Anderlecht beheerste het nieuws en voor zowat de eerste keer dit seizoen op een positieve manier. Niet met spandoeken van ‘ Coucke buiten’ of met vuurpijlen, wel met het nieuws dat werd aangekondigd met ’the Prince is back’. De Gelukkig kwam dit nieuws niet op 1 april.
Samen met Michael Verschueren probeerde Coucke het tij te keren door oud-Anderlechtspelers binnen te halen. Dit werd enthousiast onthaald door de supporters en dus zagen ze hun kans. Wat begon als een brainstorm ‘Wat als we Kompany konden terughalen?’, kende zijn hoogtepunt op 19 mei 2019 met de aankondiging dat hij effectief terugkeert en dan nog als speler-trainer. Een contract van 3 jaar.
Speler-trainer: een mooi woord, maar hoe zal zich dat uiten tijdens het seizoen? Zal hij zelf nog vaak spelen gezien zijn blessuregevoeligheid en zal hij zich meer focussen op het coachen? Of heeft hij voor zichzelf al uitgemaakt: nog één jaar volle bak spelen en dan trainer worden? Daarbij bezit Kompany op dit moment niet het vereiste diploma om te mogen coachen op het hoogste niveau. Daarom neemt hij een assistent met het nodige diploma mee, een vertrouweling.
Meer dan ooit kondigt de komende transferperiode zich aan als een ware trainerscarrousel. Bij de G5 zijn enkel Michel Preud’homme en László Bölöni volgend seizoen quasi zeker van hun stek op de bank bij respectievelijk Standard en Antwerp. Ivan Leko wordt bij Club Brugge opgevolgd door Philippe Clement en bij Gent nemen ze zo goed als zeker afscheid van Jess Thorup. De Deen maakt misschien wel plaats voor oudgediende Hein Vanhaezebrouck.
Natuurlijk ben ik ook benieuwd naar hoe de spelerskernen van Genk, Club, Anderlecht en andere er gaan uitzien. Sommige clubs zullen het slachtoffer zijn van hun eigen succes en leeggeroofd worden, andere moeten zelf de touwtjes in handen nemen en tabula rasa houden.
Spanning verzekerd. We zullen zien wat de zomer brengt.
Eerlijk gezegd geloof ik niet dat Vincent Kompany de reddende engel bij Anderlecht zal zijn, maar weet je wat? Hij mag me verrassen.
