Club Brugge, Anderlecht noch Standard hielden het vorige week droog tijdens hun voorbereiding. Een impressie van vijf dagen uit het leven van de Belgische voetbaltop.

Hoe zou het met onze topclubs zijn en hun voorbereiding op het nieuwe seizoen?

Woensdag 9 juli. Het plan is: een dagje aan zee. ’s Ochtends de training van Club Brugge meepikken, wat handtekeningen van de spelers scoren, daarna een leuke strandwandeling. Lekker eten, dat ook, en vervolgens ’s avonds een interessante oefenwedstrijd meepikken: Brugge-Bergen. Leuk om te zien hoe de nieuwe krachtsverhoudingen liggen.

Het had ons plan kunnen zijn, maar dat is het niet, het was het voorstel dat drie supporters van Club Brugge vorige week bij het ontbijt bespraken. Vader opperde nog even of het geen leuk idee zou zijn om de fietsen mee te nemen, maar uiteindelijk zagen ze daarvan af.

Met een beteuterd gezicht zitten ze die ochtend op de bankjes van het stadionnetje van VV Koksijde. Het regent en dat zal het voor de rest van de dag doen. Het stadsbestuur van Koksijde steunt haar club, voor het tweede seizoen op rij is Club Brugge hier te gast. Koksijde is zo blij met de return die het van Club krijgt, dat een contract voor vijf jaar klaar ligt. Dichtbij en goedkoop, niks dan voordelen.

Alleen het weer wil dus even niet mee, zucht ons drietal: moeder met een dikke trui, vader optimistisch in korte broek, en hun dochter wat verlegen gewapend met een stift en een boekje.

Als we het stadion betreden, zorgvuldig de plassen ontwijkend, legt JackyMathijssen net het spel stil. Met luide stem corrigeert hij zijn spelers, die trainen op aanvallen en afwerken, het pijnpunt vorig seizoen. Schietschijf in doel: YvesLenaerts, derde doelman.

Even opschudding als Wesley Sonck teken doet dat verder trainen niet meer gaat. Sonck kreeg een trap op de enkel en bij elke zijdelingse beweging voelt hij wat pijn. IJs erop en naar binnen, is het advies van de kinesist. Ook niet te zien: zorgenkind Elrio Van Heerden. Die raakt nog niet verder dan het zwembad. Ergens in augustus zou hij weer willen aansluiten bij de groep. Na een mislukt seizoen – niet meer actief sinds 17 februari – is het voor hem een vraagteken wanneer hij opnieuw fit zal zijn.

Iets voor elf houdt men het voor bekeken. Alle spelers snellen naar binnen, naar drogere oorden. Omdat er vanavond nog wordt gespeeld, is de ochtendsessie iets korter, op andere dagen is men drie uur bezig. De eerste weken staan in het teken van conditieopbouw en die is niet mals, zeker niet voor zij die het zomerschema van Jan Van Winckel niet nauwgezet volgden. Iets wat Mathijssen zo ergert dat hij het even vermeldt. Verder had de coach een “goeie vakantie”. En kan, na de winst van Spanje op het EK, wat hem betreft nu even een boom worden opgezet over het verschil tussen atletische en technische voetballers.

Een paar uur en veel liters water later zijn we terug in Koksijde. Ons trio supporters kijkt wat triest, een vakantiedag naar de vaantjes. Van de nood werd een deugd gemaakt, zee en strand ingeruild voor de indoorspeeltuin.

In doel staat Geert De Vlieger. Stijn Stijnen heeft van de vrije middag gebruikgemaakt om met Sonck en Verlinden te fietsen. Anderhalf uur de polders in, langs het kanaal. Een mens kan niet de hele middag liggen kijken naar een saaie Tourrit die alleen in de slotkilometers kan boeien.

Club treedt Bergen tegemoet met de volgende elf (4-4-2): De Vlieger – Ciman, Simaeys, Alcaraz, Evens – Jeffrey, Vermeulen, Geraerts, Meeus – Salou en Capon.

