Bij Sochaux konden ze hem niet gebruiken en zo kwam hij warempel bij Roeselare terecht, alvorens hij via Club Brugge, Borussia Dortmund en Wolfsburg naar Inter Milaan verhuisde. Op het EK keert Ivan Perisic via de grote poort naar Frankrijk terug.

Hij is in ons land niet helemaal onbekend wanneer hij in januari 2009 in Roeselare aankomt. In de zomer van 2006 testte Ivan Perisic op voordracht van spelersmakelaar Didier Frenay al veertien dagen bij Anderlecht. Op het Eurofoottoernooi in Oostduinkerke, een internationaal UEFA-juniorestoernooi, scoorde hij onder meer twee keer in de halve finale tegen PSV. Maar het was FC Sochaux dat hem een vierjarig profcontract aanbood. Officieel betaalde de toenmalige Franse eersteklasser voor hem 240.000 euro opleidingsvergoeding aan Hajduk Split – 6 opleidingsjaren aan 40.000 euro per jaar.

Het Kroatische talent was zeventien jaar en dat seizoen door hoofdcoach Zoran Vulic vervroegd in de A-kern van Hajduk opgenomen. Op oefenkamp in Slovenië maakte de jonge Perisic toen zijn eerste doelpunt in het eerste elftal. Zijn club bood hem daarop een stipendium aan, een aanmoedigingscontract voor jongeren, maar daar ging hij niet op in. De familie Perisic kende in die tijd grote financiële problemen. Na zware investeringen in hun legkippenhouderij richtte een salmonellabesmetting de zaak ten gronde en stortte het gezin diep in de schulden. Grote hoop rustte toen op de voetbalcarrière van de zoon des huizes. Dat was een hyperkinetisch kind dat zijn weg vond in zijn liefde voor voetbal en daarbij begeleid werd door Igor Jelavic, een oom die ooit een halfjaar bij RFC Namen voetbalde. Zijn moeder en zijn zus verhuisden mee met Ivan naar Sochaux. Zijn vader incasseerde thuis de klappen, onder meer van schuldeisers die hem op al dan niet maffiose wijze afdreigden.

FRANKRIJK

Het was Alain Perrin, toenmalig hoofdtrainer van FC Sochaux, die gecharmeerd was van Ivan Perisic, in wie hij een combinatie van Zinédine Zidane en Johan Micoud zag. Hij mocht van hem meteen meetrainen met de A-kern en won er op het einde van zijn eerste seizoen met de beloften de finale van de beker van Frankrijk in het Stade de France in Parijs. Maar na het vertrek van Perrin naar Lyon braken voor Perisic barre tijden aan.

De nieuwe hoofdcoach stuurde hem naar de B-kern en daar speelde Bernard Genghini, in 1984 in eigen land Europees kampioen met Frankrijk, hem in de CFA (de Franse vierde klasse) vooral uit als verdedigende middenvelder en zelfs als centrale verdediger. Volgens Ivan Perisic was het zeker geen voordeel dat in diezelfde ploeg Benjamin Genghini zat, de zoon van de trainer, en dat die zelf ook een offensieve middenvelder was. Daarover geïnterpelleerd antwoordde Bernard Genghini ons het volgende:

-dat ze toen in een vlakke 4-4-2 speelden, dus zonder centrale offensieve middenvelder;

-dat Ivan Perisic toen nog explosiviteit miste om op de flank te spelen en dat hij hem vanwege zijn loopvermogen en kopkracht voor de verdediging uitspeelde;

-dat het noodzakelijk was dat er aan zijn mentale stabiliteit gewerkt werd, want dat hij soms dacht dat hij de beste van de wereld was en dan wat gekalmeerd moest worden en zeker geleerd moest worden om zorg te dragen voor de relatie met zijn trainer. En dat hij hem ook wel eens op de bank zette, omdat hij heel onregelmatig presteerde, soms verslapte, te laat op training verscheen of niet naar de verzorging kwam.

