Een reactie op de lezersbrief “Vlaanderen op het EK voetbal?” van Vlaams volksvertegenwoordiger Gino De Craemer in S/VM vorige week. Die droomt van een Vlaams voetbalelftal dat voortaan interlandvoetbal moet spelen in plaats van België. Hij vergelijkt de situatie met die van andere naar autonomie strevende volkeren/gebieden zoals Catalonië, Baskenland of Wales. De kwaliteit in België is sowieso al schaars, dus de vergelijking met een Catalaans elftal dat spelers als Puyol, Xavi of Belenguer kan opstellen, is intellectueel oneerlijk. Wales speelt wel interlandvoetbal, maar stelt sportief nog meer teleur dan België. Ryan Giggs wordt niet voor niets de beste voetballer genoemd die nooit een internationaal voetbaltoernooi meemaakte.

Versnippering leidt tot kwaliteitsvermindering. Als we vandaag een onafhankelijk Vlaams elftal zouden opstellen, dan kunnen we geen gebruikmaken van pakweg Van Buyten of andere Kompany‘s, terwijl we toch in een situatie zitten dat we alle aanwezige talent kunnen gebruiken. Dat moet, volgens de schrijver, gecompenseerd worden door een groter nationaal (?) gevoel met een heel Vlaams volk dat het elftal steunt. Want, zo schrijft de heer De Craemer, het Belgische volk steunt de Rode Duivels haast niet meer. Toegegeven, de laatste interlands trokken haast geen (Belgische) supporters, maar dat heeft niet zozeer te maken met een drang naar splitsing dan wel met het feit dat er ‘geen bal’ te zien valt. De volksvertegenwoordiger vergeet dat ten tijde van het WK in Mexico – toen België wel nog succes kende – het hele land in rep en roer stond en de helden met groot eerbetoon ontving op de Grote Markt in Brussel. Ook op het WK’94, toen we de Hollanders versloegen, merkten we een groot nationaal gevoel. Om de vergelijking met een andere sport te maken: hoeveel Vlaamse supporters had Justine Henin niet? Die mensen waren trots op haar prestaties en haar Belgische nationaliteit.

Dat tegenwoordig een desinteresse bestaat voor de Rode Duivels, is niet meer dan logisch. Na 2002 geen enkel groot toernooi meer gehaald en ook in oefenmatchen vaak afgedroogd, terwijl René Vandereycken ook niet echt een attractieve speelstijl aanhangt. Passie en resultaat gaan vaak hand in hand. Kijk naar Standard, waar alle abonnementen al zijn uitverkocht. Met het Belgisch elftal is het net hetzelfde. Laat ons nog eens een Wilmots zien buffelen tegen Brazilië zoals in 2002, en je ziet weer toeterende auto’s met Belgische vlaggen. Laat ons nog eens een EK bereiken en de hele natie leeft weer op. Een andere aanpak is daar misschien voor nodig, maar zeker geen opdeling en de bijbehorende kwaliteitsvermindering. Dat zou ons nog verder van huis brengen en al snel zouden de “Vlaamse Leeuwen” tegen San Marino spelen voor 3000 man. Laat sport maar sport blijven en hou er de politiek buiten.

STEVE BERVOETS, MAASEIK

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content