Sonck, Blondel, Stijnen en Van Ruyskensvelde zitten in de tribune, de rest op de bank. Michael Klukowski, die nog wat zomerinterlands met Canada afwerkte, is er nog niet, die komt pas ’s anderendaags.

Er zijn verrassend veel fans opgedaagd, ondanks het weer. Ook Waalse, met de bus hun ploeg achterna gereisd. Naast ons zit een verslaggever van La Gazette des Sports. Match Amical staat in de bovenkop van zijn stuk, maar van een vriendschappelijk sfeertje is geen sprake. Bergen speelt op zijn Cartiers, met veel inzet en snel druk op de speler in balbezit. Hocine Ragued gaat verbaal te keer als betrof het de wedstrijd van de laatste kans. Bergen speelt met de volgende opstelling: Herpoel – De Pauw, Buyssens, Mirri, Jay – Cordaro, Ragued, Vanderzijl, Migliore – Gueye en Dahmane.

Club heeft het lastig met de aanpak van Bergen, Salou is nog steeds geen beste maatjes met de bal en in het harde geweld van Bergen op dit kleine veldje lopen de youngsters Capon en Meeus wat verloren.

Na de rust krijgen we een nieuw Club Brugge, doelman De Vlieger is de enige die mag blijven staan: De Vlieger – Demets, Dildick, Cuiro, De Loof – Vargas, Clement, Leko, Dirar – Djokic, Chavez.

U schrikt als u de verdediging ziet? Dat hoeft niet, Club stelt gewoon de verdediging van de beloften op. Die laat zich binnen de minuut ringeloren door Jarju. Opvallend: Vargas speelt met… lange mouwen. Nu al te koud? Voetballen kan hij, dat zien wij zelfs onmiddellijk, maar wat spelers van Club Brugge op training al constateerden, blijkt ook: hij speelt nog iets te veel vanuit stand. De spelers van Bergen pakken hem direct aan en dat leidt tot balverlies. Ook opvallend: anders dan Dirar, die veel meer zijn actie op de flank maakt, trekt Vargas meestal naar binnen, Brugge zal een goed oprukkende rechtsachter kunnen gebruiken. Is Ciman daar offensief goed genoeg voor, vraagt een supporter nieuwsgierig? Dat zien wij nu eens niet direct, zie.

Op het uur maakt Brugge, dat er offensief ook na de rust niet al te veel van bakt, gelijk, op strafschop via Leko. In de slotfase laat de jonge Brugse defensie zich nog een keer aftroeven door Jarju. De speaker heeft meelij en draait direct na affluiten een steunplaat: No Stress (voor de muziekliefhebbers: een leuk nummer van Laurent Wolf).

Schoon volk

Stress hebben ze in Nederland evenmin, wel een stérk verlangen naar zon. Vandaag/donderdag is Oisterwijk (vlakbij Tilburg) onze bestemming. Hier traint Anderlecht al sinds het begin van de week onder de stromende regen.

Een paar oude dames in het hotel monsteren de ploeg die de ochtend in de fitnesszaal heeft doorgebracht en met de bus naar hotel De Rosep wordt gebracht. “Rijke ploeg moet dat zijn, kijk, een eigen bus.”

Nicolás Frutos is in Brussel achtergebleven, alweer geblesseerd. Of zoals de trainer het al eens grijnzend stelde: bij Frutos beginnen de problemen als hij zijn schoenen aantrekt. Voornaamgenoot Pareja hangt voortdurend aan de telefoon, hij moet zijn terugvlucht naar Buenos Aires regelen. De verdediger is pas terug uit de hoofdstad, voor het huwelijk van zijn zus, en moet alweer de oceaan over, nadat hij werd geselecteerd voor de olympische ploeg. Van de coach mag hij gaan, in de wetenschap dat hij bij zijn terugkeer zal moeten knokken voor zijn plaats, als de ploeg tegen dan een vaste verdediging vond en op toerental draait.