Volgens Ivan Perisic zelf kreeg toen zowat iedereen behalve hij zijn kans in de A-kern en raakte hij daardoor almaar meer gefrustreerd. En: waren anderen jaloers op zijn profcontract, was het een strijd van één tegen allen geworden, werd hij op training wel eens moedwillig aangetrapt en reageerde hij daarop enkele keren ongelukkig met handgemeen.

Na twee jaar Sochaux stond zijn hoofd op springen, werd zijn impulsiviteit almaar meer een probleem en wou hij er zo snel mogelijk weg. Tonci Martic, Kroatische partner van Frenay en ex-speler van Moeskroen, vond een oplossing in Roeselare: de bijna twintigjarige middenvelder werd voor zes maanden ter beschikking gesteld van de laatste in de Jupiler Pro League.

BELGIË

Ivan Perisic voelt er zich meteen thuis. Op stage in Turkije neemt hij als dessert niet één maar vier taartjes, zal aanvoerder Stefaan Tanghe later vertellen. Maar ook op het veld staat er geen rem op zijn enthousiasme. Op training openbaart hij meteen grote kwaliteiten, technische én fysieke; en bij zijn officieel debuut in de achtste finales van de beker van België op Club Brugge maakt hij het enige doelpunt van de wedstrijd. Dat kan gebeuren. Maar daar zal het niet bij blijven.

Wanneer hij ons enkele weken later ontvangt in zijn appartementje in Roeselare moeten we bij het binnenkomen over een matje met twee halters heen stappen. Hij excuseert zich dat zijn frigo zo goed als leeg is en biedt ons de keuze tussen een glas melk en een potje yoghurt. Zijn moeder en zijn zus zijn in Sochaux gebleven, omdat zijn zus daar op school zit, en zo woont hij dus voor het eerst op zichzelf. Maar omdat een mediterrane jongeman niet graag alleen is, verblijft hij vaak bij zijn Servische ploegmaat Mladen Lazarevic. Op zijn rechtse kuit staat een tatoeage van een kip op voetbalschoenen, vertelt hij. Het is een souvenir uit de tijd dat zijn vrienden hem ‘de kip’ noemden, omdat hij moest helpen op de kippenboerderij van zijn vader. Alles is altijd al een spel geweest voor ‘de kip’ en in alles wat hij doet, wil hij de beste zijn en uitblinken. Zijn dromen zijn zeer groot, vernemen we, en hij beloofde zichzelf en zijn naasten er hard voor te zullen werken en ze zeker niet te zullen opofferen aan party’s en pussy’s.

In een paar maanden maakt hij voor Roeselare acht doelpunten, vijf in de competitie en drie in de beker, en plots vinden scouts uit binnen- en buitenland de weg naar Schiervelde. Ze zien een jongen met twee goeie voeten en een goed kopspel, met loopvermogen, stabiliteit in duel en werkkracht. Iemand die ook vrij snel en wendbaar is voor zijn 1,87 meter, die makkelijk voor doel opduikt en even makkelijk afwerkt. Iemand die intrinsiek vrij compleet is en van wie ook de intrinsieke motivatie buitengewoon groot blijkt te zijn. Het wordt almaar duidelijker waarom ex-Kroatisch international Ivan Gudelj als coach van de U17 van Kroatië ooit verklaarde dat als Ivan Perisic geen topspeler zou worden, alle trainers die ooit met hem werkten hun trainersdiploma zouden moeten inleveren. Zijn jonge landgenoot zelf is in elk geval niet te stuiten. In maart al zegt hij ons dat hij een telefoontje verwacht van de Slaven Bilic, de Kroatische bondscoach. Maar doseren is een van zijn werkpunten en hij raakt vermoeid en geblesseerd aan de enkel en kent een zware terugval. De conclusie is hoe dan ook: als hij de voeten op de grond houdt, kan hij het héél ver brengen. Maar bij de start van het volgende seizoen is hij nog altijd eigendom van FC Sochaux, waar hij nog een jaar onder contract ligt en waar hij nog altijd niet beschouwd wordt als een volwaardige kernspeler. Eind augustus, net voor het sluiten van de transfermarkt, haalt Luc Devroe hem voor 200.000 euro binnen voor Club Brugge.

