In 2004 zette Roland Duchâtelet zijn schouders onder het zieltogende STVV. ‘Hij góóide zich op STVV’, zegt Marieke Höfte, al bijna twintig jaar zijn levensgezellin. Kennismaking met de vrouw achter de sterke man.

Het had Germinal Beerschot kunnen worden, maar de topman van Melexis, van wie het vermogen twee jaar geleden, voor de crisis, op 560 miljoen euro werd geraamd, stortte zich liever op STVV. Met zijn centen, maar vooral met visie en strategie. Goed vijf jaar later is de ploeg van Guido Brepoels dé revelatie van de competitie, is de voorheen zo grillige en passionele club een toonbeeld van nuchtere professionaliteit en visie en is Staaien (van de stad gekocht voor 550.000 euro, met een clausule dat de gronden altijd bestemd moeten blijven voor voetbal) Stayen geworden: een nieuw stadion met een unieke tribune inclusief hotel.

En hier komt Marieke Höfte op de proppen. De partner van Roland Duchâtelet bezit alle aandelen van de nv STVV (de kostprijs van het hele project is 15 miljoen euro, het eigen vermogen van de nv bedraagt 1 miljoen euro). Bovendien zorgt ze als afgevaardigd bestuurder van haar nv mee voor de toekomst van de vzw STVV, die nog steeds met een negatief eigen vermogen van 9 miljoen euro worstelt.

Dat doet de Limburgse vooral vanuit haar achtergrond als marketeer. Ze blijft eigenlijk liever op de achtergrond, in de schaduw van Roland. Maar zijn Roland en Guido de vaders van het succes van STVV, er is ook een moeder …

Strafschoppen tegen Mignolet

Marieke Höfte: “Ik had al eerder ervaring met een aantal immobiliënprojecten. Bij het optrekken van het nieuwe gebouw hier in het stadion heb ik dan ook een aantal ingrepen gedaan: de zichtbaarheid van het veld vanuit het Grand Café, de gehandicaptentoiletten, de speelhoek, de kwaliteit van de akoestiek in het Grand Café en het hotel, de hele sfeer. Intussen beheer ik als gedelegeerd bestuurder – samen met de syndic Imanex – het hele nieuwe gebouw: hotel, kantoren, winkels … Ik functioneer er als verbindingspersoon tussen alle gebruikers van het gebouw, in totaal werken er toch zowat 200 mensen. Ik ben een beetje de buffer als er problemen zijn, de glue, de lijm. Ik moet ervoor zorgen dat de ma-yonaise pakt, zoals men dat zegt.”

Het is een voor ons land uniek project, geen enkele club heeft een hotel in eigen huis dat voetbal, toerisme (Bloesemroutes, Kataraktroutes) en business combineert. Duitse zakenlui die even tussen twee meetings door strafschoppen mogen trappen tegen Mignolet, het kan daar allemaal. “Met de typisch Haspengouwse gastvrijheid als extra troef.”

Höfte is geboren in Sittard, Nederlands Limburg, en woonde lang aan de Maaskant vooraleer naar Antwerpen te verhuizen. “Het voetbal heeft in Sint-Truiden ook een ijzersterke traditie. Ik had eerder helemaal niets met voetbal, maar vanuit mijn marketingachtergrond heb ik mij daar vooraf sterk in verdiept – de stammenoorlogen van Desmond Morris onder meer ( lacht) – en er marktonderzoek naar verricht. Intussen ken ik de eigenheid van de Truienaars – een ras apart ( lacht) – en de club beter, kan ik nog beter de potentie van het hele project inschatten.”

Ze besturen de voetbalclub als een zakelijk project, een ‘product’ zegt ze zelf, al wil dat niet zeggen dat men dit project evengoed bij Westerlo, KV Kortrijk of Germinal Beerschot had kunnen inplanten. “STVV had specifieke eigenschappen. Geen fatsoenlijk hotel in de buurt, een behoefte aan zalen, een perfecte ligging, een heel trouw publiek … Een nieuw stadion bouwen was geen optie, die grond is heilig, hé. Een multifunctioneel en modern stadion, met een capaciteit van 13.000 toeschouwers ( de laatste fase, tribune west, wordt komend seizoen opgestart, nvdr) voor een stad van 40.000 inwoners, dat was de doelstelling. Met als USP ( unique selling proposition) de plezante en warme samenwerking met de mensen van de club. Het klinkt misschien allemaal erg rationeel, maar Roland had natuurlijk wel een emotionele binding met de club. Toen ze hem vroegen, heeft hij een aantal voorwaarden gesteld. Men is daarop ingegaan en zo waren we vertrokken.”

Onethische Advocaat

Aan de uitbouw van een stabiele en gezonde eersteklasser. Zes jaar later staat STVV in de top vier van ’s lands eerste klasse, met een degradatie en promotie tussendoor.