Guillaume Gillet leest in de lobby de krant. Hij heeft géén Chinaverlangens, zegt hij. Gillet dwong vorig jaar met de beloften op het EK de selectie voor Peking mee af, maar concentreert zich liever op zijn club. Gillet: “Voor Pareja is het anders, die reist naar Peking met de ambitie te winnen. Ik denk niet dat de Belgen die ambitie hebben. Mochten we met het sterkste elftal kunnen gaan, dan misschien, maar als ik zie wat er nu al allemaal achter de schermen wordt bedisseld…” Anderlecht verwacht dat Legear en Lamah zullen worden opgeroepen, maar de kans dat Legear met een blessure moet afzeggen, is reëel.

Iets over elf strompelt op krukken de pas geopereerde Jelle Van Damme binnen. Van Damme komt op vraag van de coach één dagje in Nederland de maats groeten. In zijn schoudertasje foto’s van de binnenkant van zijn enkel. Voor en na de operatie. Het ziet er – eh – netjes uit. Van Damme: “Half augustus moet ik weer meetrainen. De operatie was nodig, de laatste maanden had ik het gevoel dat er nog amper kracht in de voet zat. Schieten op doel kon ik niet meer, omdat de enkel niet voldoende soepel was.”

Waarna Van Damme enthousiast over zijn huwelijksreis begint, een droombestemming, ergens exclusief op de Seychellen.

Besnik Hasi went aan zijn nieuwe functie op zijn manier: stilzwijgend observerend. Voor wie de Kosovaar kent, is dat verrassend, want in het gewone leven is hij een spraakwaterval. Hij zoekt nog een ploegje, voor de fun, en heeft contacten met tweedeprovincialer Schepdaal. Helemaal op nul terugvallen kunnen topsporters niet. Maar een spelerslicentie voor Anderlecht aanvragen, dat zit er niet in. Hasi, lachend: “Daarvoor deed het vorig seizoen op het einde allemaal veel te veel pijn.”

’s Middags trekken we richting centrum, voor een snelle hap. Eetplezier heet de tent, die vooral in vette fastfood is gespecialiseerd. Alles is hier leuk, de verhuurder van billekarren, zoals ze gocarts aan zee noemen, heet ‘Piet Plezier’. Maar omwille van die regen heeft Piet weinig aan zijn achternaam.

Om drie uur wordt op het veld van Taxandria getraind. Na een korte opwarming staat veel kort werk op de planning, voetbal in één tijd, op de kleine ruimte. Fans zijn er niet, tenzij je drie verdwaalde Hollandse tienertjes meerekent en twee mannen van het gemeentepersoneel die het in de zomer druk hebben: deze week strijken nog PSV en Jong Oranje neer in deze bosrijke omgeving.

Na een uurtje zit het werk erop, vanavond is er immers nog match. Net als we weer het hotel opzoeken om de laatste kilometers van de Tourrit naar Super Besse mee te pikken, begint het weer te regenen. Het zal die dag niet meer stoppen.

’s Avonds om zeven uur is een gastelftal van amateurs uit de buurt de sparring partner van de Brusselaars. De liefjes van Bart Goor en Olivier Deschacht zijn ook van de partij, bevallig schuilend onder de paraplu, waarbij hun partners attent elk een helft de dames gezelschap houden. De andere helft staan ze op het veld.

Regen is nu zomermoesson geworden, vandaar een gek zicht vlak voor de aftrap: ook al onder een paraplu komt de scheidsrechter verifiëren hoe het bijveldje van amateurclub Taxandria erbij ligt. Van Damme, op krukken, heeft paraplu noch regenjasje, hij drapeert dan maar een handdoek om het hoofd.

Anderlecht treedt aan met: Zitka – Gillet, Rnic, Juhasz, Goor – Boussoufa, Losada, Polak, Jakovenko – Boateng, Kanu.