En wat Ivan Perisic bij een Belgische degradatiekandidaat presteerde, herhaalt hij bij een Belgische topclub. Uitgerust, hersteld en hongerig als nooit voorheen is hij op training meteen dominant. Ploegmaats met internationale ervaring als Wesley Sonck weten niet wat ze zien: tweevoetig, een enorme versnelling en wat een afwerking! Bij zijn debuut tegen Genk scoort hij en blinkt hij uit. Twee weken en een half later maakt hij zijn eerste Europese goal: in Toulouse kopt hij in de 94e minuut de gelijkmaker binnen. Hij was dan ook naar Frankrijk teruggekeerd om er te laten zien dat ze een fout maakten door er hem nooit één kans te geven om in de Ligue 1 te spelen. De nacht voor de thuiswedstrijd tegen Partizan Belgrado droomt hij dat het 2-0 zal worden en hij ze alle twee zal maken, zegt hij voor de match tegen ploegmaats. Na vier minuten is de helft al gerealiseerd; en wanneer Club een kwartier later een strafschop krijgt, claimt de jonge Kroaat in al zijn geldingsdrang de bal bij aanvoerder en eerste strafschopnemer Carl Hoefkens en stift die vervolgens à la Panenka op de lat. Bij de rust excuseert hij zich en in de tweede helft legt hijzelf de eindstand vast op 2-0. Ook in Belgrado en thuis tegen Toulouse treft hij raak.

Veertien keer scoort hij in zijn eerste seizoen. Opmerkelijk is ook de veelzijdigheid waarmee hij dat doet. Zijn doelpunten maakt hij afwisselend met de linker, de rechter en het hoofd, van ver en van dicht, na een loopactie, een combinatie en een individuele actie. Zowel over de grond als in de lucht blijkt hij moeilijk af te stoppen te zijn. Een nominatie voor de Gouden Schoen, een invitatie voor de Kroatische beloftenploeg en een aanpassing van zijn contract zijn het logische gevolg van zijn snelle opgang. Al krijgt hij ook nu weer een terugval. Abnormaal is dat niet voor iemand die uit de Franse vierde klasse komt.

In zijn tweede seizoen doet hij nog beter. Onder meer dankzij een sterk seizoeneinde wordt hij topschutter van de Jupiler Pro League met 22 doelpunten, vóór de centrumspitsen Jelle Vossen en Romelu Lukaku; én wordt door zijn collega’s verkozen tot Profvoetballer van het Jaar, vóór Axel Witsel. Maar er zijn ook nogal wat incidenten. Enkele voorbeelden:

-een ruzie met Nabil Dirar omdat hij (Perisic) tegen de afspraken in zelf een vrije trap nam in plaats van die aan zijn door de coach aangeduide ploegmaat over te laten;

-een tik in het gezicht van Jeroen Simaeys omdat die tegen hem schreeuwde nadat hij (Perisic) zijn man liet lopen;

-een boete omdat hij (Perisic) de avond voor een wedstrijd op uitnodiging van Nenad Jestrovic in de Carré naar een feestje was geweest waarop Didier Drogba was aangekondigd.

Met zijn temperament loopt hij bijna onvermijdelijk geregeld een buil en een bluts op. Maar het is diezelfde onstuimigheid die hem doorheen alle moeilijke momenten naar steeds betere prestaties stuwt. Zo gebeurt het ook bij de nationale A-ploeg, waar hij vanaf de eerste dag in alle omstandigheden initiatief neemt en zich ook meteen aanbiedt om vrijschoppen te nemen. Zijn eerste basisplaats voor Kroatië krijgt hij uitgerekend in een interland tegen Frankrijk in het Stade de France. Op het einde van het seizoen tekent hij voor vijf jaar bij Borussia Dortmund. Het transferbedrag bedraagt meer dan vijf miljoen euro. Twee en een half jaar nadat hij bij KSV Roeselare aankwam.

