universidad Católica komen dus uit de rijkere middens. Maar uitzonderingen zijn er om de regel te bevestigen: Gary Medel, de Chileense international die begin deze maand van Cardiff City naar Inter verhuisde, begon zijn carrière bij Universidad Católica, hoewel hij afkomstig is uit Conchalí, een van de ruigere gemeentes van de hoofdstad. Ook het naburige Renca gaat gebukt onder de laaggeschooldheid van zijn bevolking, de drugshandel en de bendevorming. Volgens cijfers van de Chileense politie vonden er in 2011 drie moorden en 38 verkrachtingen plaats in Renca. In dat milieu groeit Nicolás Castillo op als tweede zoon van Humberto Castillo en Tania Mora. Het voetbal is dan ook een uitlaatklep voor de jongen, net zoals het dat geweest is voor zijn vader. Die was spits bij Lourdes, een illuster lokaal clubje waar ook Nicolás zijn eerste voetbalstapjes zet.

Humberto: “Van kleins af voetbalde hij met de kinderen uit de buurt en je zag meteen dat hij kwaliteiten had: hij had een heel goed schot in de voet en bij zijn leeftijdsgenootjes stak hij erbovenuit.” Is er een voetbalwedstrijd op tv, dan is de kleine Nicolás niet van het scherm weg te slaan. Zeker wanneer een zekere Zlatan Ibrahimovic, zijn idool, in actie komt. Door zijn gelijkaardige gelaatstrekken wordt Castillo in de wijk al snel El Zlatan genoemd. Een bijnaam die later, wanneer zijn faam de landsgrenzen begint te overstijgen, de Argentijnse en Spaanse pers inspireert om Castillo ‘de Chileense Ibrahimovic’ te noemen. Geheel ten onrechte overigens, vindt Luis Godoy Ortiz van La Nación: “De kwaliteiten van Ibrahimovic heeft Castillo zeker niet. Ik zou hem eerder vergelijken met de Italiaan Christian Vieri. Castillo moet het vooral hebben van zijn kracht, dat is zijn sterke punt.”

Torinstinct

De voorliefde voor Universidad Católica krijgt de kleine Nicolás met de paplepel ingegeven. Zijn grootvader Omar is een fanatiek supporter en neemt hem al gauw mee naar het stadion om de wedstrijden bij te wonen. Later zal zijn oudere broer Diego hem introduceren in de wereld van de barras, de fanclubs. Diego richt namelijk zijn eigen barra op: Huama 1. Genoemd naar de wijk waar het gezin woont: Huamachuco 1. In de camionette van opa Omar, de Rencamobiel, komen ze naar de wedstrijden. Gewelddadig zijn ze niet. Luis Godoy Ortiz: “Neen, aanvaringen met de politie zijn er nooit geweest. De barra van Castillo is een van de meest gemoedelijke van de hoofdstad.” Ook Gary Medel bleef overigens supporteren voor Universidad Católica, nadat hij in 2009 getransfereerd werd naar Boca Juniors. Op het internet circuleren nog foto’s waarop Castillo en Medel samen in de tribunes van San Carlos de Apoquindo te zien zijn.

Bij het bestuur van Los Cruzados vindt niet iedereen het echter even leuk dat Castillo bij de jongens van zijn fanclub rondhangt. Rodrigo Astudillo ontkent: “Dat heeft ons nooit echt gestoord. We vroegen hem wel om een beetje voorzichtig te zijn. Dan antwoordde hij: ‘Ja, chef, er gaat niks gebeuren.'”

Astudillo, die Castillo jaren onder zijn hoede had, ziet ondanks de turbulente relatie die hij met hem had een mooie toekomst weggelegd voor zijn ex-pupil: “Hij is technisch goed, zeker als het op afwerken aankomt. Dat torinstinct is zijn sterkte en dat heeft hem zijn transfer opgeleverd. Ook tactisch is hij waardevol als je hem op zijn kwaliteiten uitspeelt. Hij is bovendien een collectieve speler als hij omringd wordt door collectief denkende voetballers. Daarom denk ik dat we de beste Castillo nog niet gezien hebben. Als hij voldoende gemotiveerd blijft, dan zal hij blijven groeien.”

Gevraagd naar Castillo’s kwaliteiten is Luis Godoy Ortiz minder lovend: “Laat ons zeggen dat hij niet echt mijn type spits is. Technisch komt hij veel te kort, zijn kopspel is voor verbetering vatbaar en tactisch is hij slordig. Of het mij dan verbaast dat hij zo sterk aan het seizoen bij Club Brugge begonnen is? Neen, want hij zal altijd zijn doelpuntje maken, omdat het zijn job is. Hij legt trouwens de lat heel hoog voor zichzelf. Hij ziet zijn transfer naar Club Brugge als een trampoline naar een topclub.”

DOOR STEVE VAN HERPE

“Zijn karakter zou zijn carrière weleens in de weg kunnen staan.” Luis Godoy Ortiz

“Het is dankzij zijn karakter dat hij staat waar hij nu staat.” Rodrigo Astudillo