Boateng is een jeugdproduct van Anderlecht. Net als die andere hier aanwezige jonge spits uit de jeugd, Mukendi, heeft hij Afrikaanse ouders. Die van Mukendi komen uit Congo, die van Boateng uit Ghana. Jong Anderlecht kleurt vaak Afrikaans.

Nieuwkomer Rnic, aangekondigd als iemand die Wasilewski wat moet opjagen als rechtsachter, acteert centraal. Hij is rustig aan de bal, wat overigens niet moeilijk is tegen een tegenstander die het niveau van een provincialer niet kan overstijgen. De doelman, genre XXL, oogt zelfs wat potsierlijk. Gemotiveerd zijn ze genoeg – “kutbal”, schreeuwt er eentje als hij ruzie heeft met een hoge bal en die niet onder controle krijgt -, maar het talent ontbreekt. Aan de rust is het al 0-6, met drie doelpunten van nieuwkomer Kanu, en verder nog goals van Boateng, Boussoufa en Jakovenko. Anderlecht zet snel druk en combineert vaardig. Boussoufa en Losada veranderen voortdurend van positie, nu eens de ene op de flank, dan weer de andere, Kanu werkt af.

Nu Frutos alweer out is en Matías Suárez nog niet in Brussel kan de 20-jarige Braziliaan zich manifesteren. Zijn kopspel is nog voor verbetering vatbaar, constateerden ze al in Brussel, en van de rechter wil het cliché dat die slechts goed is om op de bus te stappen, maar de linker is goud waard. Ooit legde hij een test af bij Groningen, maar dat stuurde Kanu door. Dit keer wil hij zijn kans in Europa grijpen. Hoe menens het is met zijn voetbalambities blijkt hieruit: toen hij vanuit Recife naar São Paulo reisde om er bij Palmeiras te voetballen en die club hem niet direct binnen nam, bleef Kanu volhardend wachten op een nieuwe kans. Geld voor een verblijf had hij niet, dus sliep hij onder een brug.

Wat Matías Suárez kan, is voorlopig nog een vraagteken. Die moest met zijn club Belgrano nog play-offwedstrijden spelen en is pas deze week in Brussel. Suárez komt uit tweede klasse, omdat voetballers uit de hoogste Argentijnse afdeling voor Anderlecht nog amper betaalbaar zijn. Middenvelder José Sosa (Estudiantes), die ook door Anderlecht werd gevolgd, verhuisde voor tien miljoen euro naar Bayern München. Suarez kostte tien keer minder.

Is Kanu een doublure voor Frutos, dan heet Suárez de nieuwe Tchité te zijn, iets wat Anderlecht vorig seizoen duidelijk miste. In Brussel noemen ze hem technisch zelfs veel beter dan Tchité. Suarez is 20 en ziet Anderlecht als springplank naar hogerop in Europa.

Tijdens de rust blijven de twee ploegen op het veld en de scheidsrechter blaast al na vijf minuten weer verzamelen, zodat Anderlecht inderhaast de opwarming van het tweede elftal moet versnellen. Paars-wit komt met de volgende elf in actie: Zitka – Wasilewski, Rnic, Kruiswijk, Deschacht – Siani, Biglia, Bakary, Lamah – Vlcek, Mukendi. Zij doen er nog vijf goals bovenop (twee van Vlcek, twee van Siani, terug van een test bij KV Mechelen, en eentje van Lamah).

Etat major

Vrijdagavond. De volgende stop op onze tocht door de provincie is Aalter. Hier spelen komend seizoen de beloften van Club Brugge hun competitiewedstrijden. Het B-veld van Jan Breydel voldoet immers niet meer aan de normen. Cercle koos voor Varsenare, Club trekt naar Aalter. Het stadion ligt vlakbij de snelweg, maar is door de werken aan de baan naar Knokke nauwelijks bereikbaar. In Aalter rekenden ze op 2000 toeschouwers voor de galamatch tegen het A-elftal van Club, maar de kassier ziet het dubbele passeren en moet het aftrapuur met een kwartier verlaten, zoveel volk rijdt zich vast in de file in het centrum. Tickets van 10 euro (dat was ook de prijs in Koksijde), Aalter doet een gouden zaak.

