Wie halverwege de jaren 90 tijdens een formule 1-wedstrijd het tv-toestel aanzette, zag steevast een lichtblauwe wagen met groene en witte tinten op kop. In die ongenaakbare Benetton reed de jonge Michael Schumacher. Met wereldtitels in 1994 en 1995 domineerde de Duitser de sport en reeg de overwinningen aan elkaar. Toch ging onze sympathie op dat moment uit naar Jean Alesi. Tijdens races focusten we op de rode bolide van de vurige Fransman als een boogschutter op de roos. Alesi won nooit, hoogstens hier en daar een podium, maar daar trokken we ons als 13-jarige niks van aan. Tot tijdens de Grote Prijs van Canada 1995 het onmogelijke gebeurt.
Op nota bene zijn 31e verjaardag wint Jean Alesi zijn eerste (en wat later zou blijken enige) grand prix. De Fransman is zo tot het uiterste gegaan dat niet eens genoeg benzine in de tank blijft om de pits te bereiken. Als een Romeinse gladiator na een wedstrijd paardenrennen wordt Alesi op de wagen van Schumacher rondgereden en naar de pitstraat gebracht. De flamboyante Fransman laat het zich welgevallen.
Zestien jaar na datum streek het F1-circus onlangs opnieuw neer in Montréal. Ditmaal een in de pits toekijkende Alesi, de intussen 42-jarige Schumacher bezig aan een weinig succesvolle comeback. In een epische grand prix geteisterd door stortbuien doet de oude Regenmeister zijn naam alle eer aan. Tot enkele ronden voor het einde legt Schumacher in de tragere Mercedes leider Vettel het vuur aan de schenen. Uiteindelijk eindigt Schumacher als vierde en valt net naast het podium. Een kleine vlaag van ontgoocheling daalt over ons neer.
Hoe kampioenen van weleer vervagen tot underdogs en zo steevast onze sympathie gaan winnen, het blijft een van die unieke dingen aan sport. Je kan het vergelijken met een paar van je beste schoenen. Ze hebben je door weer en wind altijd naar je bestemming gebracht maar zijn na verloop van tijd zo afgedragen dat je ze eigenlijk in de prullenmand zou moeten deponeren. Maar toch, af en toe willen we ze nog eens dragen, als het ware in ere herstellen en bedanken voor de vele kilometers die ze ons goed hebben gedaan. Misschien ligt daar wel de parallel. Zoals de oude schoenen vertrouwd aanvoelen, zo doen de kampioenen van weleer ons terugdenken aan onze opgroeiende jeugd waar sporters nog echt helden waren. Zou het kunnen dat we met 28 levensjaren op de teller al te maken krijgen met vlagen van sportnostalgie?
Wimbledon is net van start gegaan. Kan zesvoudig kampioen Roger Federer jonge concurrenten Nadal, Djokovic en Murray op het heilige gras nog één laatste keer een tennisneus zetten? Ja toch?
Al uw reacties en sportgerelateerde zoekertjes zijn welkom bij Sport/Voetbalmagazine, Raketstraat 50 bus 5, 1130 Brussel of via e-mail : sportmagazine@roularta.be. De redactie behoudt zich het recht voor teksten in te korten of te weigeren. De schrijver moet zijn naam en woonplaats vermelden.
Sven Vantomme, Heestert