DUITSLAND

In Dortmund staat hij voor een moeilijke opdracht: zich bij de kampioen van Duitsland in de basis te wringen. Maar op 13 september is het al zover: in de Champions Leaguewedstrijd tegen Arsenal zorgt hij in de 88e minuut met een wereldgoal nog voor een gelijkspel. De daaropvolgende weken verschijnt hij aan de aftrap en scoort hij ook tegen Mainz en Werder Bremen heerlijke goals. Maar door een uitsluiting en een schorsing geraakt hij weer op de bank. De concurrentie op het middenveld van de Landesmeister is enorm met Kevin Grosskreutz, Shinji Kagawa, Mario Götze en Jakub Blaszczykowski – twee Duitse, een Japanse en een Poolse international. Het is veelbetekenend voor de kwaliteit van dat middenveld dat coach Jürgen Klopp hem zelfs af en toe laat invallen voor diepe spits Robert Lewandowski. Wanneer we Perisic in december in Dortmund opzoeken, zegt hij te begrijpen dat de spelers die de titel hielpen te behalen veel krediet opbouwden, maar dat als zijn situatie niet verandert er een oplossing gezocht moet worden. Hij vreest voor zijn plaats in de nationale ploeg.

Uiteindelijk zal hij dat seizoen acht keer aan de aftrap komen, zeven keer scoren en op het EK in Polen en Oekraïne starten tegen Ierland en Italië en invallen tegen Spanje.

Na anderhalf jaar Borussia Dortmund komt VfL Wolfsburg er hem voor zo’n 8,5 miljoen euro weghalen. Daar stelt zich een ander probleem: hij sukkelt er maandenlang met de adductoren en moet ook een schouderoperatie ondergaan. Maar alles komt er goed. In zijn tweede seizoen groeit hij uit tot een belangrijke speler, op het WK in Brazilië scoort hij twee keer en in zijn derde seizoen wordt hij met de Wölfe vicekampioen en bekerwinnaar (tegen Borussia Dortmund). Zijn statistieken na twee en een half jaar VfL Wolfsburg mogen er zijn: 70 wedstrijden, 18 doelpunten en 12 assists.

ITALIË

Eind augustus 2015 koopt Inter Milaan hem voor een transfersom die rond de 16 miljoen zou liggen. Haast meteen wordt hij een openbaring in het elftal van Roberto Mancini. Hij wordt er geprezen voor zijn polyvalentie, zijn inzetbaarheid op links, op rechts en in het centrum; en voor zijn aanspeelbaarheid en werkkracht in de verbinding tussen aanval en verdediging. En, opvallend voor wie zich de vele interviews herinnert waarin hij zich een tien noemde: in een interview in de Gazzetta dello Sport zegt hij dat zijn beste positie die van linksbuiten is. Zeven keer scoort hij in de Serie A en hij lijkt alweer klaar voor een stap hogerop: in Italiaanse en Britse media verschijnen berichten dat Antonio Conte een grote fan is van hem en dat hij hem wil meenemen naar Chelsea.

Vorige week nog sprak in de Gazzetta de 49-voudige Kroatische international Milan Rapaic zijn bewondering voor hem uit. De gewezen middenvelder van onder meer Standard noemde het middenveld van Kroatië het sterkste van alle Europese landen én Ivan Perisic daarin zijn favoriete speler. In een middenveld waarvan ook nog Ivan Rakitic (FC Barcelona) en Luka Modric (Real Madrid) deel uitmaken, is dat een zeer eervolle vermelding. Op het EK beschaamt hij die status niet. Zeker in Frankrijk gingen tot nu toe zijn sterke prestaties en zijn doelpunt tegen Tsjechië niet onopgemerkt voorbij. Stilaan wordt Ivan Perisic (27) zo groot als zijn dromen.

Chapeau.

DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE – FOTO’S BELGAIMAGE

Op zijn rechtse kuit staat een tatoeage van een kip op voetbalschoenen, een souvenir uit de tijd dat zijn vrienden hem ‘de kip’ noemden.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content