Marieke: “De eerste helft van het seizoen van de degradatie kregen we nogal wat over ons heen. Dat was niet gezellig. Natuurlijk hebben we toen leergeld betaald. Alleen wordt Roland alleen maar sterker als hij met zijn rug tegen de muur staat. Dan wordt de uitdaging alleen maar groter.”

Hij leerde snel. “Het was vooral belangrijk om zich, net als in het bedrijfsleven, te omringen met de juiste mensen. Dat is allemaal psychologie, zorgen dat je de juiste karakters samen krijgt. We hebben wel schoon schip moeten maken. Uiteindelijk raakten we met Guido Brepoels als trainer, die zo perfect past bij de mentaliteit van de club, op de juiste koers. Daarvoor was het hier een trainerskerkhof. Ons fout laten adviseren, foute keuzes gemaakt … We kenden het wereldje nog onvoldoende, dat steek ik niet weg. Al zijn sommige zaken dan weer zo evident. Ik kan bijvoorbeeld maar niet begrijpen waarom zo veel clubs almaar zo veel buitenlanders blijven aantrekken. Dat is waanzin.”

Ethiek is in de voetballerij vaak ver te zoeken. “Wat Dick Advocaat heeft gedaan, dat is toch niet netjes. Daar kan ik dus echt niet bij. Ik weet wel dat er zulke figuren rondlopen, die alleen maar op geld uit zijn, maar het is zo … onethisch.”

Terug naar het succes van STVV. “We letten nu heel erg op de communicatie. Dat moet goed zitten, in alle geledingen van de club. Commercieel en sportief. Roland vindt dat ontzettend belangrijk, al is hij zelf niet altijd zo’n goede communicator. Dat komt omdat hij vaak te rap gaat in zijn denken, waarbij hij ervan uitgaat dat iedereen al mee is, terwijl niet iedereen mee is, begrijp je? Dan moet je uitkijken dat je mensen niet tegen je opzet. Dan moet ik hem wat temperen.”

Dat klinkt als de assistent-trainer die op de bank Raymond Goethals, legendarisch op Staaien, aan zijn mouw moest trekken: rustig aan! Höfte, glimlachend: “Eigenlijk wel, al zal Roland dat wellicht niet graag horen.”

Nooit euforisch

Dat het nu vlot loopt, heeft alles te maken met de sportieve successen. Zelfs een zo succesvolle zakenman als Duchâtelet hangt af van een bal binnen- of buitenkant paal. “Klopt niet helemaal”, vindt Höfte, die samen met haar man zo’n beetje de public relations van de club in de bedrijfswereld verzorgt. “Al is het succes van je product altijd afhankelijk van een context – de Financieel Economische Tijd verkocht ook beter wanneer de beurs steeg – onze commerciële knowhow en sportieve uitbouw moeten voldoende zijn om minstens te kunnen zeggen: STVV degradeert niet meer. Dan zouden we al heel grote stommiteiten moeten uithalen en die kans wordt steeds kleiner. We beheersen het steeds beter, zitten vrij dicht op het beleid en hebben met Rika Scalais en Wim Vanweerts een uitstekend dagelijks management dat ons rapporteert.”

En hoe ver reiken de ambities? De club financieel gezond maken en houden en dan moet een talent als Mignolet maar verkocht worden? Brepoels en co vinden wel een goede vervanger? “Het is de taak van de sportieve commissie om de best mogelijke spelerskern samen te stellen, maar strikt binnen het vooropgestelde budget.” En vooral focussen op de jeugdwerking? “Dat is de toekomst.”

Maar bovenal willen ze een sfeer creëren die van STVV een aantrekkelijke, plezierige, gezellige club maakt. Dat is dan weer het sociaal engagement én het plezier dat het duo Duchâtelet-Höfte uit de club haalt. “Ik denk in elk geval dat dit toch het leukste is wat wij al hebben gedaan. Als dat allemaal lukt, hebben we goed werk gedaan, dat vind ik wel. Een stukje nieuw Sint-Truiden. Ik geloof echt dat STVV voor Roland een heel duurzaam project is, daar zal hij volgens mij de rest van zijn leven mee bezig zijn. Je kunt er zo veel mee doen, vooral op maatschappelijk en sociaal vlak. Intussen is er natuurlijk ook de emotionele binding, hij juicht en vloekt tijdens een match danig mee, maar dat zal bij Roland nooit doorwegen, hij zal altijd nuchter en strategisch blijven handelen.”

Zelfs een vierde plaats en de daaruit volgende hoge verwachtingen zullen daar niets aan veranderen. “Al denken we het budget serieus te kunnen optrekken.” Hier spreekt weer de marketeer. “We verwachten 20 tot 30 procent meer sponsoring, maar we blijven een eenvoudige club met bescheiden middelen.”

Al roept Jef Cleeren dat Roland er voor volgend jaar nog een serieuze lap op zal geven. Glimlachend: “Dat is Jef, hé. Roland wordt nooit euforisch.”

door frank buyse

“Een nieuw stadion bouwen was geen optie, deze grond is heilig, hé.”

“Onze knowhow is voldoende om te zeggen: STVV degradeert niet meer.”