De hele état major van Club is present, voorzitter incluis. Hij krijgt een ereplaatsje naast burgemeester Pieter ‘Crembo’ De Crem, minister van defensie. Tiens, zou die de impasse rond het nieuwe stadion niet kunnen laten ontploffen? Antoine Van Hove heeft een Brussels nieuwtje, namens Club gaan Ciman en Simaeys naar Peking. Hij knikt goedkeurend, is het met die keuze eens.

Bij Club dit keer geen De Vlieger, maar Yves Lenaerts in doel. Stijn Stijnen mag, net als Jonathan Blondel, weer vanuit de tribune toekijken. Eerst moet hij wel nog voor de aftrap met een kruiwagen het veld op. De aanvoerder van Aalter wordt gelauwerd voor lange jaren dienst en in die kruiwagen zit zijn cadeau, vandaar. In de tribune zitten ook Alcaraz, herstellende, Vermeulen en Van Heerden. Een uurtje voor de aftrap doet De Vlieger nog eens zijn verhaal over de onverwachte transfer die zijn vriendschap met Glen De Boeck onder druk zette, waarna hij “gaat trainen” voor wat hem de rest van het seizoen wacht: een plaatsje op de bank.

Club start met: Lenaerts – Ciman, Simaeys, Clement, Evens – Vargas, Geraerts, Leko, Dirar – Sonck, Salou. Zet er Stijnen bij en Klukowski, op de bank vanwege net terug, en je komt aardig in de buurt van een typeploeg. Eentje in 4-4-2, met Sonck als partner van Salou, iets waar hij in de krant eerder die week een lans voor brak, nadat hij op training iets te vaak in het ploegje van Dusan Djokic stond. Waarna de coach hem prompt terechtwees met de woorden “dat hij de trainer is…”

Zelfde vaststelling als in Koksijde: Vargas snijdt heel graag naar binnen, maakt amper acties op de flank. De tegenstander gunt hem wel veel meer speelruimte dan Bergen, hij kan zich dan ook heerlijk uitleven. Alleen de schoten missen richting. Op links vinden de twee ex-Westerlospelers elkaar makkelijk in het offensief. Aalter is zwak, maar aan de rust staat het toch slechts 2-1 voor Club. Aalter scoort op een zeldzame tegenaanval, voor Club is Sonck de enige die doel treft. Luc Devroe noteert in zijn boekje: toch nog spits zoeken…

Na de rust krijgt Aalter een glimp van de belofteploeg die hier straks thuis moet zijn. Komen in actie (in een 4-3-3): Lenaerts – Demets, Cuiro, Evens, Klukowski – Van Ruyskensvelde, Jeffrey, Meeus – Capon, Djokic, Chavez.

Meeus toont zich meteen een vaardig linkspootje. Was het voor hem tegen Bergen letterlijk nog iets te potig, dan is hij nu wel dominant aanwezig, een pleidooi voor het inschakelen van beloften in een échte competitie. Op de eretribune verslapt de aandacht, zeker bij de vrouwelijke wederhelften van de bestuursleden. De BlackBerry van manlief krijgt meer aandacht, we zien foto’s van een fraai huis dat we qua bouwstijl ergens in de Provence situeren. Aankoop of vakantieverblijf?

Opschudding als Aalter na de 1-3(Meeus) terugkeert tot 3-3, maar van minuut 80 tot minuut 90 scoort Club nog vijf keer. Drie keer Djokic, één keer Capon, en één keer Van Ruyskensvelde (via een afgeweken schot).

Maar dat van die extra spits, dat blijft wel gelden. S

door peter t’kint – beelden: jelle vermeersch