Een vlot scorende spits is Roger Lukaku (6 juni 1967) nooit geweest, wel een boomlange en beresterke targetman. Altijd aanspeelbaar, bal goed afschermend en iemand die zijn medespelers beter deed spelen. In 1995 lukte hij bij Seraing vijftien doelpunten in één seizoen, efficiënter zou Lukaku nooit worden in de Belgische eerste klasse.
Desondanks voetbalde de in Kinshasa geboren Kongolees zich een aardige reputatie bijeen. Eerst bij Boom, waar hij in de winter van 1990 neerstreek en tot 1993 voetbalde. Trainer James Storme vergeleek de Afrikaanse aanvaller destijds met andere stormrammen als Alex Czerniatynski en Marc Wilmots. Met FC Boom dwong Lukaku in 1992 promotie af naar eerste klasse. Een jaar later verkaste hij naar Seraing, hoewel er ook sprake was van Standard en enkele Franse eersteklassers. “Bij Seraing beleefde ik mijn beste periode”, vertelt Lukaku. “Alles was er veel professioneler : de trainingen, de omkadering, de spelers. Als je met talenten als Edmilson, Wamberto, Isaias, Patrick Teppers en Manu Karagiannis kan samenspelen, is het voor een spits veel makkelijker om zijn draai te vinden.” Een boel technisch talent bijeen en het Seraing van Georges Heylens diste midden jaren ’90 dan ook van het spectaculairste voetbal op onze vaderlandse velden op. Lukaku en maats geraakten aan een Europees ticket.
Nadien voetbalde Lukaku nog voor Germinal Ekeren (ook Europees ticket), KV Mechelen, Oostende en één jaar Turkije, bij Gençlerbirligi. “Maar dat viel zwaar tegen. In die tijd was het Turkse voetbal nog niet zo georganiseerd als nu en als buitenlander werd je er al snel scheef bekeken. Mijn ploegmaats hadden het echt niet op mij begrepen.” En dus keerde Lukaku weer richting België. De voorbije drie jaar voetbalde hij voor de Antwerpse tweedeprovincialer KFC Wintam. Tevens de streek waar hij woont met zijn vrouw en twee kinderen. “Voetballen in provinciale valt natuurlijk niet altijd mee, veel verdedigers willen zich extra bewijzen tegen een spits met naam. Maar ik speel dicht bij huis, dat is nu belangrijker.”
Bovendien gaat de meeste aandacht tegenwoordig uit naar de twee kleine Lukaku’s. “Mijn zonen – 10 en 14 jaar – spelen bij SK Lierse. Ik ben het hen verplicht mijn tijd nu in hen te steken.” Voorts leeft de gewezen Seraingspits van een werkloosheidsuitkering, al zoekt hij volop naar een job. Misschien wel als trainer. “Ik ben van plan om volgend seizoen mijn trainersdiploma te behalen. Bij Wintam fungeerde ik ook al eens een seizoen als speler-trainer. Dat beviel me.”
(MS)
