Krijgen we na de turbulente editie van vorig jaar opnieuw oude waarden op Roland Garros? Rafael Nadal en Justine Henin hopen alvast van wel.

Met veel poeha werd twee jaar geleden nog het nieuwe project rond Roland Garros voorgesteld. Het vijfhonderd meter van de infrastructuur aan de Porte d’Auteuil gelegen Stade Georges Hébert zou omgetoverd worden tot een derde court central met uitschuifbaar dak. Met zijn uit de voegen barstende installaties, de door het weer al te vaak verpeste televisie-uitzendingen en de hen inhalende concurrentie had RolandGarros dringend nood aan uitbrei-ding en vernieuwing. Edoch, net zoals in de voorbije jaren viel het wereldbefaamde graveltoernooi alweer ten prooi aan de protesten van de riverains en een politieke impasse. De annexatie van het sportstadionnetje werd afgeketst door de arrondissementsgouverneur en stierf een stille dood. De Parijse burgemeester Bertrand Delanoë opende recent opnieuw de piste om terreinen in het Bois de Boulogne provisoir toe te kennen aan Roland Garros. Kwestie van hen eventjes uit de nood te helpen. “De Franse federatie moet toch niet op korte termijn beslissen?”, speelde hij de vermoorde onschuld. Bij de FFT schoot zowat iedereen in een Franse colère. “Wij hadden een akkoord om ons (oude) centercourt te overdekken en de capaciteit te verhogen maar door die incapabele burgemeester is ook dat weer op de lange baan geschoven.” Het ziet er dus naar uit dat alles nog een tijdje bij het oude blijft. Met andere woorden: verwacht u opnieuw aan overvolle allées, volgepakte tribunes en op tijd en stond een regenonderbreking.

Nadal is terug

Roland Garros heeft er de laatste jaren mee leren leven. Net zoals het dat deed met de hiërarchie geïnstalleerd door Rafael Nadal en in mindere mate Justine Henin. Beiden wonnen de French Open vier keer en kwamen bij hun andere deelnames zichzelf tegen. Het verhaal van onze landgenote is ondertussen genoegzaam bekend. Na een twee jaar durende pauze is haar tennishonger helemaal terug. Als hoofddoel staat Wimbledon geboekt maar nooit zal ze daarvoor haar geliefde Roland Garros in de steek laten. In Stuttgart enkele weken geleden liet ze al snel zien tot wat ze, zelfs maar met negen vingers, nog altijd in staat is op een gravelondergrond. In Madrid tien dagen terug toonde ze evenwel tegelijk aan dat een ongelukkig detail in een klein hoekje zit. Ziekte speelde haar parten in haar nederlaag tegen Aravane Rezai, waardoor haar onoverwinnelijkheid even werd bijgesteld. Een moment van zwakte wordt snel opgemerkt door de concurrentie.

Vraag dat maar aan Rafael Nadal. De onbetwiste gravelkeizer – in 2007 stopte Roger Federer in Hamburg een reeks van 81 opeenvolgende gravelzeges! – leek vorig seizoen op weg om het record van Björn Borg – Coupe des Mousquetaires vier keer op rij – te verbeteren, maar stuitte op RobinSöderling en de beperkingen van zijn imposante lijf. Een overbelasting van zijn knieën zorgde voor een pijnlijke exit en een inkorting van zijn seizoen. Een les die Rafa dit jaar goed in zijn oren heeft geknoopt. “Het probleem was dat ik vorig jaar te goed aan het spelen was”, herinnert Nadal zich. “Ik kon niet stoppen. Ik won in Monte-Carlo, Barcelona en Rome, en kon toch niet verzaken aan zo’n belangrijk toernooi als Madrid?” Zijn epische halve finale met Novak Djokovic – 4 uur en 3 minuten over drie sets – en zijn verlies in de finale de dag erop tegen Federer waren de druppels die de blessure-emmer deden overlopen. Nadal was moe. Zijn heerschappij in Parijs ging eraan. Maar dat was 2009.

Dit jaar heeft hij het toernooi van Barcelona – toch al vijf keer op rij gewonnen – aan zich voorbij laten gaan. En zie, hij oogt geestelijk en lichamelijk weer als de (groot)meester die iedereen de les spelt. Rafa was de beste in Monte-Carlo en Rome, en speelde vorige week in Madrid in zijn laatste voorbereidingstoernooi. Niets wijst uit dat hij de oude pikorde in Parijs niet gaat herstellen. Niet de prestaties van titelverdediger Federer – eerder bleekjes sinds het voorjaar -, niet de haast vanzelfsprekende opkomst van zijn landgenoten Verdasco en Ferrer, niet een onverwachte outsider uit het achterveld.

Justine versus Henin

Dan heerst er over een nieuwe troonsbestijging van Justine Henin wel meer twijfel. In Stuttgart ontsnapte ze al uit de klauwen van een opnieuw gretige Servische panter Jelena Jankovic. De 25-jarige Slavische haalde de finale in Rome en versloeg de zusjes Williams onderweg. Een statement. Het Amerikaanse duo is natuurlijk een verhaal apart. Serena had geen wedstrijd meer gespeeld sinds de finale van de Australian Open eind januari maar baarde op het Foro Italico onmiddellijk opzien met haar strijdbaarheid, ondervinding, kracht en fitheid. Venus is de mindere gravelspeelster maar sowieso steevast een zware klant om mee af te rekenen. Rekening moet er tevens gehouden worden met de op twee na beste gravelspeelster van het moment: Samantha Stosur. De Australische dubbelspelspecialiste beschikt met haar kickservice, met veel effect gespeelde forehand en stevig lichaam over een uitgekiende basis om goed te gedijen op de oranje ondergrond. Ook de Spaanse María José Martínez Sánchez kwam verrassend uit de hoek en kan met haar onorthodoxe tennis – heeft u al veel vrouwen dropshots, serve and volley en forehand slices zien gebruiken? – voor een verrassing zorgen. Grootste vraagteken in het vrouwenveld blijft achter de naam Yanina Wickmayer staan. Haalt zij Parijs en zo ja, in welke toestand? Kim Clijsters moest eind vorige week afzeggen met vocht in haar voet. Zij concentreert zich al volledig op het grasseizoen.

De voornaamste tegenstandster voor Henin op de veertiendaagse die zondag van start gaat zal sowieso zijzelf zijn. In het eerste deel van haar carrière toonde ze over de beste benen, de talentrijkste handen en het knapste kopje te beschikken op Roland Garros. Vooralsnog hebben we in de eerste vijf maanden van haar comeback niet constant de vroegere tennisgodin gekregen. Vraag is dan ook: krijgen we vanaf volgende week de oude of oudere Henin te zien?

door filip dewulf – beelden reuters

“Een moment van zwakte wordt snel opgemerkt door de concurrentie.”