Twee nieuwe chronograafversies komen het ondertussen al indrukwekkende gamma van bestsellers bij Raymond Weil versterken. Het Zwitserse familiebedrijf behoudt zo de uitstraling van een internationaal concern.
Mevrouw Raymond Weil liet ooit optekenen hoe ze met de fiets naar het postkantoor reed om de eerste creaties van haar man op de bus te doen. Dat was in 1976, intussen groeide het merk uit tot een echte must have bij horlogeverzamelaars, vooral in Azië.
De verhoudingen liggen nu anders, maar Raymond Weil is nog steeds datzelfde onafhankelijke bedrijf in een land dat gedomineerd wordt door grote merken en multinationals. Het is evenwel net dankzij het familiale aspect dat Raymond Weil zich nooit van zijn basiswaarden heeft laten afbrengen. De horloges zijn nog steeds van hoge Zwitserse kwaliteit met een degelijke afwerking, maar dan wel voor een – naar Zwitserse normen – zeer democratische prijs. De nieuwe generaties hebben het technische niveau van de Raymond Weil wel opgeschroefd, alsook het design enigszins weten te verjongen. De twee meest recente collecties zijn de perfecte illustratie van die evolutie en sinds kort zijn er nog twee chronografen aan het gamma toegevoegd.
De eerste is een variatie op de Freelancer chronograaf. Hij oogt erg urban en elegant, heeft een stalen horlogekast met een diameter van 42 mm (die op bruin leder staat) en onderscheidt zich door de goud-roze accenten die een stijlvol element van verfijning op de wijzerplaat betekenen. De tweede nieuwkomer is de Nabucco Cuore Vivo. Zo’n speciale naam bedenk je alleen voor de speciale editie van een horloge dat vijf jaar geleden werd bedacht, maar toen nog een wel erg grote breuk met het (te?) klassieke karakter van RW betekende. De Nabucco Cuore Vivo oogt krachtig en dat gevoel wordt alleen maar versterkt door de indrukwekkende afmetingen van de horlogekast (46 mm). Dankzij het gebruik van titanium blijft de Nabucco Cuore Vivo erg licht en dus aangenaam om dragen. Wat de serie zo speciaal maakt is de opening in de wijzerplaat, ter hoogte van elf uur, zodat je een ongezien beeld krijgt op de slinger en de rest van de beweging. Voor dat kleine hoogstandje moest de volledige architectuur van het horloge worden aangepast (die opening bevindt zich immers meestal in het midden) en dat ziet zich dan ook vertaald in de hogere prijs en het feit dat het hier een gelimiteerde oplage betreft.
DOOR PATRICK DELAROCHE
